Του Γιώργου Λαμπράκη
Η αύξηση του ποσοστού των επιπλέον εφημεριών των νοσοκομειακών γιατρών που θα αποζημιώνονται για το επόμενο τρίμηνο, είναι το ελάχιστο που θα μπορούσε να κάνει το υπουργείο Υγείας για το ιατρικό προσωπικό των δημόσιων νοσηλευτικών ιδρυμάτων της χώρας, που παραμένει στην πρώτη γραμμή της μάχης με την πανδημία. Η αύξηση του ποσοστού από το 9 στο 15%, που ανακοινώθηκε χθες από τον αρμόδιο υπουργό, αποτελούσε πάγια διεκδίκηση του κλάδου των νοσοκομειακών γιατρών, οι οποίοι αναγκάζονται κάθε μήνα να καλύπτουν επιπρόσθετο αριθμό εφημεριών, χωρίς να τις πληρώνονται, εξαιτίας των συνθηκών που διαμόρφωσε στη δημόσια υγεία η πολυετής οικονομική ύφεση.
Η επίμαχη απόφαση του υπουργείου Υγείας διορθώνει μια κραυγαλέα αδικία που ανέχθηκαν οι προκάτοχοι των νυν κυβερνώντων. Σε καμία όμως περίπτωση, δεν ικανοποιεί απόλυτα τους νοσοκομειακούς γιατρούς, που συνεχίζουν να δίνουν τη μάχη κατά της πανδημίας, χωρίς να έχουν υλοποιηθεί οι υποσχέσεις των αρμόδιων κυβερνητικών στελεχών για προσλήψεις επιπρόσθετου ιατρικού προσωπικού.
Σε λίγες ημέρες, συμπληρώνονται δύο μήνες από την έναρξη του εφιάλτη του κορονοϊού και στα περιφερειακά νοσοκομεία, όπως αυτό του Βόλου, δεν έχει γίνει ούτε μια μόνιμη πρόσληψη γιατρού. Με εξαίρεση του γιατρούς των κέντρων υγείας και τους αγροτικούς γιατρούς, που μετακινούνται και καλύπτουν βάρδιες και εφημερίες κάθε εβδομάδα, στο «Αχιλλοπούλειο» δεν έχει εμφανισθεί ούτε ένας νέος γιατρός. Ούτε καν στο τμήμα επειγόντων περιστατικών, όπου οι ανάγκες είναι τεράστιες, καθώς αποτελεί τη γραμμή κρούσης, σε ότι αφορά στη διαχείριση των ύποπτων περιστατικών.
Ο τραγέλαφος με τις μετακινήσεις γιατρών από περιφερειακές υγειονομικές δομές συνεχίζεται, ενώ την ίδια στιγμή αποδυναμώνονται τα κέντρα υγείας και τα αγροτικά ιατρεία, με ότι αυτό μπορεί να σημαίνει για την κάλυψη των αναγκών των τοπικών κοινωνιών.
Από το περασμένο καλοκαίρι, πολλούς μήνες δηλαδή, πριν ξεσπάσει η υγειονομική κρίση του κορονοϊού, οι εκπρόσωποι των νοσοκομειακών γιατρών ζητούσαν μόνιμες προσλήψεις, προκειμένου να καλυφθούν τα κενά σε νευραλγικές θέσεις των δημόσιων νοσοκομείων. Το αρμόδιο υπουργείο δεν ανταποκρίθηκε ποτέ στις διεκδικήσεις των εκπροσώπων του κλάδου, ενώ όταν έφτασε και στη χώρα μας η πανδημία, εξαγγέλθηκαν προσλήψεις επικουρικών γιατρών και ελάχιστες προσλήψεις μόνιμου ιατρικού προσωπικού. Στο νοσοκομείο του Βόλου δεν φόρεσε τη λευκή μπλούζα ούτε ένας νέος γιατρός. Οι ανάγκες που δημιουργήθηκαν, επιχειρήθηκε να καλυφθούν με την «ανακύκλωση» του υφιστάμενου ιατρικού προσωπικού των κέντρων υγείας.
Το δημόσιο σύστημα υγείας σώθηκε από την κατάρρευση επειδή απέδωσαν τα μέτρα για απαγόρευση της κυκλοφορίας και το γενικό λουκέτο σε κάθε οικονομική δραστηριότητα. Τώρα όμως, που πλησιάζουμε στην ημέρα σταδιακής επανεκκίνησης της χώρας, το ΕΣΥ που έπρεπε να έχει θωρακιστεί για την αντιμετώπιση πιθανών εξάρσεων της πανδημίας, παραμένει σε κατάσταση προ κορονοϊού. Υποστελεχωμένο, υποβαθμισμένο και με το στελεχιακό του δυναμικό να έχει κουραστεί, να είναι απογοητευμένο και να μην ξεγελιέται από αποφάσεις με αποσπασματικό και παροδικό χαρακτήρα, όπως η αύξηση του ποσοστού των καλυπτόμενων εφημεριών.
