Η 23χρονη Αλίσα Μιχάιλοβα, παρά το νεαρό την ηλικίας της, έχει έναν αξιοθαύμαστο τρόπο σκέψης και ο λόγος της είναι εντυπωσιακά συγκροτημένος, παρά το γεγονός ότι δεν μιλά άπταιστα την ελληνική γλώσσα. Σίγουρα μιλά πολύ καλύτερα τα ελληνικά από ό,τι τα μιλούν πολλά Ελληνόπουλα στην ηλικία της, καθώς βέβαια και αρκετοί ενήλικες.
Η αγάπη της για τον Βόλο την όπλισε με δύναμη, έτσι ώστε να ξεπεράσει το εμπόδιο της γλώσσας και να πετύχει την εισαγωγή της στο Παιδαγωγικό Τμήμα Δημοτικής Εκπαίδευσης του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας. Οταν επισκέφθηκε για πρώτη φορά τη χώρα μας και βρέθηκε στον Βόλο για διακοπές με τους γονείς της, είπε μέσα της: «Σε αυτό το Πανεπιστήμιο θέλω να σπουδάσω». Το όνειρό της γίνεται πραγματικότητα και σε λίγα χρόνια θα πάρει το πτυχίο της, έτσι ώστε να διδάσκει την ελληνική γλώσσα και να μεταλαμπαδεύει στους μελλοντικούς μαθητές της τα ιδεώδη της ειρήνης και της συναδέλφωσης, που ενέπνευσαν στην ίδια οι γονείς της.
Ο πατέρας της είναι Ουκρανός και η μητέρα της Ρωσίδα! Τα συναισθήματά της για τον πόλεμο, που έχει κηρύξει η πατρίδα της μητέρας της στην πατρίδα του πατέρα της, είναι ξεκάθαρα: «Αυτός ο παραλογισμός πρέπει να σταματήσει», είπε στη στήλη η 23χρονη φοιτήτρια. Η συνάντησή μας ήταν πραγματική εμπειρία.
Από τη μια η ένταση των συναισθημάτων μιας κοπέλας, η οποία βρίσκεται μόνη της σε ξένο τόπο και κάνει πράξη το όνειρό της, τη στιγμή που οι δύο πατρίδες της βρίσκονται σε πόλεμο. Από την άλλη ο μειλίχιος τρόπος, με τον οποίο εκφράζει τις σκέψεις της και διατυπώνει την ελπίδα να σταματήσει η φρίκη των τελευταίων 40 ημερών. Να βγουν από τα καταφύγια οι άμαχοι συγγενείς της, που ζουν καθημερινά με την αγωνία της επιβίωσης. Να μην ξαναδεί στα ΜΜΕ τα άψυχα σώματα των αθώων πολιτών, που δολοφόνησαν οι Ρώσοι εισβολείς, αποχωρώντας από τις ουκρανικές πόλεις, τις οποίες έχουν ισοπεδώσει. Να μπορέσει να αγκαλιάσει και πάλι τους γονείς της, που ζουν τη δική τους αγωνία, διαμένοντας στο σπίτι τους 10 χιλιόμετρα έξω από τη Μόσχα.
Εκεί οι οικονομικές δυσκολίες, λόγω των κυρώσεων που έχουν επιβληθεί στη Ρωσία από τη Δύση, κάνουν ανυπόφορη την καθημερινότητα των πολιτών, ενώ το απολυταρχικό καθεστώς Πούτιν δεν αφήνει περιθώρια στη διαφορετική έκφραση. Οι φυλακές έχουν γεμίσει από διαδηλωτές, που αντιδρούν στο αιματοκύλισμα του ουκρανικού λαού. Οι διαμαρτυρίες απαγορεύονται και ο έλεγχος των ΜΜΕ είναι ολοκληρωτικός.
Από αυτή τη χώρα θέλουν να φύγουν οι γονείς της Αλίσα. Η ίδια προσπαθεί από τον Βόλο να τους βοηθήσει να έρθουν κοντά της. Παράλληλα, ενώνει τη φωνή της με τις αντίστοιχες εκατομμυρίων πολιτών σε ολόκληρο τον κόσμο, που δεν αντέχουν άλλες φρικαλεότητες. Που δεν μπορούν να κατανοήσουν, πώς είναι δυνατό στον 21ο αιώνα να καταλύονται η αυτονομία και η αυτοδιάθεση ενός ανεξάρτητου κράτους από έναν παρανοϊκό δικτάτορα, που έχει σοκάρει ολόκληρο τον πλανήτη.
