Την αποτυχία της προσπάθειας, ώστε να εκφραστεί μέσα από ένα ενιαίο μέτωπο η αντίδραση της εργατικής τάξης στις αλλαγές στα εργασιακά, που προωθεί η νέα κυβέρνηση, σφράγισε η χθεσινή απόφαση της διοίκησης του Εργατικού Κέντρου Βόλου για τη διοργάνωση απεργιακής κινητοποίησης στις 25 Σεπτεμβρίου, μια ημέρα δηλαδή μετά την 24ωρη απεργία, που έχουν αποφασίσει πάνω από 50 δευτεροβάθμια συνδικαλιστικά όργανα, πανελλαδικά, μαζί τους και η ΑΔΕΔΥ.
Η αποτυχία της κινητοποίησης θα πρέπει να θεωρείται δεδομένη, όχι μόνο γιατί οι εργαζόμενοι αποκλείεται να συμμετάσχουν σε δύο διαφορετικές 24ωρες απεργίες, αλλά κυρίως γιατί εκπέμπεται από τους συνδικαλιστές μήνυμα διάσπασης, διχασμού και απαξίωσης των όποιων προσπαθειών αντίστασης σε μέτρα, που, όπως καταγγέλλουν και οι μεν και οι δε, θα καθιερώσουν τις ευέλικτες μορφές απασχόλησης και θα αδρανοποιήσουν πλήρως τα εργατικά σωματεία.
Το πλέον τραγικό της υπόθεσης είναι ότι τόσο τα μέλη της διοίκησης του Εργατικού Κέντρου Βόλου, που πρόσκεινται στην ΠΑΣΚΕ και τη ΔΑΚΕ, όσο και οι εκλεγμένοι εκπρόσωποι των εργαζομένων, που πρόσκεινται στο ΠΑΜΕ, δεν διαφωνούν ως προς το διεκδικητικό πλαίσιο των ερχόμενων απεργιακών κινητοποιήσεων, αλλά ως προς την ημέρα πραγματοποίησής τους! Ετσι, δυστυχώς, δίνουν την εντύπωση ότι πασχίζουν για το ποιος θα επιβάλει την άποψή του στον άλλον, ποιος θα σύρει τον άλλον πίσω από τις δικές του αποφάσεις και ποιος θα καταφέρει να μείνει πιστός στη γραμμή που έχουν χαράξει ανυπόληπτες συνδικαλιστικές ηγεσίες, χωρίς έρεισμα στις τάξεις των εργαζομένων και με ύποπτο ρόλο στα όσα θλιβερά διαδραματίζονται τα τελευταία 24ωρα.
Ετσι, λοιπόν, την ερχόμενη εβδομάδα θα γίνουν στον Βόλο δύο 24ωρες απεργίες με το ίδιο διεκδικητικό πλαίσιο, αλλά σε διαφορετικές ημέρες. Για πρώτη φορά τα τελευταία χρόνια οι συνδικαλιστές της πλειοψηφίας της διοίκησης του Εργατικού Κέντρου Βόλου και οι συνάδελφοί τους του ΠΑΜΕ δεν κατόρθωσαν να συμφωνήσουν ούτε ως προς την ημέρα πραγματοποίησης μιας 24ωρης απεργίας. Πάνω από 20 χρόνια οι δύο πλευρές πορεύονται σε χωριστούς δρόμους, μόνο σε ό,τι αφορά στα σημεία συγκέντρωσης των απεργιών και στις διαδρομές που ακολουθούνται όταν γίνονται οι πορείες διαμαρτυρίας. Πλέον έχουμε ξεχωριστές ημέρες απεργίας, με την αποτυχία των ερχόμενων κινητοποιήσεων να θεωρείται δεδομένη.
Και οι λιγοστοί εργαζόμενοι που έχουν ακόμη διάθεση να αγωνιστούν, θα γυρίσουν την πλάτη στους συνδικαλιστικούς τους εκπροσώπους και οι κινητοποιήσεις της Τρίτης 24 και της Τετάρτης 25 Σεπτεμβρίου θα γίνουν μεταξύ «συγγενών και φίλων». Την ίδια στιγμή θα ολοκληρώνεται η διαβούλευση επί των διατάξεων, που ευνοούν τις ελαστικές μορφές απασχόλησης και αποδυναμώνουν περαιτέρω τον ρόλο των σωματείων. Καλύτερη εξέλιξη δεν θα μπορούσαν να φανταστούν οι εκπρόσωποι των εργοδοτών, που τα τελευταία χρόνια είχαν απέναντί τους ένα αδιάφορο και άνευρο συνδικαλιστικό κίνημα. Πλέον αυτό το κίνημα είναι διασπασμένο, διχασμένο και πλήρως απαξιωμένο.
