Η κατάσταση, στην οποία βρίσκεται η ελληνική οικονομία μετά από εννέα χρόνια ύφεσης και πενήντα μήνες περιορισμών στις τραπεζικές συναλλαγές, δεν επιτρέπει ούτε πανηγυρισμούς, ούτε θριαμβολογίες, με αφορμή την πλήρη άρση των capital controls. Ο δρόμος που έχει να διανύσει η οικονομία είναι μακρύς και τα βήματα που πρέπει να γίνουν για την εξυγίανσή της και τη δημιουργία στέρεων βάσεων πολλά και δύσκολα.
Μπορεί η άρση των capital controls να στέλνει σημαντικά μηνύματα στους δανειστές και στις διεθνείς αγορές, μπορεί να συμβάλλει στην αλλαγή του οικονομικού κλίματος από πλευράς ψυχολογίας, ωστόσο επί της ουσίας δεν αλλάζουν πολλά στη δύσκολη καθημερινότητα των ανθρώπων της πραγματικής οικονομίας και των απλών νοικοκυριών.
Στο θέμα της φορολογίας η κατάσταση παραμένει δύσκολη και για τις επιχειρήσεις και για τα φυσικά πρόσωπα, παρά τις μειώσεις των φορολογικών συντελεστών που εξήγγειλε η νέα κυβέρνηση. Οι φόροι συνεχίζουν να «στραγγαλίζουν» την πραγματική οικονομία και τα νοικοκυριά και να προκαλούν ασφυκτικές συνθήκες για κάθε νέα επιχειρηματική πρωτοβουλία.
Το κράτος εξακολουθεί να εισπράττει το μεγαλύτερο μέρος των κερδών των ελεύθερων επαγγελματιών μέσα από φόρους και ασφαλιστικές εισφορές. Τα νοικοκυριά συνεχίζουν να υποφέρουν υπό το βάρος της φορολόγησης και της έλλειψης ρευστότητας, με αποτέλεσμα η αγοραστική τους δύναμη να συρρικνώνεται, με ό,τι αυτό μπορεί να σημαίνει για την αγορά και τις εμπορικές επιχειρήσεις.
Αυτός ο φαύλος κύκλος, που δεν επιτρέπει ούτε στις επιχειρήσεις να αναπνεύσουν, ούτε στα φυσικά πρόσωπα να ανακάμψουν οικονομικά, δεν κλείνει επειδή παύουν να υφίστανται από την 1η Σεπτεμβρίου οι περιορισμοί στις τραπεζικές συναλλαγές. Η ζημιά που προκλήθηκε έπειτα από τα γεγονότα του 2015, που οδήγησαν στο κλείσιμο των τραπεζών και στην επιβολή των capital controls, είναι τεράστια και θα περάσουν χρόνια για να επουλωθούν πλήρως οι πληγές στην πολύπαθη οικονομία μας.
Αυτή η διαδικασία μπορεί να επισπευστεί και να τελεσφορήσει μόνο αν επιταχυνθούν οι ρυθμοί υλοποίησης του προγράμματος των διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων. Μόνο αν ενθαρρυνθούν οι επενδύσεις, χτυπηθεί το τέρας της γραφειοκρατίας και αποκτήσει η χώρα ένα απλό, αξιόπιστο και δίκαιο φορολογικό σύστημα μπορεί να ανακάμψει η οικονομία.
Μόνο αν ενισχυθούν τα εισοδήματα των νοικοκυριών και αποκατασταθεί η αγοραστική τους δύναμη μπορούν να δουν άσπρη μέρα ο ελεύθερος επαγγελματίας και η μικρομεσαία επιχείρηση. Μόνο αν μειωθούν οι φόροι, το σύστημα των ασφαλιστικών εισφορών σταματήσει να είναι φορομπηχτικό και αποκτήσει ανταποδοτικό χαρακτήρα, ενώ παράλληλα αποκατασταθεί η ομαλότητα στη δανειοδότηση της ιδιωτικής οικονομίας από το τραπεζικό σύστημα θα μπορούμε να μιλάμε για επιστροφή σε μια οικονομική κανονικότητα, η οποία θα επιτρέπει αισιοδοξία και γιατί όχι και θριαμβολογίες. Μέχρι τότε όμως μόνο σκληρή και στοχευμένη δουλειά και χαμηλοί τόνοι.
