Ο τρόπος, με τον οποίο το Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας αξιοποίησε ένα από τα σημαντικότερα περιουσιακά του στοιχεία, τον ελαιώνα της Πάου στο Νότιο Πήλιο, αποτελεί οδηγό για τους καλλιεργητές της περιοχής, που παράγουν ένα προϊόν ανεκτίμητης διατροφικής αξίας, χωρίς οι ίδιοι να επωφελούνται στον μέγιστο δυνατό βαθμό. Το προϊόν τους εξακολουθεί να διατίθεται σε εξευτελιστικές τιμές και οι μεσάζοντες με τους εξαγωγείς εκμεταλλεύονται στην ουσία τον κόπο των ελαιοκαλλιεργητών, καθώς το ελληνικό ελαιόλαδο φτάνει να πωλείται σε πολλές ευρωπαϊκές αγορές έως και πέντε φορές πάνω σε σχέση με την εγχώρια αγορά!
Το Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας υλοποίησε έναν προσεκτικό σχεδιασμό με στοχευμένες δράσεις και κινήσεις, έτσι ώστε να αξιοποιήσει εκείνο το μέρος της περιουσίας του, που έχει τεράστια υπεραξία και μεγάλες αναπτυξιακές προοπτικές, υπό τη βασική όμως προϋπόθεση της πιστής εφαρμογής ενός πλάνου, που έχει στο επίκεντρό του την καλλιέργεια της ελιάς με συγκεκριμένες μεθόδους και το πιο σημαντικό την πιστοποίηση και στη συνέχεια την τυποποίηση του παραγόμενου προϊόντος, έτσι ώστε να κερδίσει τον καταναλωτή.
Ο λεγόμενος «υγρός χρυσός» παραμένει μια ακόμη ανεκμετάλλευτη πηγή πλούτου για τη χώρα μας, που χάνει τεράστια έσοδα από τη μη τυποποίηση και την πιστοποίηση του ελαιολάδου. Η συντριπτική πλειονότητα των ελαιοπαραγωγών φυτοζωεί, καθώς διαθέτει το παραγόμενο προϊόν σε ιδιαίτερα χαμηλές τιμές. Την ίδια στιγμή, αστάθμητοι παράγοντες, όπως οι καιρικές συνθήκες και οι ασθένειες, επιτείνουν το πρόβλημα και οδηγούν πολλές οικογένειες ελαιοπαραγωγών στα όρια της εξαθλίωσης.
Οι υφιστάμενοι αγροτικοί συνεταιρισμοί αδυνατούν να οργανώσουν τους ελαιοπαραγωγούς με τέτοιον τρόπο, ώστε να διαφυλάσσεται το εισόδημά τους και να προστατεύεται ο κλάδος από τους επιτήδειους. Η κεντρική εξουσία ήταν και παραμένει απλός παρατηρητής των εξελίξεων, με τους κατά καιρούς υπουργούς Αγροτικής Ανάπτυξης να εξαγγέλλουν και να υπόσχονται μέτρα και δράσεις για την ουσιαστική στήριξη των ελαιοπαραγωγών, χωρίς όμως ποτέ να επιτυγχάνεται ο πολυπόθητος στόχος της αξιοποίησης ενός προϊόντος με τεράστια διατροφική αξία και εμπορική ζήτηση στις χώρες του εξωτερικού.
Ο τρόπος, με τον οποίο το Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας οργάνωσε το όλο εγχείρημα, δείχνει τον δρόμο στους ελαιοκαλλιεργητές της περιοχής, προκειμένου να αναπτύξουν συνεργασίες με το ακαδημαϊκό ίδρυμα και να κερδίσουν από την τεχνογνωσία του τόσο στον τομέα της καλλιέργειας, όσο και σε αυτόν της τυποποίησης. Η σχετική πρόταση βρίσκεται στο τραπέζι από τους υπεύθυνους του Πανεπιστημίου. Οι καλλιεργητές της περιοχής δεν έχουν παρά να την αξιοποιήσουν ή να συνεχίσουν στον σημερινό αδιέξοδο δρόμο. Είναι δική τους επιλογή αν θέλουν να συνεχίσουν να πωλούν χύμα ελαιόλαδο στους Ελληνες και ξένους παραθεριστές της περιοχής έναντι μερικών δεκάδων ευρώ ή αν θα συνεργαστούν με το Πανεπιστήμιο και θα διαθέτουν το προϊόν τους σε τιμές ειδών πολυτελείας, για συγκεκριμένους καταναλωτές του εξωτερικού.
