Κοινό το μερίδιο των ευθυνών για την ακραία πόλωση

κοινό-το-μερίδιο-των-ευθυνών-για-την-ακ-517134

Οι ευθύνες για την απόλυτη κατρακύλα του επιπέδου του πολιτικού διαλόγου εντός της εθνικής αντιπροσωπείας βαρύνουν ισομερώς τον πρωθυπουργό και τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Το δικό τους παράδειγμα θα ακολουθήσουν τα στελέχη των κομμάτων τους και οι ψηφοφόροι τους, με ό,τι αυτό μπορεί να σημαίνει για το προεκλογικό κλίμα, τόσο ενόψει των ευρωεκλογών, όσο και των εθνικών εκλογών, που η ένταση θα είναι πολύ πιο αυξημένη για ευνόητους λόγους.

Οι δύο πολιτικοί αρχηγοί πρέπει να αντιληφτούν ότι με την τακτική της ακραίας πόλωσης και της ανταλλαγής βαρύτατων προσωπικών χαρακτηρισμών προκαλείται ένα ανυπέρβλητο πολιτικό χάσμα όχι μόνο ανάμεσα στα δύο κομματικά στρατόπεδα, αλλά και στις τάξεις της κοινωνίας. Την ίδια στιγμή, οι δυνάμεις της ακροδεξιάς τρίβουν τα χέρια τους από ικανοποίηση, καθώς σε ανάλογες περιόδους εκείνοι που επωφελούνται από την ένταση και τις ακρότητες είναι όσοι έχουν επενδύσει την πολιτική τους επιβίωση στον διχασμό και την πλήρη απαξίωση του πολιτικού προσωπικού της χώρας.

Ο κ. Τσίπρας φρόντισε να ανεβάσει κατακόρυφα τους τόνους της αντιπαράθεσης και να μεταφέρει τη σύγκρουσή του με τον Κυριάκο Μητσοτάκη σε προσωπικό επίπεδο, υπό την πίεση της επικαιρότητας. Επιπρόσθετα, η ανάγκη κομματικής συσπείρωσης του ΣΥΡΙΖΑ σε μια ιδιαίτερα δύσκολη χρονική περίοδο, υπαγόρευσε στον πρωθυπουργό να επιτεθεί στον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης με θεμιτά και αθέμιτα μέσα. Ο κ. Μητσοτάκης όμως δεν έπρεπε να πέσει στην παγίδα, που του έστησε ο κ. Τσίπρας.

Η πόλωση, η ακραία ρητορική και οι διχαστικές τακτικές χαρακτήριζαν και χαρακτηρίζουν τον ΣΥΡΙΖΑ. Ετσι κατάφερε να αναρριχηθεί στην εξουσία, έτσι πιστεύει ότι θα παραμείνει σε αυτή, παρότι το πολιτικό κλίμα δείχνει διπλή εκλογική συντριβή. Η ελληνική κοινωνία έζησε όλα αυτά τα δύσκολα χρόνια των μνημονίων τον διχαστικό πολιτικό λόγο και τις μισαλλόδοξες πολιτικές τοποθετήσεις από ανεύθυνα πρόσωπα, τα οποία αν είχαν καταφέρει να συνεννοηθούν στην αρχή της οικονομικής κρίσης, δεν θα χρειάζονταν τρία προγράμματα δημοσιονομικής προσαρμογής, ώστε να αποφύγει η Ελλάδα την απόλυτη οικονομική καταστροφή.

Φαίνεται πως το πολιτικό προσωπικό της χώρας δεν διδάχτηκε τίποτα από τα εφιαλτικά γεγονότα της τελευταίας δεκαετίας. Τώρα που η οικονομία αρχίζει να σταθεροποιείται, που λαμβάνονται μέτρα οικονομικής στήριξης των πολιτών και ανακτά η χώρα μας την οικονομική της αυτοτέλεια, κάποιοι επιχειρούν να διατηρήσουν τα κεκτημένα της εξουσίας με μεθόδους επικίνδυνες για την κοινωνική συνοχή.

Το πλέον δυσάρεστο και απογοητευτικό είναι ωστόσο ότι εκείνοι που ετοιμάζονται να τους διαδεχτούν, υιοθετούν παρόμοιες μεθόδους και πρακτικές, αναγκάζοντας τους πολίτες να κάνουν δεύτερες σκέψεις ως προς την τελική τους επιλογή. Την ίδια στιγμή, οι δυνάμεις του μίσους και των άκρων καιροφυλακτούν, ώστε να επωφεληθούν από την ενδυνάμωση του αφηγήματος «όλοι ίδιοι είναι».

Εγγραφείτε στο Newsletter του Ταχυδρόμου