Του Γιώργου Λαμπράκη
Τρίβουν τα χέρια τους στο υπουργείο Εργασίας βλέποντας τις κορυφαίες συνδικαλιστικές οργανώσεις της χώρας να έχουν διασπαστεί, τη στιγμή που προωθούνται σαρωτικές αλλαγές στα εργασιακά. Σχεδόν πάντα οι όποιες αλλαγές σχεδιάζονται και υλοποιούνται στα εργασιακά είναι εις βάρος των εργαζομένων. Οι τελευταίοι έχουν μοναδικό τους αποκούμπι τα σωματεία, τα συνδικάτα και τις τριτοβάθμιες συνδικαλιστικές οργανώσεις. Στην προκειμένη περίπτωση, τα σωματεία και τα συνδικάτα επιχειρείται, με τις προωθούμενες αλλαγές, να «ευνουχιστούν», ενώ οι τριτοβάθμιες οργανώσεις, που έχουν τη δύναμη να εμποδίζουν τη νομοθέτηση αντεργατικών διατάξεων, τραβούν ξεχωριστούς δρόμους.
Για τη ΓΣΕΕ και το ΠΑΜΕ δεν υπάρχει περιθώριο σύγκλισης, ειδικά μετά τα θλιβερά γεγονότα στο τελευταίο συνέδριο της Συνομοσπονδίας. Πάνω από 20 χρόνια πορεύονται σε παράλληλες διαδρομές. Αυτός ήταν, άλλωστε, ο σκοπός της δημιουργίας του ΠΑΜΕ. Να χαράξει ξεχωριστή συνδικαλιστική πορεία ενάντια στις πρακτικές εργοδοτικού συνδικαλισμού, που, όπως καταγγέλλουν τα στελέχη του ΚΚΕ, έχουν «αλώσει» το συνδικαλιστικό κίνημα. Από την άλλη, η ΓΣΕΕ συνέχισε να πορεύεται στον δικό της δρόμο, όπως και τα δευτεροβάθμια συνδικαλιστικά όργανα, που ανήκουν στη δύναμή της. Φόρεσαν στο ΠΑΜΕ την ταμπέλα του διασπαστικού μηχανισμού και δεν προβληματίζονται για την όλο και μικρότερη συμμετοχή εργαζομένων στις απεργιακές κινητοποιήσεις των τελευταίων ετών.
Η συμπόρευση της ΓΣΕΕ με την ΑΔΕΔΥ δημιούργησε ψευδαίσθηση ενότητας και μαζικότητας, που διαλύθηκε πριν από λίγες ημέρες, όταν η ΑΔΕΔΥ αποφάσισε τη διοργάνωση ξεχωριστών απεργιακών συγκεντρώσεων για τη φετινή Εργατική Πρωτομαγιά, η οποία θα μπορούσε να αποτελέσει την πρόβα τζενεράλε των απεργιακών κινητοποιήσεων ενάντια στην κατάργηση του οκτάωρου, την αποδυνάμωση των συνδικάτων και τη συρρίκνωση του δικαιώματος στην απεργία, που προωθεί η κυβέρνηση. Στην εκτελεστική επιτροπή της ΑΔΕΔΥ αποφασίζουν οι συνδικαλιστές του ΣΥΡΙΖΑ και του ΠΑΜΕ, με το προεδρείο να αποτελεί διακοσμητικό στοιχείο και να αποδέχεται τις αποφάσεις, που του επιβάλλουν. Κατά συνέπεια, ήταν αναμενόμενο να αποφασιστεί η διοργάνωση ξεχωριστής απεργιακής κινητοποίησης από την ΑΔΕΔΥ τη φετινή Εργατική Πρωτομαγιά. Αναμένουμε, λοιπόν, με ενδιαφέρον να δούμε ποσό επιτυχημένη θα είναι η σημερινή συγκέντρωση της ΑΔΕΔΥ, καθώς επίσης και το ποσοστό συμμετοχής στην 24ωρη απεργία, που προκηρύχθηκε στον δημόσιο τομέα.
Το απόγευμα θα γίνει η απεργιακή κινητοποίηση του ΠΑΜΕ, ενώ την ίδια ώρα θα διοργανωθεί και τέταρτη συγκέντρωση για την Εργατική Πρωτομαγιά, από αριστερές συλλογικότητες. Το παράδοξο είναι πως και στις τέσσερις συγκεντρώσεις το διεκδικητικό πλαίσιο είναι κοινό, να μην πειραχτεί το οκτάωρο, να μην καταργηθεί στην ουσία το δικαίωμα στην απεργία και να μην αλλάξει ο ισχύων συνδικαλιστικός νόμος. Κι όμως, οι συνδικαλιστικοί φορείς, που αδυνατούν να ομονοήσουν, έστω και υπό την πίεση των εξελίξεων, υποβοηθούν με τη στάση τους την ψήφιση του αντεργατικού νομοσχεδίου, με το οποίο μπαίνει οριστική ταφόπλακα σε κατοχυρωμένα δικαιώματα των εργαζομένων.
