Ενα πρώτο σημαντικό βήμα στον μαραθώνιο της ζωής τους για επαγγελματική αποκατάσταση έκαναν οι υποψήφιοι των πανελλαδικών, που πέτυχαν την είσοδό τους σε πανεπιστημιακές σχολές. Η επιτυχία τους αποκτά ξεχωριστή σημασία εξαιτίας των ιδιαίτερων συνθηκών, υπό τις οποίες έγινε η προετοιμασία για τις φετινές πανελλαδικές. Η ικανοποίηση για την επίτευξη του στόχου, που είχε θέσει ο κάθε υποψήφιος, ή η απογοήτευση για την τελική έκβαση της προσπάθειας, που απομακρύνει από τη σχολή της πρώτης τους επιλογής όσους δεν τα κατάφεραν, είναι τα συναισθήματα αυτές τις μέρες.
Οι υποψήφιοι και οι οικογένειές τους κάνουν τον απολογισμό της εκπαιδευτικής χρονιάς που πέρασε και στη συνέχεια ετοιμάζονται για το επόμενο βήμα, το οποίο είναι η εγγραφή στις πανεπιστημιακές σχολές, στις οποίες οι απόφοιτοι των λυκείων θα ξεκινήσουν μια νέα μεγάλη προσπάθεια για την απόκτηση πτυχίου, έτσι ώστε να διεκδικήσουν τις ευκαιρίες επαγγελματικής αποκατάστασης, που υποτίθεται ότι τους αναλογούν στην εγχώρια αγορά εργασίας.
Για να φτάσουν όμως σε αυτό το σημείο θα πρέπει να ολοκληρώσουν τις σπουδές τους σε ένα εξαιρετικά δύσκολο οικονομικό περιβάλλον, στο οποίο οι γονείς θα προσπαθούν με χίλιες δυο στερήσεις να στηρίζουν τα παιδιά τους. Οι ίδιοι οι φοιτητές θα βρεθούν αντιμέτωποι με την τριτοκοσμική πραγματικότητα των ελληνικών πανεπιστημίων, όπου η υποβάθμιση της δημόσιας εκπαίδευσης, ιδίως την τελευταία δεκαετία, έχει λάβει ανεξέλεγκτες διαστάσεις. Πανεπιστημιακές σχολές χωρίς σύγχρονες υποδομές, με ελλιπές διδακτικό και ερευνητικό προσωπικό, με τις φοιτητικές παρατάξεις να κάνουν στην ουσία κουμάντο, αντί για τις πρυτανικές αρχές και με τους γνωστούς «μπαχαλάκηδες» να αλωνίζουν ανενόχλητοι σε γενικές συνελεύσεις και φοιτητικά πάρτι.
Οταν, δε, φτάσει η ώρα της αποφοίτησης, ξεκινά από την επόμενη κιόλας ημέρα η προσπάθεια για την ουσιαστική αναγνώριση του πτυχίου στην αγορά εργασίας, με τις σοβαρές επαγγελματικές ευκαιρίες να συρρικνώνονται διαρκώς. Οσοι από τους αποφοίτους δεν καταλήξουν να εργάζονται ως σερβιτόροι ή δεν αναγκαστούν να μοιράζουν φυλλάδια για 200 ευρώ τον μήνα, θα βρεθούν αντιμέτωποι με το τεράστιο δίλημμα: Να επιλέξουν τον δρόμο για την αίθουσα αναμονής των ανέργων στα γραφεία του ΟΑΕΔ ή τον αντίστοιχο για το εξωτερικό, προκειμένου να αναζητήσουν μια καλύτερη ζωή;
Εκείνοι που θα κάνουν τη δεύτερη επιλογή είναι οι λιγότεροι, για καθαρά οικονομικούς λόγους. Οι υπόλοιποι είτε θα βρεθούν αντιμέτωποι με το φάσμα της ανεργίας και θα περιμένουν κάθε μήνα το χαρτζιλίκι από τον μπαμπά ή τον παππού, είτε θα βάλουν στο περιθώριο τα όνειρα για την εξεύρεση μιας δουλειάς, η οποία θα έχει σχέση με το επίπεδο και το περιεχόμενο των σπουδών, που ακριβοπλήρωσαν οι οικογένειές τους. Ετσι λοιπόν ας μετριαστούν οι πανηγυρισμοί ή τα συναισθήματα απογοήτευσης, με αφορμή την ανακοίνωση των βάσεων εισαγωγής στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, καθώς η πατρίδα μας έχει τη μοναδική «ικανότητα» να παρέχει το ίδιο αβέβαιο μέλλον στα παιδιά της είτε αυτά αριστεύουν, είτε όχι.
