Του Γιώργου Λαμπράκη
Τα κορυφαία συνδικαλιστικά όργανα των εργαζομένων και τα σωματεία σε όλη τη χώρα βρίσκονται επί ποδός πολέμου τον τελευταίο μήνα, προκειμένου να προετοιμάσουν σωστά τη σημερινή πανεργατική απεργία ενάντια στο νομοσχέδιο, το οποίο φέρνει αλλαγές στα εργασιακά και έχει χαρακτηριστεί ως «νομοθετικό τερατούργημα που ισοπεδώνει και τα εναπομείναντα δικαιώματα των εργαζομένων». Με αλλεπάλληλες συνεντεύξεις και δημόσιες τοποθετήσεις οι συνδικαλιστικοί εκπρόσωποι των εργαζομένων σε ιδιωτικό και δημόσιο τομέα ανέδειξαν τα σημεία του νομοσχεδίου, που χαρακτηρίζεται «αιτία πολέμου» για την εργατική τάξη.
Εχουμε, ωστόσο, την αίσθηση ότι η στάση των εργαζομένων και η γενικότερη εκτίμησή τους απέναντι στην επίμαχη νομοθετική πρωτοβουλία της κυβέρνησης είναι εκ διαμέτρου αντίθετη σε σχέση με το κλίμα γενικού ξεσηκωμού, που προσπαθεί να καλλιεργήσει το συνδικαλιστικό κίνημα. Από τη συμμετοχή στις σημερινές απεργιακές συγκεντρώσεις, που εκτός των άλλων οι διοργανωτές θα πρέπει να αντιμετωπίσουν και τα τερτίπια του καιρού, θα φανεί, αν είναι σωστή η αίσθησή μας για τη στάση των εργαζομένων απέναντι στο νομοσχέδιο Χατζηδάκη.
Είναι η πρώτη φορά μετά την πολύμηνη υγειονομική κρίση του κορονοϊού και την εφαρμογή σκληρών μέτρων καραντίνας, που οι εργαζόμενοι έχουν την ευκαιρία να διαδηλώσουν χωρίς περιορισμούς και απαγορεύσεις ενάντια σε νομοσχέδιο, το οποίο έχει χαρακτηριστεί πραγματικός οδοστρωτήρας των δικαιωμάτων τους, που καταργεί τον σταθερό ημερήσιο χρόνο εργασίας και επιβάλλει υπερωριακή απασχόληση, για την οποία θα αμείβονται οι εργαζόμενοι αν και όταν το επιθυμεί ο εργοδότης τους με… ρεπό.
Οι εργαζόμενοι, που δεν σκοπεύουν να απεργήσουν σήμερα, γνωρίζουν ότι αυξάνονται οι ετήσιες ώρες υπερωριακής απασχόλησης σε 350, εκ των οποίων οι 200 θα είναι απλήρωτες; Γνωρίζουν ότι θα είναι στο εξής ακόμη πιο εύκολες οι απολύσεις, ότι ποινικοποιείται η συνδικαλιστική δράση, ότι καταργείται στην ουσία το δικαίωμα στην απεργία; Γνωρίζουν, τέλος, ότι το Σώμα Επιθεωρητών Εργασίας, που, παρά την απαξίωσή του τα τελευταία χρόνια λόγω υποστελέχωσης, είναι σημαντικό όπλο στα χέρια των εργαζομένων, μετατρέπεται σε ανεξάρτητη αρχή με πρόεδρο πρώην κορυφαίο διοικητικό στέλεχος του Συνδέσμου Ελλήνων Βιομηχάνων;
Οι διοργανωτές των σημερινών απεργιακών κινητοποιήσεων εκτιμούν ότι επικρατούν οργή και αγανάκτηση στις τάξεις των εργαζομένων με αφορμή τις αλλαγές, τις οποίες φέρνει το επίμαχο νομοσχέδιο στις εργασιακές σχέσεις. Απομένει να φανεί, αν η δυσαρέσκεια των εργαζομένων θα αποτυπωθεί τόσο στα ποσοστά της 24ωρης απεργίας, όσο και στις συγκεντρώσεις, που διοργανώνονται σήμερα. Αν κρίνουμε από τη συμμετοχή τους σε αντίστοιχες κινητοποιήσεις μέχρι και την έναρξη της πανδημικής κρίσης, δεν θα πρέπει να είμαστε ιδιαίτερα αισιόδοξοι.
Τα τελευταία χρόνια η εργατική τάξη έχει κλειστεί στο καβούκι της και αποδέχεται παθητικά τα δυσβάστακτα μέτρα, τα οποία περιλαμβάνονται σε νομοσχέδια που περνούν από τη Βουλή με συνοπτικές διαδικασίες. Κανένα νομοσχέδιο, ωστόσο, δεν ήταν τόσο ξεκάθαρα εχθρικό για τα δικαιώματα των εργαζομένων. Από τη στάση τους στη σημερινή απεργία θα φανεί, αν έχουν κατανοήσει τις επιπτώσεις του νομοσχεδίου για τα εργασιακά και αν έχουν τη διάθεση να παλέψουν για να το ανατρέψουν ή θα αρκεστούν στις υποσχέσεις των γνωστών δυνάμεων του λαϊκισμού, ότι θα το καταργήσουν μόλις επιστρέψουν στην εξουσία.
