Η κατάσταση με τις άδειες στο Νοσοκομείο Βόλου είναι ενδεικτική του προβλήματος υποστελέχωσης του εθνικού συστήματος υγείας, συνολικά
Του Γιώργου Λαμπράκη
Μόλις δύο πενθήμερα άδειας θα λάβουν το φετινό καλοκαίρι οι εργαζόμενοι στο Νοσοκομείο Βόλου. Επί τρεις μήνες δούλευαν από το πρωί μέχρι το βράδυ, κάποιοι χωρίς ρεπό, ωστόσο οι τεράστιες ελλείψεις σε προσωπικό δεν επιτρέπουν περισσότερες ημέρες άδειας, ούτε καν να τους δοθεί ολόκληρο το δεκαήμερο που δικαιούνται και όχι δύο ξεχωριστά πενθήμερα. Κάποιοι εκ των νοσηλευτών έλαβαν ήδη το πρώτο πενθήμερο της καλοκαιρινής τους άδειας τον Ιούνιο και το άλλο πενθήμερο θα το πάρουν μετά τις 20 Αυγούστου, εφόσον δεν ενσκήψει δεύτερο κύμα κορονοϊού.
Το υπουργείο Υγείας, που συνεχώς υπόσχεται προσλήψεις, εκτιμά προφανώς ότι οι νοσηλευτές μπορούν να ξεκουραστούν σωματικά και πνευματικά μετά το δύσκολο διάστημα με την έξαρση της πανδημίας και να προετοιμαστούν για το δεύτερο κύμα, λαμβάνοντας δύο πενθήμερα καλοκαιρινής άδειας, που δεν αρκούν ούτε για ταξίδι μέχρι τις Β. Σποράδες.
Η κατάσταση με τις άδειες στο Νοσοκομείο Βόλου είναι ενδεικτική του προβλήματος υποστελέχωσης του εθνικού συστήματος υγείας, συνολικά. Μεταξύ του διαστήματος των χειροκροτημάτων για τους «ήρωες με τις λευκές μπλούζες» και των τελευταίων εβδομάδων, που το νέο κύμα της πανδημίας βρίσκεται προ των πυλών, σχεδόν τίποτα δεν έχει αλλάξει στις δημόσιες δομές υγείας. Τα κενά παραμένουν και η κεντρική εξουσία προσπαθεί να τα καλύψει με μπαλώματα, όπως οι προσλήψεις επικουρικού προσωπικού ή μέσω προγραμμάτων του ΟΑΕΔ.
Και στις δύο περιπτώσεις οι νεοπροσλαμβανόμενοι δεν προλαβαίνουν όχι μόνο να εκπαιδευτούν, αλλά ούτε καν να αντιληφθούν τη σοβαρότητα του αντικειμένου εργασίας τους, προτού εκπνεύσουν οι συμβάσεις τους και δώσουν τη θέση τους στους επόμενους συμβασιούχους και πάει λέγοντας.
Στο ερώτημα που διατύπωσε χθες το μέλος της διοίκησης του Συλλόγου Εργαζομένων στο Νοσοκομείο Βόλου Λεωνίδας Αναστασίου, γιατί το υπουργείο, εφόσον προσλαμβάνει επικουρικούς εργαζόμενους και δαπανά συγκεκριμένα κονδύλια για τη μισθοδοσία τους, δεν προχωρεί σε μόνιμες προσλήψεις, έτσι ώστε να καλυφθούν οι ανάγκες της δημόσιας υγείας με ουσιαστικό τρόπο, μόνο μια απάντηση υπάρχει. Στα σχέδια ιδιωτικοποίησης τομέων και δομών του εθνικού συστήματος υγείας δεν υπάρχει χώρος για μόνιμες προσλήψεις. Τους ιδιώτες και τα πολιτικά πρόσωπα, που προωθούν τον επίμαχο σχεδιασμό, εξυπηρετεί η σημερινή κατάσταση με τα τεράστια κενά και το επικουρικό προσωπικό, που καλύπτει πρόσκαιρα τις ανάγκες.
Ποιος νοιάζεται για τους εξαντλημένους νοσηλευτές, που θα κληθούν και πάλι στην πρώτη γραμμή της μάχης με το επερχόμενο κύμα πανδημίας, ενώ θα έχουν λάβει μόλις δύο πενθήμερα καλοκαιρινής άδειας; Ποιος νοιάζεται για τους μόλις τρεις τραυματιοφορείς, που προσπαθούν να καλύψουν τις ανάγκες ολόκληρου του Νοσοκομείου, τη στιγμή που στο παλιό κτίριο ο αντίστοιχος αριθμός ήταν διπλάσιος; Πρόκειται, προφανώς, για ρητορικά ερωτήματα, τα οποία θέτουν οι εκπρόσωποι των εργαζομένων, όχι γιατί περιμένουν απαντήσεις, αλλά επειδή δεν αντέχουν άλλη κοροϊδία.
