Το γεγονός ότι άλλαξε η κυβέρνηση της χώρας δεν σημαίνει ότι άλλαξαν και οι διεκδικήσεις των συνταξιούχων. Τα προβλήματά τους, μετά τις αλλεπάλληλες περικοπές που υπέστησαν τα τελευταία χρόνια, παραμένουν και εντείνονται, ενώ από τη νέα κυβέρνηση εισπράττουν προς το παρόν μόνο υποσχέσεις ότι θα γίνουν βελτιωτικές κινήσεις σε ό,τι αφορά στα όσα προβλέπει ο περίφημος νόμος Κατρούγκαλου.
Ανήμερα της παγκόσμιας ημέρας τρίτης ηλικίας οι συνταξιούχοι και στη Μαγνησία στέλνουν μηνύματα αγωνιστικής επαγρύπνησης και συνέχισης των αντιδράσεών τους ενάντια σε όσα έχουν υποστεί από την ημέρα που ξεκίνησε η μνημονιακή περιπέτεια της πατρίδας μας.
Η μεθαυριανή πανθεσσαλική κινητοποίησή τους στη Λάρισα γίνεται στο πλαίσιο αυτών των οργανωμένων μορφών αντίδρασης, σε μια προσπάθεια να υπενθυμίσουν αφενός στην κοινή γνώμη ότι τα προβλήματα των απόμαχων της δουλειάς παραμένουν άλυτα, αφετέρου στην κυβέρνηση ότι δεν θα σταματήσουν να μάχονται παρά τα χρόνια τους, προκειμένου να δικαιωθούν.
Τι σημαίνει δικαίωση για τους συνταξιούχους; Να τους επιστραφούν όλες οι περικοπές, που έγιναν στις συντάξεις τους από το 2011 μέχρι σήμερα. Να αρθεί η αδικία με την κατάργηση της 13ης και της 14ης σύνταξης, που αποτελούσαν ένα σημαντικό οικονομικό βοήθημα τόσο για τους ίδιους, όσο και για τις οικογένειες που στηρίζουν όλα αυτά τα χρόνια.
Ο αγώνας των συνταξιούχων για επιστροφή των περικοπών αφορά κυρίως στα παιδιά και τα εγγόνια τους, που κατάφεραν να αντιμετωπίσουν πολλά από τα αδιέξοδα των μνημονίων χάρη στην πετσοκομμένη σύνταξη του παππού και τις γιαγιάς. Ο αγώνας για κατάργηση του νόμου Κατρούγκαλου, που έχει προκαλέσει σειρά αδικιών στον τρόπο υπολογισμού των συντάξεων, αφορά κυρίως στις επόμενες γενιές. Αφορά στους σημερινούς εργαζόμενους, που μετά από κάποια χρόνια θα βγουν στη σύνταξη και σύμφωνα με τα ισχύοντα θα πρέπει να ζήσουν με τα ψίχουλα, που προβλέπει το ασφαλιστικό τερατούργημα του ΣΥΡΙΖΑ.
Για αυτό και βρίσκεται στην κορυφή του διεκδικητικού πλαισίου του συνταξιουχικού κινήματος η κατάργηση του συγκεκριμένου νόμου. Για αυτό και μεθαύριο θα βγουν στους δρόμους συνταξιούχοι από όλη τη χώρα, ενώ έχουν αποφασίσει να επαναλάβουν ανάλογες μορφές αγώνα μέχρι το τέλος του χρόνου και για όσο χρειαστεί.
Αλλωστε, έχουν αποδείξει όλα αυτά τα χρόνια ότι δεν τους λείπει ούτε η αγωνιστική διάθεση, ούτε η μαχητικότητα. Αυτό που νιώθουν να τους λείπει είναι η στήριξη των υπολοίπων κοινωνικών ομάδων, στο πλευρό των οποίων βρίσκονται οι συνταξιούχοι, λαμβάνοντας μέρος σε απεργιακές κινητοποιήσεις. Στο δικό τους πλευρό, ωστόσο, δεν έχουν σταθεί οι υπόλοιπες κοινωνικές ομάδες, που σήμερα αποτελούν τον παραγωγικά ενεργό πληθυσμό και σε λίγα χρόνια θα βγουν στη σύνταξη. Προφανώς δεν έχουν αντιληφθεί ότι χωρίς τη δημιουργία ενιαίου μετώπου αντίδρασης ενάντια στο υφιστάμενο ασφαλιστικό σύστημα δεν έχουν πολλές πιθανότητες να ζήσουν αξιοπρεπώς, όταν θα βγουν στη σύνταξη.
