Μέχρι τα Χριστούγεννα εκτιμούν οι ειδικοί ότι θα χαθούν από την πανδημία πάνω από 19.000 άνθρωποι, ενώ με τον σημερινό ρυθμό θα ξεπεράσουμε το ένα εκατομμύριο στα κρούσματα. Κάθε μέρα χάνονται πολίτες, οι οποίοι βρίσκονται σε νεαρή ή ενεργή ηλικία. Ανθρωποι που θα έκαναν οικογένειες και θα δημιουργούσαν κοινωνικό και οικονομικό κεφάλαιο για τη χώρα, που μαστίζεται από την υπογεννητικότητα, με οικονομία που ακροβατεί μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας.
Οι επιπτώσεις της πανδημικής κρίσης λαμβάνουν διαστάσεις γενοκτονίας. Η κυβέρνηση και η κοινωνία δεν θα έπρεπε να ασχολούνται με τίποτε άλλο. Δεν θα έπρεπε να χάνουν χρόνο για οτιδήποτε διαφορετικό από την αντιμετώπιση της πανδημίας. Κι όμως, η κοινωνία επιδεικνύει αδιαφορία και η κυβέρνηση αργά αντανακλαστικά.
Ακόμη και η καθημερινή ενημέρωση για τα κρούσματα, τους θανάτους και τους διασωληνωμένους δεν προκαλεί πλέον εντύπωση. Από την περίοδο που μας συγκλόνιζαν τα 500 και τα 1.000 κρούσματα την ημέρα, οι 10 και οι 20 θάνατοι, πλέον συνηθίσαμε τους 80 και τους 100 νεκρούς κάθε μέρα, τους χιλιάδες νοσήσαντες και τους εκατοντάδες διασωληνωμένους. Κάθε μέρα πέφτουν στον γκρεμό δύο λεωφορεία γεμάτα επιβάτες και εμείς απλά κάνουμε ζάπινγκ στην τηλεόραση.
Ο κορονοϊός έγινε, δυστυχώς, μέρος της καθημερινότητάς μας, ενώ η πανδημία σαρώνει τη χώρα. Την ώρα που χιλιάδες πολίτες παλεύουν για τη ζωή τους στα νοσοκομεία. Την ώρα που εκατοντάδες άλλοι παίρνουν εξιτήριο, ωστόσο έχουν να ανέβουν Γολγοθά μέχρι να αποκατασταθεί πλήρως η υγεία τους. Την ώρα που θα έπρεπε να επικρατεί κλίμα γενικής συστράτευσης, ώστε να εκπονηθεί ένα εθνικό σχέδιο για την αντιμετώπιση της κατάστασης, βλέπουμε πολιτικές αψιμαχίες στα τηλεοπτικά παράθυρα, βουλευτές και κόμματα να ασκούν δημαγωγική αντιπολίτευση, την κυβέρνηση να εμφανίζει σημάδια αμηχανίας και αιφνιδιασμού και αρκετούς επιστήμονες να έχουν μετατρέψει την ανάγκη ενημέρωσης του κόσμου σε προσπάθεια προσωπικής προβολής.
Την ίδια ώρα ο κορονοϊός θερίζει, οι ανεμβολίαστοι αντιδρούν στην αναγκαιότητα του εμβολιασμού και το χειρότερο η κοινωνία συνηθίζει σε αυτήν την κατάσταση. Ο κανιβαλισμός στην ενημέρωση, τα fake news του διαδικτύου και τα τηλεοπτικά υποπροϊόντα των ριάλιτι διαδραματίζουν καθοριστικό ρόλο στην επιχείρηση «αποβλάκωσης» των τηλεθεατών. Πολίτες χωρίς κοινωνικά αντανακλαστικά, ενσυναίσθηση και ατομική υπευθυνότητα είναι το αποτέλεσμα της μιντιακής χειραγώγησης, που καλοδέχεται το πολιτικό κατεστημένο, καθώς όσο πιο απαθής είναι η κοινωνία, τόσο πιο δύσκολα αντιλαμβάνεται τι πραγματικά συμβαίνει γύρω της και ακόμη πιο δύσκολα θα αντιδράσει.
Σε ό,τι αφορά στην πανδημία, η αλήθεια είναι ότι παρ’ ότι ο θάνατος προκαλεί εφιάλτες και ο φόβος της αρρώστιας τρομάζει, εξακολουθούμε να νομίζουμε ότι ξορκίζοντας τον κίνδυνο το κακό δεν θα μας βρει. Δυστυχώς, ο κορονοϊός είναι εδώ και σκοτώνει τους δικούς μας, απειλεί την οικονομία και διαταράσσει την κοινωνική συνοχή. Την ίδια στιγμή, οι πολίτες ασχολούνται με τα ασήμαντα.
Πρέπει, λοιπόν, να συνέλθουμε για να αντιστρέψουμε τα δεδομένα. Πρώτη από όλους η κυβέρνηση, που απαιτείται να λάβει τις σωστές αποφάσεις. Στη συνέχεια η αντιπολίτευση, που πρέπει να αντιληφθεί τον θεσμικό της ρόλο και να πάψει να ασκεί στείρα κριτική, με απώτερο σκοπό τα μικροπολιτικά οφέλη. Πρέπει, επίσης, να συνέλθουν οι ειδικοί, που νομίζουν ότι είναι τηλεοπτικοί αστέρες και όχι επιστήμονες με γνώσεις και τεκμηριωμένες θέσεις, από τις οποίες εξαρτάται η έκβαση της μάχης με την πανδημία.
Το πιο σημαντικό είναι, ωστόσο, να συνέλθουν οι ίδιοι οι πολίτες και να απαιτήσουν την ουσιαστική προστασία της δημόσιας υγείας, που σημαίνει ότι πρέπει να συγκροτήσουν ένα παλλαϊκό μέτωπο κατά του κορονοϊού. Να πείσουν όσους περισσότερους μπορούν να κάνουν το εμβόλιο, να απομονώσουν τους ανεγκέφαλους συνομωσιολόγους, που όσο περνά ο καιρός και δεν αντιμετωπίζονται από τη δικαιοσύνη αποθρασύνονται περισσότερο και γίνονται ακόμη πιο επικίνδυνοι.
Πολίτες, επιστήμονες και Πολιτεία πρέπει να κινητοποιήσουν όλες τις δυνάμεις που διαθέτουν. Πρωταρχικός στόχος η ενίσχυση του δημόσιου συστήματος υγείας, αν χρειαστεί και με επιτάξεις ιδιωτικών δομών. Ακολούθως, η θωράκιση των κλειστών δομών, όπως οι φυλακές και τα γηροκομεία. Το επόμενο βήμα θα είναι η θεσμοθέτηση μέτρων για την ασφαλή λειτουργία των σχολείων και των μέσων μαζικής μεταφοράς. Το πιο σημαντικό βήμα θα είναι, ωστόσο, να πειστούν οι πολίτες να εμπιστεύονται την επιστήμη, που έσωσε εκατομμύρια ανθρώπους τα τελευταία 100, τουλάχιστον, χρόνια.
Ο κορονοϊός σκότωσε από τα μέσα του 2020 σχεδόν 19.000 Ελληνες. Μια ολόκληρη πόλη του πληθυσμιακού μεγέθους της Πρέβεζας, της Σπάρτης ή της Νάουσας χάθηκε σε ενάμιση χρόνο. Αν δεν αλλάξουμε ρότα ως κοινωνία και ως Πολιτεία, ο εφιάλτης θα συνεχίζεται. Η πανδημία θα εξακολουθεί να παίρνει τους φίλους και τους συγγενείς μας, το σύστημα υγείας θα παραμένει υπό ασφυκτική πίεση, αδυνατώντας επί της ουσίας να αντιμετωπίζει όπως πρέπει τα χρόνια προβλήματα υγείας.
Σε τελική ανάλυση, η διαχείριση της πανδημίας είναι υπόθεση της ίδιας της κοινωνίας, της κοινωνίας της ευθύνης και της αλληλεγγύης, της κοινωνίας που δεν ανέχεται την προπαγάνδα των συνωμοσιολόγων, που τηρεί τα μέτρα προστασίας, όχι υπό τον φόβο του προστίμου, αλλά γιατί επιβάλλεται από την ατομική μας υπευθυνότητα.
Από τη στάση μας τα φετινά Χριστούγεννα θα εξαρτηθεί, σε μεγάλο βαθμό, αν θα διατηρηθεί η σημερινή λεπτή ισορροπία και αν θα ευοδώσει η προσπάθεια να αποφύγουμε νέο lock down. Ολοι έχουμε ζήσει τις συνέπειές του και ξέρουμε πόσο καταστροφικές μπορούν να είναι στην οικονομία, στην παιδεία, αλλά και στην ψυχική και σωματική μας υγεία. Η λεπτή ισορροπία, που προσπαθούμε να διατηρούμε, βασίζεται στο δίπτυχο ανοιχτή κοινωνία – ανοικτή οικονομία. Η επιτάχυνση του εμβολιαστικού ρυθμού και η όσο το δυνατόν πιο προσεκτική ατομική και συλλογική δραστηριότητα μέχρι να επιτευχθεί ο στόχος του εμβολιασμού είναι τα μοναδικά μας όπλα για να κερδίσουμε τον πόλεμο με την υγειονομική κρίση. Το μέτρο της υποχρεωτικότητας του εμβολιασμού, για τους άνω των 60, είναι πολύ σημαντικό σε αυτήν την προσπάθεια, ωστόσο μέχρι να αρχίσει να αποδίδει, η δική μας στάση υπευθυνότητας πρέπει να κάνει τη διαφορά.
