Του Γιώργου Λαμπράκη
Απλοί παρατηρητές μιας κατάστασης που επιβαρύνει δραματικά το περιβάλλον και θέτει σε άμεσο κίνδυνο τη δημόσια υγεία παραμένουν τα θεσμοθετημένα όργανα της αυτοδιοίκησης. Το φετινό χειμώνα που το αγοραστικό ενδιαφέρον για πετρέλαιο θέρμανσης έχει μειωθεί έως και 80%, το πολεοδομικό συγκρότημα του Βόλου βιώνει κάθε σούρουπο μια άνευ προηγουμένου κατάσταση.
Μόλις πέσει το σκοτάδι και πάρουν μπρος τα τζάκια, οι ξυλόσομπες και οι καυστήρες που δεν καίνε πετρέλαιο ή φυσικό αέριο, η ατμόσφαιρα γίνεται αποπνικτική και θυμίζει θάλαμο αερίου. Ακόμη και δια γυμνού οφθαλμού γίνεται αντιληπτό το μέγεθος του προβλήματος. Με κάθε ανάσα δεν εισπνέουμε καθαρό αέρα, αλλά καπνό από καμένο ξύλο! Ολόκληρες γειτονιές σκεπάζονται από το νέφος της αιθαλομίχλης που αποτελεί ένα εκρηκτικό κοκτέιλ μικροσωματιδίων, τα οποία εισέρχονται στον ανθρώπινο οργανισμό και είναι πολύ πιθανό να προκαλέσουν σοβαρά προβλήματα υγείας είτε άμεσα είτε μακροπρόθεσμα.
Άμεσα κινδυνεύουν οι λεγόμενες ευπαθείς ομάδες του πληθυσμού, όπως τα παιδιά, οι ηλικιωμένοι και τα άτομα με αναπνευστικά προβλήματα, ενώ αν δεν ληφθούν τάχιστα μέτρα προφύλαξης, δεν αποκλείεται να εμφανιστούν το επόμενο διάστημα οι σοβαρές επιπτώσεις στην υγεία μας από αυτή την απελπιστική κατάσταση.
Πρόσφατα δόθηκε στη δημοσιότητα ένα σχέδιο για την αντιμετώπιση της αέριας ρύπανσης. Η πρώτη παρατήρηση είναι πως το σχέδιο αυτό καθυστέρησε χαρακτηριστικά να εκπονηθεί και να κοινοποιηθεί στους εμπλεκομένους φορείς. Είναι δε κάτι παραπάνω από σίγουρο ότι θα καθυστερήσει ακόμη περισσότερο να τεθεί σε εφαρμογή, καθώς πρέπει στο μεταξύ να ολοκληρωθεί η προβλεπόμενη διαδικασία διαβούλευσης.
Η δεύτερη παρατήρηση σχετίζεται με το περιεχόμενο του σχεδίου, που όσοι γνωρίζουν το πρόβλημα της αερορύπανσης εκτιμούν ότι πρόκειται για μια σειρά άτολμων, ανεφάρμοστων και ακατάλληλων προτάσεων. Τα βασικά μέτρα για την προστασία του πληθυσμού, όταν καταγράφονται υπερβάσεις στα ανώτατα επιτρεπόμενα όρια των αιωρούμενων σωματιδίων, αφορούν σε ενημέρωση των πολιτών και διακοπή κυκλοφορίας των αυτοκινήτων ή λειτουργίας εργοστασιακών μονάδων. Δηλαδή πρόκειται για προτάσεις που τόσα χρόνια συζητούνται, αλλά θεωρείται απίθανο να εφαρμοστούν σε πόλεις όπως ο Βόλος.
Κατ΄ αρχήν εξακολουθεί να μην υπάρχει ένα διαπιστευμένο, ευρύ δίκτυο μέτρησης των αέριων ρύπων. Ο μοναδικός σταθμός που έχει τις απαιτούμενες, σύμφωνα με την περιφέρεια, προϋποθέσεις είναι αυτός στην οροφή του κτηρίου της πρώην Νομαρχίας Μαγνησίας. Το Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας διαθέτει ένα δίκτυο σταθμών μέτρησης γύρω από το πολεοδομικό συγκρότημα, που όμως δεν θεωρείται από τους εκπροσώπους της Περιφερειακής Ενότητας αξιόπιστο.
Δεν είναι τυχαίο ότι κάθε φορά που επιχειρείται σύγκριση των μετρήσεων από τα δύο δίκτυα, οι διαφορές είναι τεράστιες και περισσότερο μπερδεύουν παρά διαφωτίζουν την κοινή γνώμη. Στο μεταξύ το πρόβλημα παραμένει και εντείνεται κάθε βράδυ. Οι συνέπειες από αυτή την κατάσταση θα φανούν το επόμενο διάστημα και θα είναι οδυνηρές, αν δεν ληφθούν ουσιαστικά μέτρα. Οι αρμόδιοι φορείς επιβάλλεται να ασχοληθούν άμεσα με το πρόβλημα και να το αντιμετωπίσουν, πριν μετατραπεί σε πραγματικό αδιέξοδο. Κύριοι, πάρτε μέτρα προτού μας «πάρουν μέτρα»!
