Στην κορύφωση του τέταρτου πανδημικού κύματος, το επάγγελμα του νοσοκομειακού γιατρού εξελίσσεται στο πιο δύσκολο στη χώρα μας. Από τη μια οι ελλείψεις σε προσωπικό και μέσα, από την άλλη οι αρνητές του κορονοϊού που εισάγονται μισοπεθαμένοι στο Νοσοκομείο και παρ΄όλα αυτά αρνούνται να διασωληνωθούν, διαμορφώνουν μια αφόρητη κατάσταση, η οποία είναι βέβαιο ότι θα οδηγήσει στην πόρτα εξόδου από το δημόσιο σύστημα υγείας ακόμη μεγαλύτερο αριθμό υγειονομικών.
Στο Νοσοκομείο Βόλου δεν είναι μόνο η σωματική κούραση από τις ατέλειωτες εφημερίες, η ψυχολογική επιβάρυνση από τις καθημερινές απώλειες ασθενών και η αγωνία μήπως εξαντληθούν μέσα διαχείρισης του καταιγισμού των νοσηλειών, όπως το οξυγόνο. Οι γιατροί έρχονται όλο και πιο συχνά αντιμέτωποι με περιπτώσεις ασθενών, οι οποίοι παρ’ ότι βρίσκονται ένα βήμα πριν τη διασωλήνωση, αρνούνται να δεχθούν την παροχή βοήθειας που μπορεί να τους σώσει τη ζωή.
Οι θεωρίες που έχουν φτιάξει στο μυαλό τους και η διασπορά επικίνδυνων συνομωσιολογικών σεναρίων, που δεν έχουν καμία επιστημονική βάση, τους κάνουν να αρνούνται τη διασωλήνωση, δένοντας τα χέρια των γιατρών μέχρι να παρέμβει εισαγγελέας. Στο μεταξύ όμως έχει χαθεί πολύτιμος χρόνος και η κατάληξη για τους συγκεκριμένους ασθενείς είναι συνήθως μοιραία.
Οι περιπτώσεις ασθενών, που αρνούνται να διασωληνωθούν, έρχονται να προστεθούν στο τεράστιο βάρος, το οποίο επωμίζονται οι γιατροί της πρώτης γραμμής στη μάχη με την πανδημία. Μια μάχη που με τα σημερινά δεδομένα μοιάζει άνιση. Το τεράστιο ποσοστό ανεμβολίαστων πολιτών και η έλλειψη προετοιμασίας του ΕΣΥ για το πιο επιθετικό από όλα τα πανδημικά κύματα που προηγήθηκαν, διαμορφώνουν εφιαλτικές συνθήκες στα Νοσοκομεία, που βρίσκονται ελάχιστα βήματα πριν να αρχίσει η επιλογή ασθενών, οι οποίοι έχουν περισσότερες πιθανότητες να επιβιώσουν.
Οταν ένας γιατρός φτάνει στο σημείο να διαλέγει ποιους ασθενείς πρέπει να βοηθήσει να ζήσουν και ποιους να αφήσει να πεθάνουν, το σύστημα που υπηρετεί έχει αποτύχει. Εχει καταρρεύσει στην ουσία και το μόνο που απομένει είναι να καταρρεύσουν και οι γιατροί, που όταν ορκίζονταν ότι θα προασπίζουν τη δημόσια υγεία, δεν μπορούσαν να φανταστούν ότι κάποια στιγμή στην καριέρα τους θα βρεθούν αντιμέτωποι με καταστάσεις, τις οποίες αδυνατεί να διαχειριστεί το σύστημα υγείας. Οχι μόνο γιατί είναι δομημένο με λάθος τρόπο, αλλά και λόγω των ακραίων συνθηκών που διαμορφώνει από τη μια ένας ιδιαίτερα μεταδοτικός και επιθετικός ιός και από την άλλη η επιμονή χιλιάδων πολιτών να αγνοούν τα σήματα κίνδυνου της επιστημονικής κοινότητας.
Η αύξηση των ραντεβού εμβολιασμού τις τελευταίες ημέρες είναι πολύ αργά για να αποτρέψει την επερχόμενη εκατόμβη νεκρών στη χώρα μας και τον κίνδυνο κατάρρευσης του δημόσιου συστήματος υγείας.
