Του Γιώργου Λαμπράκη
Η απάντηση στο ερώτημα γιατί εμφανίζει τις τελευταίες ημέρες η Μαγνησία τόσο ανησυχητική επιδημιολογική εικόνα, βρίσκεται στη συμπεριφορά σημαντικού αριθμού πολιτών, που αφενός λειτουργούν σαν να μην υπάρχει κορονοϊός, αφετέρου επιμένουν να μην σκέφτονται καν το ζήτημα του εμβολιασμού. Η ανευθυνότητα ως προς τη χρήση μάσκας και την αποφυγή του συνωστισμού, σε συνδυασμό με την άρνηση των εμβολίων συνιστούν άκρως επικίνδυνο μείγμα νοοτροπίας, το οποίο ανατροφοδοτεί τις εξάρσεις της πανδημίας και τορπιλίζει την προσπάθεια να αφήσουμε πίσω μας οριστικά και αμετάκλητα τις μαύρες μέρες του lockdown και του φόβου για τον κορονοϊό.
Από τα κορονοπάρτι χωρίς μέτρα και αποστάσεις στη Σκιάθο και τις συλλήψεις για τη λειτουργία κέντρων διασκέδασης με υπεράριθμους θαμώνες στα Παλιά του Βόλου, μέχρι το ανεμβολίαστο προσωπικό του Γηροκομείου Βόλου και τη διασπορά του κορονοϊού μετά από κοινωνικές εκδηλώσεις στην Κερασιά και το Στεφανοβίκειο του Δήμου Ρήγα Φεραίου, επαναλαμβάνεται άκρως επικίνδυνη και αντικοινωνική συμπεριφορά, η οποία αποτελεί ιδανικό σύμμαχο της πανδημίας.
Σε όλες αυτές τις περιπτώσεις κοινός παρονομαστής είναι η αδιαφορία για τους υγειονομικούς κινδύνους που ελλοχεύουν, παρ’ ότι βρισκόμαστε στο καλοκαίρι. Είτε λόγω μη τήρησης των μέτρων, είτε εξαιτίας της αρνητικής στάσης, που υιοθετεί σημαντικό τμήμα της κοινωνίας απέναντι στα εμβόλια, το αποτέλεσμα είναι ίδιο. Αύξηση των ημερήσιων μολύνσεων και του δείκτη θετικότητας του κορονοϊού, που είναι θέμα χρόνου να μεταφραστεί σε ακόμη περισσότερα κρούσματα, που με τη σειρά τους θα οδηγήσουν σε περισσότερες εισαγωγές και νοσηλείες στα νοσοκομεία.
Ο συνωστισμός στα μπαράκια και τα κλαμπ είναι καθημερινό φαινόμενο. Θα πρέπει λοιπόν να θεωρείται θέμα χρόνου ένα νέο ξέσπασμα της πανδημίας, με δεδομένο το εξαιρετικά χαμηλό ποσοστό εμβολιασμού στις νεαρές ηλικίες. Τα πρόσωπα του στενού τους οικογενειακού περιβάλλοντος, που δεν έχουν εμβολιαστεί, κινδυνεύουν άμεσα να μολυνθούν και να νοσήσουν βαριά, εφόσον πρόκειται για ηλικιωμένους ή για άτομα με υποκείμενα νοσήματα.
Το ίδιο ισχύει και για το ανεμβολίαστο προσωπικό των κλειστών δομών, όπως τα γηροκομεία. Σε αυτή την περίπτωση οι αρνητές των εμβολίων λειτουργούν σαν πραγματικές ωρολογιακές βόμβες, οι οποίες απειλούν να τινάξουν στον αέρα την προσπάθεια, που άρχισε τον χειμώνα με τον εμβολιασμό των τροφίμων των εν λόγω δομών. Το 60% του προσωπικού στο Γηροκομείου Βόλου, που δεν έχει εμβολιαστεί, εκμεταλλεύεται, στην ουσία, την αβελτηρία της κυβέρνησης να νομοθετήσει την υποχρεωτικότητα του εμβολιασμού στις δομές υγείας και στις μονάδες φροντίδας ηλικιωμένων.
Η προσπάθεια να πειστούν με επιστημονικά επιχειρήματα οι αρνητές των εμβολίων, που εργάζονται σε ευαίσθητες δομές, έχει εξαντληθεί. Πλέον, έφτασε η ώρα των αποφάσεων για τον υποχρεωτικό τους εμβολιασμό. Πρόκειται για μέτρο, που έπρεπε να είχε τεθεί σε ισχύ πριν το καλοκαίρι. Η κυβέρνηση σκοπεύει να το εφαρμόσει από το φθινόπωρο. Ας ελπίσουμε να μην είναι αργά, με δεδομένες τις εκτιμήσεις για την εξάπλωση της ινδικής μετάλλαξης και στη χώρα μας.
