Με την πανδημία δεν έχουμε τελειώσει. Το επιβεβαιώνουν όχι μόνο τα σχεδόν 20.000 ημερήσια κρούσματα, που καταγράφει ο ΕΟΔΥ, αλλά κυρίως οι δεκάδες απώλειες ανθρώπων και οι εκατοντάδες διασωληνωμένοι, οι οποίοι δίνουν μάχη για τη ζωή τους στις ΜΕΘ των νοσοκομείων. Σε ένα 24ωρο έφυγαν χθες από τη ζωή ακόμη τέσσερις ασθενείς με κορονοϊό, όπως και στις αρχές της εβδομάδας. Η Μαγνησία βρίσκεται στην 6η θέση, σε ό,τι αφορά στις απώλειες ασθενών από την έναρξη της πανδημίας, στην πανελλαδική μαύρη λίστα με τα περισσότερα από 22.000 θύματα του κορονοϊού.
Δύο χρόνια μετά την έναρξη της υγειονομικής κρίσης και παρά το σημαντικό ποσοστό εμβολιαστικής κάλυψης του γενικού πληθυσμού, που φτάνει πλέον στο 70%, ο κορονοϊός συνεχίζει να σαρώνει τη χώρα και να βυθίζει καθημερινά στο πένθος δεκάδες οικογένειες. Εκατοντάδες είναι οι ασθενείς, που λαμβάνουν εξιτήριο από τα νοσοκομεία και ταλαιπωρούνται για εβδομάδες, ίσως και για μήνες μετά τη νόσηση, καθώς ο ιός προκαλεί τεράστια προβλήματα υγείας. Στις κλινικές κορονοϊού οι συνθήκες παραμένουν ασφυκτικές για το υγειονομικό προσωπικό, που ελάχιστα ενισχύθηκε όλο αυτό το χρονικό διάστημα. Τη μάχη με τον κορονοϊό δίνουν 7.000, περίπου, λιγότεροι υγειονομικοί σε σχέση με τον Σεπτέμβριο του 2021.
Την ίδια στιγμή, πάνω από 17.000 ζωές έχουν σωθεί χάρη στα εμβόλια. Το συγκεκριμένο στοιχείο δεν αμφισβητείται, με εξαίρεση τους αρνητές της πανδημίας, που έχουν χαράξει τον δικό τους αδιέξοδο δρόμο. Πολλοί από αυτούς πληρώνουν ή έχουν πληρώσει ακριβά το τίμημα της επιλογής τους να μην εμβολιαστούν. Καθημερινά, η μαύρη λίστα των θανάτων από τον κορονοϊό είναι γεμάτη από αρνητές των εμβολίων ή από πολίτες, που παρασύρθηκαν από τις επικίνδυνες και επιστημονικά αβάσιμες θέσεις του αντιεμβολιαστικού κινήματος.
Παρ’ όλα αυτά, η προπαγάνδα του παραμένει ριζωμένη βαθιά στην ελληνική κοινωνία και εξακολουθεί να οδηγεί στον θάνατο δεκάδες πολίτες. Οι οικογένειές τους, που μένουν πίσω, καλούνται να διαχειριστούν τη θλίψη και την οδύνη τους για την τραγική απώλεια των δικών τους ανθρώπων, ενώ παράλληλα θα αναρωτιούνται για μια ζωή τι θα είχε συμβεί, αν τα αγαπημένα τους πρόσωπα είχαν κάνει το εμβόλιο. Αν, δηλαδή, είχαν κλείσει τα αφτιά τους στις φωνές της συνωμοσιολογίας και είχαν υιοθετήσει τις προτροπές των επιστημόνων για την αναγκαιότητα του εμβολιασμού.
Ο χρόνος, δυστυχώς, δεν γυρίζει πίσω. Οι λανθασμένες επιλογές, που έγιναν και οι αντίστοιχες αποφάσεις, που ελήφθησαν δεν αλλάζουν. Οσοι χάθηκαν από κοντά μας, επειδή πίστεψαν τις θέσεις του αντιεμβολιαστικού κινήματος, καθώς και όσοι νικήθηκαν από τον κορονοϊό, παρ’ ότι ήταν εμβολισμένοι, λόγω σοβαρών υποκείμενων νοσημάτων, αποτελούν τα θύματα του υγειονομικού πολέμου, τον οποίο δίνει και η χώρα μας από το 2020. Σε κάθε πόλεμο υπάρχουν θύματα, τις περισσότερες φορές αθώα. Το ίδιο συμβαίνει και τώρα. Μόνο που στον πόλεμο με τον κορονοϊό οι ανθρώπινες απώλειες θα μπορούσαν να είναι πολύ μικρότερες, αν η κοινωνία είχε θωρακιστεί απέναντι στα σενάρια συνωμοσίας και η πολιτεία είχε προετοιμάσει καλύτερα το σύστημα υγείας.
