H πλέον ακατάλληλη συγκυρία για τη διεκδίκηση κεκτημένων

h-πλέον-ακατάλληλη-συγκυρία-για-τη-διεκ-813299

Κάθε άλλο παρά τυχαίο είναι το γεγονός ότι οι εργαζόμενοι στο δημόσιο συνεχίζουν να έχουν γυρισμένη την πλάτη στην ΑΔΕΔΥ, ειδικά αυτή την περίοδο που η χώρα δίνει μάχη με την πανδημία

Του Γιώργου Λαμπράκη

Ακόμη μια απεργιακή κινητοποίηση, που προγραμμάτισε το κορυφαίο συνδικαλιστικό όργανο των δημοσίων υπαλλήλων, πέρασε στα «ψιλά», καθώς η συμμετοχή των εργαζομένων ήταν ανύπαρκτη, ενώ το διεκδικητικό πλαίσιο, με τις αναφορές σε αυξήσεις μισθών και επαναφορά των δώρων, προκαλεί μείζον ζήτημα ηθικής. Την ώρα που η πραγματική οικονομία ακροβατεί στο χείλος της καταστροφής, δεν είναι δυνατόν οι συνδικαλιστικοί εκπρόσωποι των δημοσίων υπαλλήλων, που έχουν εξασφαλισμένο τον μισθό τους, να διεκδικούν κεκτημένα της εποχής των παχιών αγελάδων.

Κάθε άλλο παρά τυχαίο είναι το γεγονός ότι οι εργαζόμενοι στο δημόσιο συνεχίζουν να έχουν γυρισμένη την πλάτη στην ΑΔΕΔΥ, ειδικά αυτή την περίοδο που η χώρα δίνει μάχη με την πανδημία και ο τελευταίος κλητήρας μπορεί να αντιληφθεί την κρισιμότητα των περιστάσεων, σε αντίθεση με τους συνδικαλιστές, που εξήγγειλαν απεργία στην κορύφωση του πανδημικού κύματος με τους σχεδόν 2.000 νεκρούς, τους 700 διασωληνωμένους και τα 100.000 κρούσματα.

Στο διεκδικητικό πλαίσιο της χθεσινής απεργίας με τα ντροπιαστικά ποσοστά συμμετοχής, κορυφαία ζητήματα ήταν η ενίσχυση του εθνικού συστήματος υγείας με προσωπικό και μέσα, που έχουν μείζονα σημασία στη μάχη με τον κορονοϊό και ορθώς προβάλλονται. Οι υπόλοιπες, ωστόσο, διεκδικήσεις, για αυξήσεις και επιστροφή του 13ου και 14ου μισθού, προσβάλλουν την κοινωνία και απαξιώνουν ακόμη περισσότερο το συνδικαλιστικό κίνημα.

Οι μισθοί στο δημόσιο παραμένουν υψηλότεροι κατά 40%, σε σχέση με τον πολύπαθο ιδιωτικό τομέα, παρά τη λαίλαπα των μνημονίων. Από την αρχή της πανδημίας έχουν χαθεί δεκάδες χιλιάδες θέσεις εργασίας σε ιδιωτικές επιχειρήσεις, ενώ οι αποδοχές συρρικνώθηκαν δραματικά για εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενους, που είδαν τις συμβάσεις τους να αναστέλλονται και προσπαθούν να επιβιώσουν με την κρατική ελεημοσύνη των 500 ευρώ τον μήνα.

Την ίδια στιγμή, στο δημόσιο δεν υπήρξαν επιπτώσεις ούτε ως προς τις θέσεις εργασίας, ούτε ως προς το ύψος των αποδοχών, παρά το γεγονός ότι οι περισσότερες δημόσιες υπηρεσίες κατέβασαν στην ουσία ρολά για δυο μήνες την περασμένη άνοιξη και άλλες τρεις εβδομάδες στο δεύτερο lockdown.

Παρ’ όλα αυτά οι εκπρόσωποι του κλάδου θεώρησαν σωστό να «στριμώξουν» στο διεκδικητικό πλαίσιο της χθεσινής απεργίας και αιτήματα, που ούτε έχουν σχέση με την οικονομική πραγματικότητα του κορονοϊού, ούτε μπορεί να τα ικανοποιήσει η κυβέρνηση. Βασικός της στόχος πρέπει είναι η στήριξη του ιδιωτικού τομέα, που παράγει πλούτο και είναι σε θέση να επαναφέρει τη χώρα σε τροχιά ανάπτυξης.

Οι εμμονές μιας χούφτας συνδικαλιστών, τις οποίες ευτυχώς δεν δείχνουν να αφουγκράζονται οι δημόσιοι υπάλληλοι, δεν αφορούν στην κοινωνία. Οι αναχρονιστικές διεκδικήσεις σε βάρος των αναγκών της χώρας για πραγματική ανάπτυξη και όχι για επιστροφή στο νοσηρό καθεστώς των «βολεμένων», που νοιάζονται μόνο για τα κεκτημένα τους, δεν μπορούν παρά να τύχουν της αντιμετώπισης, που τους αρμόζει.

Εγγραφείτε στο Newsletter του Ταχυδρόμου