Η ελληνική κοινωνία αντιμετωπίζει μια χωρίς προηγούμενο ενεργειακή κρίση, που μπορεί εύκολα να μετατραπεί σε κοινωνική.
Αυτή τη στιγμή όσα νοικοκυριά χρησιμοποιούν φυσικό αέριο (περίπου τα έξι στα δέκα) κινδυνεύουν να περάσουν τον χειμώνα χωρίς θέρμανση. Οι λογαριασμοί του ηλεκτρικού θα παραμένουν στα ύψη, ακόμη και με τις επιδοτήσεις που έχουν ανακοινωθεί, ενώ όλοι αντιλαμβάνονται ότι ο στόχος για μείωση της κατανάλωσης ρεύματος από τα νοικοκυριά και τις επιχειρήσεις δύσκολα μπορεί να επιτευχθεί.
Ο πρωθυπουργός στη Θεσσαλονίκη προσπάθησε να απαντήσει στην ανασφάλεια της κοινωνίας για τον ερχόμενο χειμώνα, ανακοινώνοντας σειρά μέτρων στήριξης για νοικοκυριά και επιχειρήσεις. Ομως, σε ό,τι αφορά στο κομμάτι της ενεργειακής κρίσης, η κοινωνία περίμενε περισσότερα. Για τους πολίτες, που αγωνιούν πώς θα βγάλουν τον χειμώνα, δεν αρκεί η απόδοση ευθύνης στον Ρώσο πρόεδρο, ακόμη και εάν αυτός ευθύνεται για την ενεργειακή επισφάλεια.
Οι πολίτες περίμεναν μέτρα, προκειμένου να διασφαλιστεί ότι θα μπορέσουν να αντεπεξέρχονται στις εξαιρετικά δύσκολες συνθήκες του φετινού χειμώνα. Είναι αντιληπτό ότι μέρος του προβλήματος έχει να κάνει με την εξοργιστική αδυναμία της Ευρώπης να συμφωνήσει σε ένα γενναίο πακέτο μέτρων για την ενεργειακή κρίση. Επίσης, είναι αντιληπτό ότι τη γενικότερη αμηχανία της Ε.Ε. τροφοδοτεί την αίσθηση ότι το ενεργειακό αδιέξοδο, με το οποίο βρίσκεται αντιμέτωπη η ευρωπαϊκή οικογένεια, σχετίζεται άμεσα με τον τρόπο, που η ίδια οργάνωσε τις αγορές ενέργειας, έναν τρόπο που τώρα, σε μια περίοδο ακραίας κρίσης, εκτινάσσει τις τιμές σε δυσθεώρητα επίπεδα.
Από την άλλη μεριά, είναι σημαντικό ότι ο πρωθυπουργός ανακοίνωσε μέτρα, που απαντούν σε σημαντικές κοινωνικές ανάγκες. Ομως, μερικά από αυτά, όπως για παράδειγμα η επερχόμενη στεγαστική κρίση, που θα αντιμετωπίσουμε στη χώρα μας, αποτελούν περισσότερο αναγνώριση ότι υπάρχει πρόβλημα και όχι ότι πράγματι καταβάλλεται προσπάθεια για την επίλυσή του. Η Ελλάδα μπαίνει σε μια πολύ δύσκολη φάση. Σε μια περίοδο, που η κατάσταση, στην οποία θα βρεθεί η κοινωνία, δεν θα έχει να κάνει ούτε με τις επικοινωνιακές τακτικές του πολιτικού κατεστημένου, ούτε με τη διατύπωση πολιτικών διλημμάτων, αλλά με το εάν θα ληφθούν πράγματι μέτρα, που θα απαντούν στις κοινωνικές ανάγκες, πριν οι εξελίξεις λάβουν μη αναστρέψιμη μορφή.
