Από θέση ισχύος εξακολουθεί να κυβερνά τη χώρα η ΝΔ. Από τη μία η συνέπεια που επιδεικνύει ως προς την εφαρμογή των βασικών αξόνων του προγράμματός της, από την άλλη η βαθιά κρίση ταυτότητας του ΣΥΡΙΖΑ, διαμορφώνουν ιδανικό πολιτικό περιβάλλον για το κυβερνών κόμμα, που έχει αναλάβει το δύσκολο έργο της επαναφοράς της ελληνικής οικονομίας στην κανονικότητα, με βιώσιμο αναπτυξιακό πλάνο, χωρίς ουτοπικές υπερβολές και άστοχες κινήσεις.
Η δημοσκοπική εικόνα της κυβέρνησης αποτυπώνει τον βαθμό αποδοχής της από τους πολίτες, οι οποίοι εξακολουθούν να στέλνουν στον ΣΥΡΙΖΑ ξεκάθαρα μηνύματα για την ανάγκη αλλαγής πολιτικής φιλοσοφίας, ιδεολογικής αποσαφήνισης και εξεύρεσης συγκεκριμένου πολιτικού πλάνου, με βάση το οποίο θα ασκηθεί κατ’ αρχάς ουσιαστική αντιπολίτευση, ώστε όταν έρθει το πλήρωμα του χρόνου, όταν, δηλαδή, πλησιάσουμε στην επόμενη προεκλογική περίοδο, να έχουν δημιουργηθεί οι κατάλληλες προϋποθέσεις επανόδου στην εξουσία.
Προς το παρόν οι κομματικοί επιτελείς της Κουμουνδούρου, καθώς και ο ίδιος ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ παραμένουν σε μειονεκτική θέση. Οι εκτιμήσεις ότι ο Αλέξης Τσίπρας δεν ήταν δυνατό να χάσει εκλογές από τον Κυριάκο Μητσοτάκη διαψεύστηκαν πανηγυρικά. Οι εκλογές όχι μόνο χάθηκαν, αλλά η ΝΔ εξασφάλισε πανίσχυρη, για τα πολιτικά δεδομένα της εποχής, κοινοβουλευτική πλειοψηφία, ενώ ο αρχηγός της πέτυχε εμφαντική νίκη κατά του μεγάλου του αντιπάλου, ο οποίος μέχρι και τον περασμένο Μάιο θεωρούταν «άχαστος».
Η πολιτική αμετροέπεια του ΣΥΡΙΖΑ και της ηγετικής του ομάδας, καθώς και οι λανθασμένες εκτιμήσεις που έγιναν, ενόψει των εκλογών του περασμένου Ιουλίου, διαμόρφωσαν εξαιρετικά δυσμενές σκηνικό για τα περισσότερα κορυφαία κομματικά στελέχη. Αντί, όμως, να κάνουν με γενναιότητα και ειλικρίνεια την αυτοκριτική τους και να αναγνωρίσουν τα δικά τους λάθη κατά τη διάρκεια των τελευταίων τεσσεράμισι ετών, που το κόμμα τους κυβέρνησε τη χώρα, έριξαν το βάρος της ευθύνης για την πολιτική τους πανωλεθρία στους ψηφοφόρους και τα ΜΜΕ!
Το χειρότερο είναι, ωστόσο, ότι σχεδόν έξι μήνες μετά την εκλογική αναμέτρηση του περασμένου Ιουλίου, πολλά κορυφαία στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ εξακολουθούν να έχουν την ίδια άποψη, ενώ ταυτόχρονα ελπίζουν ότι ο ελληνικός λαός σύντομα θα αντιληφτεί το λάθος που έκανε στις 7 Ιουλίου και πως θα θελήσει να επανορθώσει δίνοντάς τους ξανά την εξουσία.
Αντί, δηλαδή, να ξεκαθαρίσουν τις ιδεολογικές τους θέσεις, να καταθέσουν πρόγραμμα, που θα βασίζεται στην ειλικρίνεια και όχι στις αυταπάτες και τις εύκολες υποσχέσεις και το πιο σημαντικό να σταματήσουν να τοποθετούνται στον δημόσιο πολιτικό διάλογο με διχαστική διάθεση, εξακολουθούν να πορεύονται σε αδιέξοδη διαδρομή, που μπορεί να εξυπηρετεί τα μικροκομματικά συμφέροντα συγκεκριμένης ομάδας στελεχών, ωστόσο πληγώνει ανεπανόρθωτα τη γενικότερη εικόνα του κόμματος, στο οποίο πίστεψαν πάνω από δύο εκατομμύρια ψηφοφόροι στις εκλογές του Ιανουαρίου του 2015.
Σήμερα, το παρακολουθούν να πελαγοδρομεί, αναζητώντας ιδεολογική ταυτότητα, να «ψαρεύει» από τη θολή δεξαμενή της κεντροαριστεράς στελέχη περιορισμένης πολιτικής εμβέλειας, που μέχρι πρότινος κατέκριναν τον αρχηγό του ΣΥΡΙΖΑ και να διατυπώνει άναρθρες κραυγές σε ζητήματα, που τις περισσότερες φορές αφήνουν αδιάφορη τη μεγάλη πλειονότητα της κοινωνίας και διαμορφώνουν κλίμα φανατισμού και διχασμού, που κάνει κακό στη χώρα μας, γενικότερα.
Η χειρότερη υπηρεσία, που προσφέρει ο ΣΥΡΙΖΑ αυτή την εποχή, είναι ότι παραμένει επί της ουσίας απών από τον θεσμικό του ρόλο εντός του Κοινοβουλίου. Η κυβέρνηση, όση ανοχή και αν έχει από τους πολίτες, όση συνέπεια και αν επιδεικνύει ως προς την υλοποίηση των προγραμματικών της δεσμεύσεων, όσο δημοσκοπικό αέρα και αν τις δίνουν όλες ανεξαιρέτως οι μετρήσεις της κοινής γνώμης, επιβάλλεται να ελέγχεται από την αξιωματική αντιπολίτευση με αυστηρότητα και εποικοδομητικό λόγο. Οχι με λαϊκισμούς και ακραίες τοποθετήσεις, που μερικές φορές βασίζονται σε ανύπαρκτες ειδήσεις. Αξιωματική αντιπολίτευση, που δεν μπορεί να διαχειριστεί τα του οίκου της, είναι πρακτικά αδύνατο να ασκήσει με συνέπεια τον συνταγματικό της ρόλο, ο οποίος επικεντρώνεται στον έλεγχο της εξουσίας και στην υποβολή προτάσεων για τη βελτίωση και την αναβάθμιση του παραγόμενου νομοθετικού έργου.
Η κυβέρνηση δεν έχει καταφέρει μέχρι στιγμής να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων, σε ό,τι αφορά στο ευαίσθητο θέμα της αποκατάστασης της τάξης και στην πάταξη της παραβατικότητας στους γνωστούς θύλακες ανομίας. Οι υποσχέσεις που έδωσε προεκλογικά δεν έχουν υλοποιηθεί προς το παρόν, εξαιτίας της πολυπλοκότητας του συγκεκριμένου προβλήματος, το οποίο έλαβε ανεξέλεγκτες διαστάσεις κατά τη διάρκεια της θητείας της προηγούμενης κυβέρνησης.
Τα τελεσίγραφα του υπουργού Προστασίας του Πολίτη έπεσαν στο κενό, ενώ οι αλλεπάλληλες επιχειρήσεις της ΕΛ.ΑΣ. σε καταλήψεις και όχι μόνο προκάλεσαν παράπλευρες απώλειες και κόστισαν τις περιουσίες ανυποψίαστων πολιτών. Η αστυνομική βία, που καταγγέλθηκε και ήδη διερευνάται από τα αρμόδια όργανα, είναι σημάδι αυθαιρεσίας, η οποία προκύπτει από την αίσθηση πολιτικής υπεροχής, που έχει η κυβέρνηση της ΝΔ.
Οι κυβερνώντες βλέπουν από την ημέρα που ανέλαβαν τα ηνία της χώρας ότι δεν υπάρχει αξιόπιστη και στιβαρή αντιπολίτευση, που θα τους ελέγχει, όπως προβλέπεται από το Σύνταγμα και δεν θα επιτρέπει να εκδηλώνονται φαινόμενα κατάχρησης εξουσίας. Το καθεστώς αστυνομοκρατίας, που πάει να επιβληθεί ως αντίμετρο στην απόλυτη ασυδοσία των μπαχαλάκηδων, απειλεί ευθέως τα δικαιώματα των πολιτών και πλήττει την εικόνα της χώρας. Χωρίς αξιόπιστη αξιωματική αντιπολίτευση η κυβέρνηση δεν πρόκειται να αλλάξει ρότα. Θα συνεχίσει στον ίδιο ρυθμό, επειδή ακριβώς αισθάνεται ότι βρίσκεται σε διαρκές πολιτικό απυρόβλητο.
Τα κρούσματα αυθαιρεσίας θα αυξάνονται και η απόσταση που μας χωρίζει από συμβάν, το οποίο ενδέχεται να πυροδοτήσει κοινωνική έκρηξη, θα μειώνεται επικίνδυνα. Μόνο η άσκηση υπεύθυνης και συνεπούς αντιπολίτευσης μπορεί να αποτρέψει τον κίνδυνο και να διασφαλίσει ότι οι ασκούντες την εξουσία δεν θα καταλειφθούν από πολιτική εγωπάθεια και δεν θα προσβληθούν από το μικρόβιο αλαζονείας της εξουσίας.
Αυτό, όμως, προϋποθέτει αξιωματική αντιπολίτευση, η οποία μπορεί να αντιληφθεί τη σημασία του θεσμικού της ρόλου και να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων. Σε οποιαδήποτε άλλη περίπτωση κινδυνεύει σε λίγο καιρό να μη τη λαμβάνουν στα σοβαρά ούτε οι πιο πιστοί της ψηφοφόροι. Οι υπόλοιποι ήδη έχουν κουραστεί από τις παλινωδίες της. Μάλιστα κάποιοι εξ αυτών άρχισαν ήδη να στρέφονται σε άλλους πολιτικούς χώρους, αναζητώντας συνέπεια λόγων και πράξεων, ξεκάθαρο ιδεολογικό στίγμα και συγκεκριμένο πλάνο εξουσίας. Ο κόσμος κουράστηκε από κόμματα και πολιτικούς ηγέτες, που πάσχουν από κρίση ταυτότητας και εμφανίζουν σημάδια πολιτικής σχιζοφρένειας.
