Αφού πρώτα «μάλωσαν» τους πολίτες ότι δεν κατάλαβαν τι ψήφισαν στις πρόσφατες ευρωεκλογές και αφού ξαναθυμήθηκαν λίγο πριν τις ερχόμενες εθνικές εκλογές τη μεσαία τάξη, την οποία διέλυσαν με τα σκληρά μέτρα φορολόγησης που επέβαλαν επί μια τετραετία, οι κυβερνώντες εντάσσουν πλέον στην προεκλογική τους τακτική το αφήγημα της «κακής τρόικας που θέλει να εμποδίσει την κυβέρνηση να υλοποιήσει τον φιλολαϊκό της σχεδιασμό».
Οι εκπρόσωποι των θεσμών, που μέχρι πρότινος ήταν οι καλύτεροι φίλοι της κυβέρνησης, σύμφωνα με τις χθεσινές δηλώσεις του Αλ. Τσίπρα έξω από το Μέγαρο Μαξίμου επανέρχονται με άγριες διαθέσεις, έχοντας βάλει στο στόχαστρο τους συμβασιούχους του δημοσίου. Συνεχίζοντας το κρεσέντο κινδυνολογίας, ο Αλ. Τσίπρας προειδοποίησε τους ψηφοφόρους ότι αν δεν κάνουν τη «σωστή» επιλογή στην κάλπη της 7ης Ιουλίου, μπορεί να επιστρέψουμε στις μαύρες ημέρες των 2012, 2013 και 2014, όταν οι σκληρές μνημονιακές πολιτικές λιτότητας είχαν μετατρέψει σε εφιάλτη την καθημερινότητα εκατομμυρίων συνανθρώπων μας.
Προφανώς, ξεχνά ο πρωθυπουργός, και αυτό ώς έναν βαθμό είναι φυσιολογικό μετά το ηχηρό χαστούκι του αποτελέσματος των ευρωεκλογών, τις μαύρες ημέρες, που επεφύλασσε στους Ελληνες η δική του κυβέρνηση, η οποία συμφώνησε με την τρόικα και ψήφισε στη Βουλή το σκληρότερο πρόγραμμα δημοσιονομικής προσαρμογής, που γνώρισε η χώρα.
Ξεχνά τις αιματηρές περικοπές σε μισθούς και συντάξεις, τους πλειστηριασμούς και τις κατασχέσεις, ακόμη και για μικροποσά, τις αστυνομικές κλούβες γύρω από το Μαξίμου για να μην πλησιάζουν οι ανάπηροι και οι συνταξιούχοι, τα σκληρά φορολογικά μέτρα που επέβαλε η κυβέρνηση, χωρίς καν να το ζητήσουν οι Βρυξέλλες, τις στοχευμένες περικοπές στη μεσαία τάξη, τη διάλυση της επιχειρηματικότητας και την τιμωρία των ελεύθερων επαγγελματιών με εξοντωτικές εισφορές, τα ψέματα που ειπώθηκαν στον ελληνικό λαό για τα δήθεν «παράλληλα προγράμματα» και τα αντίμετρα.
Ο κ. Τσίπρας επιλέγει να πορευτεί προς τις εθνικές εκλογές με την απειλή του «μπαμπούλα των κακών τροικανών» και παράλληλα με την προειδοποίηση για τον κίνδυνο επανόδου του εγχώριου παλιού πολιτικού κατεστημένου, που με τη στήριξη των συντηρητικών κύκλων των Βρυξελλών σκοπεύει μετά τις εκλογές να πιει το αίμα του κοσμάκη. Αυτό το δίλημμα μοιάζει πολύ με εκείνο που είχε τεθεί στο δημοψήφισμα του 2015. Και τότε πάνω – κάτω ο Αλ. Τσίπρας είχε μιλήσει για το δικό του σχέδιο και για αυτό των δανειστών και των εγχώριων υποστηρικτών τους. Ολοι θυμούνται βέβαια την τροπή που πήραν τα πράγματα και το πώς αλλοιώθηκε το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος.
Ολα αυτά δείχνουν ότι η προεκλογική κινδυνολογία θα αποτελέσει το κεντρικό αφήγημα της κυβέρνησης, που μέσα στον πανικό της για τη διαφαινόμενη απώλεια της εξουσίας παραβλέπει το πιο σημαντικό, ότι οι πολίτες έχουν χάσει πλέον την εμπιστοσύνη τους στον ΣΥΡΙΖΑ και όσα ακούγονται από κυβερνητικά χείλη δεν γίνονται πιστευτά. Ακόμη και αν κάποια από αυτά έχουν ρεαλιστική βάση…
