Στατιστική διαστρέβλωση μιας οδυνηρής κατάστασης

στατιστική-διαστρέβλωση-μιας-οδυνηρ-241345

Το γεγονός ότι αποκλιμακώνεται διαρκώς ο δείκτης της ανεργίας στη χώρα μας δεν σημαίνει ότι οι κατά καιρούς ιθύνοντες του υπουργείου Εργασίας μπορούν να υπερηφανεύονται ότι αποδίδουν οι πολιτικές τους για την ενίσχυση της απασχόλησης. Πίσω από τη στατιστική απεικόνιση της ΕΛΣΤΑΤ για τα ποσοστά της ανεργίας, που μήνα με τον μήνα υποχωρούν, κρύβεται ένα άθλιο καθεστώς εργασιακών σχέσεων, που κυριαρχούν η εκμετάλλευση και οι χαμηλές αμοιβές, για όσους θεωρούν τους εαυτούς τους τυχερούς, επειδή έχουν δουλειά και πληρώνονται έστω με 300 και 400 ευρώ.

Τα στατιστικά στοιχεία, που δημοσιοποιούνται κάθε μήνα, δίνουν την ευκαιρία στους κυβερνώντες να αξιοποιήσουν επικοινωνιακά μια κατάσταση, που θα χρειαστεί να περάσουν πάνω από δέκα χρόνια προκειμένου να εξομαλυνθεί.

Ο υπουργός Εργασίας εκτιμά ότι οι πολιτικές που εφαρμόζει η κυβέρνηση αποδίδουν, καθώς μειώθηκε τον Οκτώβριο στο 16,6% το γενικό ποσοστό της ανεργίας, ενώ ταυτόχρονα ενισχύθηκε η απασχόληση, κυρίως στον τουριστικό τομέα. Αυτό, βέβαια, που αποφεύγει να σχολιάσει ο υπουργός είναι το γεγονός ότι, σύμφωνα με τα επίμαχα στατιστικά στοιχεία, θεωρούνται εργαζόμενοι όσοι δουλεύουν μία ή δύο φορές την εβδομάδα και όσοι πληρώνονται με 200 και 300 ευρώ τον μήνα.

Όπως, επίσης, αποφεύγει να σχολιάσει τις καταγγελίες για περιστατικά εκφοβισμού και τρομοκράτησης στους χώρους δουλειάς, που αρκετοί εργοδότες εξαναγκάζουν τους εργαζόμενους, που απασχολούν εκ περιτροπής ή με μειωμένα ωράρια, να δουλεύουν πλήρες οκτάωρο και να αμείβονται με ψίχουλα.

Αυτές οι περιπτώσεις είναι ενδεικτικές του εργασιακού μεσαίωνα, που έχουν καθιερώσει οι μνημονιακοί νόμοι, οι οποίοι ψηφίστηκαν από τις κυβερνήσεις των τελευταίων εννέα ετών. Οι ελαστικές μορφές απασχόλησης με τις εξευτελιστικές αμοιβές νομοθετήθηκαν με τις κοινοβουλευτικές ψήφους πολιτικών στελεχών, που σήμερα καμαρώνουν ότι οι επιλογές τους για την τόνωση της απασχόλησης αποδίδουν καρπούς και για αυτό μειώνεται κάθε μήνα η ανεργία.

Το πρόβλημα, ωστόσο, δεν είναι πλέον αυτό. Αν μπορούν να επιβιώσουν οι εργαζόμενοι με τους μισθούς πείνας, που λαμβάνουν στο τέλος κάθε μήνα, είναι το πραγματικό πρόβλημα. Μπορεί να μην περιλαμβάνονται στα μητρώα του ΟΑΕΔ, καθώς κατάφεραν να βρουν μια δουλειά, ωστόσο αυτή η δουλειά δεν τους επιτρέπει να ζήσουν με αξιοπρέπεια. Δεν μπορούν να φτιάξουν τη ζωή τους και να δημιουργήσουν οικογένεια οι χιλιάδες εργαζόμενοι της εποχής των ελαστικών μορφών απασχόλησης.

Κατά συνέπεια, τα στατιστικά στοιχεία για τα διαρκώς μειούμενα ποσοστά ανεργίας και οι δηλώσεις ικανοποίησης των αρμόδιων κυβερνητικών στελεχών, που τα συνοδεύουν, αποτελούν για όλους τους υποαπασχολούμενους κοροϊδία και εμπαιγμό. Είναι σαν να προσπαθούν να τους πείσουν ότι η κατάσταση στη χώρα βελτιώνεται, τη στιγμή που η δική τους καθημερινότητα παραμένει εφιαλτική…

Εγγραφείτε στο Newsletter του Ταχυδρόμου