Του Γιώργου Λαμπράκη
Ο μεγάλος φόβος των λοιμωξιολόγων είναι αν θα αντέξει το εθνικό σύστημα υγείας στο επερχόμενο δεύτερο κύμα της πανδημίας του κορονοϊού.
Ολες οι ενδείξεις συγκλίνουν στην εκτίμηση ότι στα μέσα του φθινοπώρου η πανδημία θα κορυφωθεί και μαζί με την εποχική γρίπη και τις υπόλοιπες λοιμώξεις του αναπνευστικού συστήματος θα προκαλέσουν ασφυκτικό περιβάλλον για το υποστελεχωμένο σύστημα υγείας.
Σε περιφερειακά νοσοκομεία, όπως του Βόλου, οι ελλείψεις σε έμψυχο δυναμικό και μέσα είναι τεράστιες.
Οι ίδιοι οι γιατροί και οι νοσηλευτές περιγράφουν εξαιρετικά δύσκολη κατάσταση. Τόσο δύσκολη, ώστε γιατροί, που υπηρετούν το σύστημα για δεκαετίες, σπεύδουν να αποχωρήσουν πρώτου καν συμπληρώσουν τα απαιτούμενα χρόνια συνταξιοδότησης.
Γιατί συμβαίνει αυτό; Επειδή οι συνθήκες στις δημόσιες δομές υγείας έχουν επιδεινωθεί δραματικά.
Ο όγκος της δουλειάς έχει αυξηθεί και το προσωπικό, που καλείται να τη φέρει σε πέρας, έχει συρρικνωθεί, με τους εναπομείναντες γιατρούς και νοσηλευτές να αγγίζουν τα όρια της εξάντλησης, σωματικής και ψυχικής. Οι δε υποσχέσεις χωρίς αντίκρισμα των εκάστοτε υπουργών Υγείας για προσλήψεις και κάλυψη των αναγκών σε μέσα και εξοπλισμό επιδεινώνουν το κλίμα και επιβαρύνουν ακόμη περισσότερο την ψυχολογία του ιατρικού και του νοσηλευτικού προσωπικού.
Το φετινό καλοκαίρι δόθηκαν ελάχιστες ημέρες άδειας στο προσωπικό των νοσοκομείων, επειδή ακριβώς τα κενά είναι τεράστια και οι ανάγκες έχουν αυξηθεί κατακόρυφα, ειδικά στις περιοχές με επιβαρυμένα επιδημιολογικά δεδομένα. Οι προσλήψεις, που έχει υποσχεθεί και εξαγγείλει ο υπουργός Υγείας, δεν έγιναν ποτέ. Το επιπλέον μόνιμο και επικουρικό ιατρικό προσωπικό, που υποσχέθηκε ο Β. Κικίλιας ότι θα προσληφθεί, δεν έπιασε ποτέ δουλειά. Οι 16 μόνιμοι γιατροί, που περιμένει το Αχιλλοπούλειο από το καλοκαίρι του 2019, δεν ήρθαν ακόμη. Ούτε καν οι γιατροί στο τμήμα επειγόντων περιστατικών, που αποτελεί τη γραμμή κρούσης του τοπικού νοσηλευτικού ιδρύματος, ενόψει μάλιστα και του δεύτερου κύματος της πανδημίας.
Αυτό που τρομάζει περισσότερο όσους γνωρίζουν από πρώτο χέρι τα προβλήματα του εθνικού συστήματος υγείας είναι οι περιορισμένες αντοχές των υφιστάμενων ιατρικών δομών στο εξαιρετικά πιθανό ενδεχόμενο κορύφωσης της πανδημίας με τα σχολεία και την αγορά εν λειτουργία.
Την περασμένη άνοιξη είχε επιβληθεί γενικό lock down στη χώρα, με αποτέλεσμα να περιοριστεί η εξάπλωση της πανδημίας και να αντέξει το εθνικό σύστημα υγείας.
Τώρα τα δεδομένα είναι τελείως διαφορετικά. Τα σχολεία δεν προβλέπεται να κλείσουν, εκτός και αν η κατάσταση πάει να ξεφύγει από τον έλεγχο, ενώ ο μοναδικός τομέας της πραγματικής οικονομίας, που εξετάζεται ότι μπορεί να βάλει λουκέτο, αν αυξηθούν κι άλλο τα θετικά κρούσματα, είναι η εστίαση. Απαιτείται, λοιπόν, ισχυρό δημόσιο σύστημα υγείας, το οποίο θα είναι σε θέση να διαχειριστεί το δεύτερο κύμα της πανδημίας. Τα σημερινά δεδομένα δείχνουν ακριβώς το αντίθετο και επιβεβαιώνουν τους φόβους της επιστημονικής κοινότητας.
