Ανάγκη ενίσχυσης με επιπλέον προσωπικό και αναβάθμισης του μηχανολογικού τους εξοπλισμού και των κτιριακών υποδομών, όπου στεγάζονται και λειτουργούν, έχουν οι υπηρεσίες καθαριότητας, πρασίνου και ηλεκτροφωτισμού των Δήμων της χώρας. Ωστόσο, η κυβέρνηση μεθοδεύει τη σταδιακή αποδυνάμωση και τέλος την ιδιωτικοποίηση.
Το πολυνομοσχέδιο για την ανάπτυξη, που αναμένεται να ψηφιστεί από τη Βουλή το επόμενο διάστημα, περιλαμβάνει διατάξεις, οι οποίες θα φέρουν σαρωτικές αλλαγές στον τρόπο λειτουργίας των πλέον σημαντικών δημοτικών υπηρεσιών, με την είσοδο των ιδιωτών να βρίσκεται προ των πυλών, αν αναλογιστούμε ότι μετά την ψήφιση του πολυνομοσχεδίου οι δήμαρχοι θα μπορούν να υπογράφουν συμβάσεις με ιδιωτικές επιχειρήσεις, χωρίς τη σύμφωνη γνώμη των δημοτικών τους συμβουλίων.
Οι διοικητικές μεταρρυθμίσεις, που έγιναν τα τελευταία χρόνια σε ό,τι αφορά στη χωροθέτηση και τη λειτουργία των Δήμων της χώρας, προκάλεσαν τεράστια προβλήματα στις υπηρεσίες καθαριότητας, πρασίνου και ηλεκτροφωτισμού, που από τη μια στιγμή στην άλλη κλήθηκαν να εξυπηρετήσουν υπερπολλαπλάσιο αριθμό δημοτών με το μισό προσωπικό. Το «πάγωμα» των προσλήψεων στο δημόσιο λόγω των μνημονίων έκανε τα πράγματα ακόμη χειρότερα και οδήγησε σε αδιέξοδο τους Δήμους.
Χάρη στην υπερπροσπάθεια των εργαζομένων, που έχουν απομείνει στις συγκεκριμένες υπηρεσίες και με την πολύτιμη συνδρομή των συμβασιούχων, που προσλαμβάνονται κατά καιρούς, το όλο σύστημα δεν έχει καταρρεύσει, με ό,τι αυτό θα μπορούσε να σημαίνει για τη δημόσια υγεία.
Τώρα που η χώρα βγήκε από τα μνημόνια και άρχισαν να καλλιεργούνται ελπίδες για την ενίσχυση των νευραλγικών υπηρεσιών των Δήμων με το απαιτούμενο προσωπικό, η κυβέρνηση έρχεται να νομοθετήσει υπέρ της πλήρους διάλυσής τους και της εισόδου των ιδιωτών στο παιχνίδι. Οι ιδιώτες θα επιδιώξουν το κέρδος και θα αυξήσουν κατακόρυφα τα δημοτικά τέλη, χωρίς να υπάρχουν εγγυήσεις ότι οι υπηρεσίες, τις οποίες θα παρέχουν, θα είναι καλύτερες από τις σημερινές.
Οι εκπρόσωποι των δημοτικών υπαλλήλων, που βρίσκονται αυτές τις ημέρες σε τροχιά αγωνιστικών κινητοποιήσεων, καθώς φοβούνται ότι το νέο καθεστώς θα οδηγήσει σε απολύσεις συναδέλφων τους, έχουν μπροστά τους έναν μεγάλο ανήφορο, καθώς από τη μια θα πρέπει να οργανώσουν μορφές αντίδρασης, οι οποίες θα «ταρακουνήσουν» την κυβέρνηση και από την άλλη θα πρέπει να πείσουν τους συναδέλφους τους να πλαισιώσουν μαζικά τις ερχόμενες απεργίες.
Η εικόνα στα σωματεία των δημοτικών υπαλλήλων, από πλευράς συσπείρωσης και αγωνιστικής διάθεσης, βρίσκεται σε ιστορικό χαμηλό. Σε όλες σχεδόν τις απεργιακές κινητοποιήσεις, που προηγήθηκαν τα τελευταία χρόνια, τα ποσοστά συμμετοχής ήταν απογοητευτικά, με εξαίρεση κάποιες καταλήψεις αμαξοστασίων. Οι ευθύνες των συνδικαλιστών για αυτή την κατάσταση είναι αδιαμφισβήτητες, όπως άλλωστε και οι ατομικές ευθύνες των ίδιων των εργαζομένων.
Το επόμενο διάστημα και οι δύο πλευρές θα δώσουν εξετάσεις, από τις οποίες θα εξαρτηθεί αφενός το δικό τους εργασιακό μέλλον, αφετέρου το μέλλον νευραλγικών δημοτικών υπηρεσιών, τις οποίες οι δημότες δεν θα αντέξουν να χρυσοπληρώνουν, αν τελικά ιδιωτικοποιηθούν.
