Το στοιχείο της κοινωνικής ειρήνης είναι ιδιαίτερα σημαντικό, ειδικά για μια χώρα όπως η Ελλάδα, που μόλις βγήκε από τα μνημόνια και παλεύει να σταθεί στα πόδια της
Η διαχωριστική γραμμή μεταξύ του υπερβάλλοντος ζήλου από πλευράς της Αστυνομίας και της αυθαίρετης δράσης είναι λεπτή και πολλές φορές δυσδιάκριτη. Οταν, μάλιστα, σχεδιάζονται και γίνονται αστυνομικές επιχειρήσεις σε χώρους καταλήψεων και σε περιοχές, όπου βασιλεύουν η ανομία και η παραβατικότητα, οι δυνάμεις καταστολής εύκολα μπορούν να ξεφύγουν από το πλαίσιο των εντολών τους, με αποτέλεσμα τα γνωστά περιστατικά αστυνομικής βίας, αυθαιρεσίας και καταπάτησης των ατομικών ελευθεριών.
Ειδικά όταν βρίσκονται στο τιμόνι της εξουσίας κυβερνήσεις, οι οποίες έχουν θέσει στο επίκεντρο της πολιτικής τους την πάταξη της ανομίας, με την ενίσχυση του ρόλου των δυνάμεων καταστολής, η κατάσταση μπορεί εύκολα να ξεφύγει από τα όρια, όπως συνέβη τις προηγούμενες ημέρες σε αστυνομικές επιχειρήσεις στην Αθήνα.
Πρόκειται, ίσως, για τον μοναδικό τομέα της κυβερνητικής πολιτικής, που εφαρμόζει η ΝΔ, που η αντιπολίτευση βρίσκει διαρκώς επιχειρήματα και αφορμές να ασκεί σκληρή κριτική και να προκαλεί αρνητικές εντυπώσεις. Προς το παρόν, η πλειονότητα της κοινής γνώμης τοποθετείται επί του θέματος, σε όλες τις τελευταίες δημοσκοπήσεις, χωρίς να κατακρίνει τους χειρισμούς του αρμόδιου υπουργείου στον τομέα της δημόσιας ασφάλειας.
Δεν σημαίνει, βέβαια, ότι το συγκεκριμένο κλίμα δεν μπορεί να αντιστραφεί. Η επαναλαμβανόμενη αστυνομική βία και η αδυναμία του υπουργείου Προστασίας του Πολίτη και κατ’ επέκταση του Μεγάρου Μαξίμου να ελέγξουν την κατάσταση μπορεί εύκολα να μετατραπεί σε «αχίλλειο πτέρνα» της κυβέρνησης και να θέσει υπό αμφισβήτηση το σύνολο του παραγόμενου έργου σε πιο σημαντικούς τομείς, όπως η οικονομία και η διοικητική ανασυγκρότηση του κράτους.
Τα επαναλαμβανόμενα περιστατικά αστυνομικής βίας είναι επίσης πολύ πιθανό να διασαλεύσουν την κοινωνική ειρήνη, την οποία απολαμβάνει και η παρούσα κυβέρνηση. Το στοιχείο της κοινωνικής ειρήνης είναι ιδιαίτερα σημαντικό, ειδικά για μια χώρα όπως η Ελλάδα, που μόλις βγήκε από τα μνημόνια και παλεύει να σταθεί στα πόδια της, σε ευμετάβλητο οικονομικό περιβάλλον και με τις προκλήσεις στα θέματα της εξωτερικής πολιτικής και της διπλωματίας να αυξάνονται και να οξύνονται.
Οι πολίτες ψήφισαν στις βουλευτικές εκλογές του περασμένου Ιουλίου υπέρ κυβερνητικής πρότασης, η οποία εγγυούταν την αποκατάσταση της τάξης και την πάταξη της παραβατικότητας στους θύλακες ανομίας, που είχαν δημιουργηθεί σε ολόκληρες γειτονιές της πρωτεύουσας, όπου οι ορδές των μπαχαλάκηδων επιβάλλουν χρόνια τώρα τους δικούς τους νόμους και κανόνες. Το κατεστημένο του τρόμου, που καθιέρωσαν με την ανεξέλεγκτη δράση τους, έχει μετατρέψει σε άβατα κτίρια και πλατείες, όπου οι κανόνες της νομιμότητας δεν ισχύουν και η αστυνομική παρουσία θεωρείται απαγορευμένη. Η κατάσταση δεν μπορεί να συνεχιστεί.
Ο ΣΥΡΙΖΑ, που σε μεγάλο βαθμό όχι μόνο ανέχτηκε, αλλά σε πολλές περιπτώσεις υιοθέτησε τη λογική των μπαχαλάκηδων όταν διοικούσε τη χώρα, καταφέρνει και καλύπτει την αντιπολιτευτική του γύμνια, από πλευράς επιχειρημάτων κατά της κυβέρνησης, κάθε φορά που οι αστυνομικές δυνάμεις προχωρούν σε επιχείρηση σε υπό κατάληψη κτίρια ή επεμβαίνουν σε χώρους εντός Πανεπιστημίων, τους οποίους οι κουκουλοφόροι έχουν μετατρέψει σε ορμητήρια.
Το ζητούμενο είναι αν ο σχεδιασμός του υπουργείου Προστασίας του Πολίτη είναι ο ενδεδειγμένος, έτσι ώστε να παταχτεί η ανομία αφενός χωρίς να καταπατηθούν τα ανθρώπινα δικαιώματα, αφετέρου δίχως να πλήττεται η εικόνα τόσο της κυβέρνησης, όσο και της Αστυνομίας. Εκτός και αν συμφωνήσουμε ότι για να τεθεί τέλος στο καθεστώς, που έχουν επιβάλει οι μπαχαλάκηδες, οι δυνάμεις καταστολής πρέπει να υπερβαίνουν τα εσκαμμένα και να αντιμετωπίζουν με κάθε μέσο τα αντίμετρα των κουκουλοφόρων.
Από αυτό, όμως, το σημείο και μετά χαράσσεται δρόμος χωρίς επιστροφή, γιατί αν οι αστυνομικές δυνάμεις αρχίσουν να επιβάλλουν τον νόμο ξυλοκοπώντας, εξευτελίζοντας και παραβιάζοντας, σε τελική ανάλυση, την ίδια την ουσία επιβολής της νομιμότητας, τότε για ποιο κράτος δικαίου θα μπορούμε να μιλάμε; Σε ποιες δημοκρατικές αρχές θα μπορούμε να βασιστούμε, έτσι ώστε να θεμελιώσουμε την κοινωνική συνοχή και να διαφυλάξουμε το πολύτιμο αγαθό της κοινωνικής ειρήνης;
Το υπουργείο Προστασίας του Πολίτη οφείλει να αντιμετωπίσει τα επαναλαμβανόμενα φαινόμενα αστυνομικής βίας επιδεικνύοντας μηδενική ανοχή. Αν, δηλαδή, τιμωρήσει παραδειγματικά όσους υπερβαίνουν τα όρια των καθηκόντων τους, αυθαιρετούν ανενόχλητοι και κάνουν κατάχρηση της εξουσίας, την οποία τους έχουν δώσει το Σύνταγμα της χώρας, αλλά και οι πολίτες, μέσω των φόρων που πληρώνουν, ώστε να αισθάνονται ασφαλείς, τότε θα πάψουν να καταγράφονται αποκρουστικά συμβάντα, όπως αυτά που είδαν το φως της δημοσιότητας τις τελευταίες ημέρες.
Αν πάλι η έρευνα, την οποία έχει ήδη ανακοινώσει ο αρμόδιος υπουργός, καταλήξει, όπως υποπτεύεται ο μέσος πολίτης, χωρίς, δηλαδή, να προκύψουν υπεύθυνοι και δίχως να αποδοθούν ευθύνες, τότε τα φαινόμενα παράβασης καθήκοντος από την πλευρά των οργάνων της τάξης θα πολλαπλασιαστούν και μαζί τους θα πολλαπλασιαστεί και η άσκηση πολιτικής πίεσης στην κυβέρνηση.
Η αξιωματική αντιπολίτευση θα κλιμακώσει την κριτική της και θα συνεχίσει να υποδαυλίζει μια συζήτηση χωρίς ουσιαστικό αντίκρισμα για την κοινωνία. Στον ΣΥΡΙΖΑ νοιάζονται όχι για τη διαφύλαξη των δικαιωμάτων των πολιτών, αλλά για την καλλιέργεια εκρηκτικής ατμόσφαιρας, η οποία, σύμφωνα με την ιδεοληπτική τους προσέγγιση, μπορεί να τους διασφαλίσει την επάνοδο στην εξουσία.
Αλλωστε, ακόμη και όταν την κατείχαν δεν σταμάτησαν να χαϊδεύουν τα αφτιά των καταληψιών και των κινηματιών, μόνο και μόνο για να πλασάρουν την εικόνα του φιλολαϊκού κόμματος, το οποίο, παρ’ ότι κυβέρνησε εφαρμόζοντας σκληρά μέτρα, δεν έχασε ποτέ την επαφή του με την κοινωνία και τις δυνάμεις, που παλεύουν ενάντια στο κατεστημένο. Την ίδια στιγμή, βέβαια, νομοθετούσαν κατά των συμφερόντων των πολιτών και έστελναν τα ΜΑΤ κατά των συνταξιούχων, των φοιτητών και των απεργών, οι οποίοι αντιδρούσαν στα αντιλαϊκά τους νομοθετήματα.
Το μόνο σίγουρο είναι, λοιπόν, πως αν η ίδια η κυβέρνηση της ΝΔ και το αρμόδιο υπουργείο δεν διασφαλίσουν ότι ο όποιος σχεδιασμός για την πάταξη της ανομίας θα σέβεται πρωτίστως τα ατομικά δικαιώματα και θα αποτρέπει φαινόμενα υπερβάλλοντος ζήλου, αυθαιρεσίας και βίας εκ μέρους εκείνων, που υποτίθεται ότι έχουν αναλάβει την ευθύνη για την τήρηση της νομιμότητας, το δύσκολο έτσι κι αλλιώς κυβερνητικό εγχείρημα κατά των μπαχαλάκηδων και των κουκουλοφόρων δεν πρόκειται να πετύχει και το πιο σημαντικό να νομιμοποιηθεί στη συνείδηση της κοινής γνώμης. Είναι σίγουρο ότι θα αποτυπωθεί στις επόμενες δημοσκοπήσεις. Τότε, όμως, θα έχουν διαμορφωθεί ήδη συνθήκες απονομιμοποίησης του όλου κυβερνητικού σχεδιασμού κατά της ανομίας.
