Το σκηνικό κοινοβουλευτικού ξεπεσμού, που διαμορφώθηκε τις τελευταίες εβδομάδες στην πολιτική ζωή του τόπου, έχει έναν αποκλειστικό υπεύθυνο. Οι κωμικοτραγικές σκηνές που εξελίσσονται στον ναό της δημοκρατίας, πληγώνοντας το κύρος της και εκθέτοντας την Ελλάδα στο εξωτερικό, οφείλονται σε ένα και μόνο πολιτικό πρόσωπο. Ο πρωθυπουργός, με την άρνησή του να προκηρύξει εκλογές, όταν οι ΑΝΕΛ αποχώρησαν από την κυβέρνηση και χάθηκε η κοινοβουλευτική πλειοψηφία, επέτρεψε επί της ουσίας να ευτελιστεί η Βουλή και να μετατραπούν πολλές συνεδριάσεις της σε επιθεωρησιακό νούμερο.
Πριν τις ραγδαίες πολιτικές εξελίξεις, που δρομολόγησε η κύρωση της συμφωνίας των Πρεσπών, οι δύο κυβερνητικοί εταίροι πορεύονταν μαζί και ψήφιζαν τα πάντα προκειμένου να διατηρήσουν τα προνόμια της εξουσίας. Οταν επήλθε η ρήξη στις σχέσεις τους και ο Πάνος Καμμένος αποχώρησε απογοητευμένος αρχικά και οργισμένος στη συνέχεια, καθώς αντελήφθη το άθλιο πολιτικό παιχνίδι που έστησε στην πλάτη του ο μέχρι πρότινος κυβερνητικός του εταίρος, η αβροφροσύνη, οι κολακείες και ο θαυμασμός έδωσαν τη θέση τους στα δηλητηριώδη υπονοούμενα, στις σοβαρές κατηγορίες και στην ανταλλαγή βαρύτατων χαρακτηρισμών περί «προδοσίας» και «αποστατών».
Αν ο κ. Τσίπρας την επόμενη ημέρα της αποχώρησης του κ. Καμμένου από τη συγκυβέρνηση είχε προκηρύξει εκλογές, τίποτα από όλα τα κωμικοτραγικά που ζήσαμε δεν θα είχε συμβεί. Ούτε οι βουλευτές που επέλεξαν τα υπουργικά τους προνόμια αντί της πολιτικής τους αξιοπρέπειας θα είχαν λειτουργήσει με όρους συναλλαγής, ούτε ο κοινοβουλευτισμός θα είχε ζήσει πρωτόγνωρες καταστάσεις φαιδρότητας και απαξίωσης, ούτε οι γραφικές πολιτικές φιγούρες που τις προηγούμενες ημέρες προκάλεσαν γέλιο μέχρι δακρύων με τις αλήστου μνήμης ντροπιαστικές τοποθετήσεις τους, εντός και εκτός εθνικής αντιπροσωπείας, θα είχαν πληγώσει με την επικίνδυνη ανευθυνότητά τους τον κορυφαίο θεσμό της χώρας.
Αντί για την παλικαρίσια επιλογή της προσφυγής στην κάλπη, προκειμένου οι πολίτες να αποφασίσουν για την επόμενη κυβέρνηση και για την κοινοβουλευτική τους εκπροσώπηση, ο πρωθυπουργός επέλεξε τον θεσμικό κατήφορο της έμμεσης συνεργασίας με βουλευτές χωρίς πολιτική αξιοπιστία, που πατούσαν σε δύο βάρκες και που άλλα σκέπτονταν ως προς τις επιλογές τους, άλλα ανακοίνωναν και άλλα έκαναν. Ολοι αυτοί που έχουν καταγραφεί στην ιστορία ως κοινοβουλευτικά παραδείγματα προς αποφυγή, εξασφάλισαν στην κυβέρνηση την πολυπόθητη πλειοψηφία στις κρίσιμες ψηφοφορίες, οι οποίες προηγήθηκαν.
Ο κ. Τσίπρας μπορεί να λειτουργεί με τρόπο πολιτικά αδίστακτο και να πορεύεται με βάση το ρητό «ο σκοπός αγιάζει τα μέσα», ωστόσο η στιγμή που θα κληθεί να πληρώσει το τίμημα των επιλογών του δεν θα αργήσει. Οι πολίτες έχουν και γνώση και κρίση. Μπορούν να αξιολογήσουν τις πολιτικές συμπεριφορές όσων τους κυβερνούν και να εξάγουν χρήσιμα συμπεράσματα όταν το πολιτικό προσωπικό, το οποίο οι ίδιοι επέλεξαν να τους εκπροσωπήσει, λειτουργεί με όρους πολιτικού αμοραλισμού, χωρίς φραγμούς και σεβασμό στους θεσμούς.
Οι ψηφοφόροι μπορεί τώρα να διασκεδάζουν με τις γραφικότητες της Μεγαλοοικονόμου, του Φωκά και του Παπαχριστόπουλου, ωστόσο όταν έρθει η ώρα της κάλπης θα τιμωρήσουν με την ψήφο τους και τους θλιβερούς πρωταγωνιστές του κοινοβουλευτικού «Δελφινάριου» των τελευταίων εβδομάδων, καθώς επίσης και τους ηθικούς αυτουργούς αυτής της πολιτικής παραδοξότητας.
Η διάλυση της κοινοβουλευτικής ομάδας των Ανεξαρτήτων Ελλήνων, με τον τρόπο που κατήγγειλε ο Πάνος Καμμένος, προεξοφλεί το πώς θα αντιδράσουν ο ίδιος και οι εναπομείναντες βουλευτές του κόμματός του το επόμενο διάστημα. Μην έχοντας τίποτα να χάσει (εφόσον η είσοδος των ΑΝΕΛ στην επόμενη Βουλή είναι μάλλον απίθανη), ο τέως υπουργός Εθνικής Αμυνας θα προσπαθήσει να πάρει μαζί του στον γκρεμό τους κυβερνητικούς συνοδοιπόρους του. Το επίπεδο της πολιτικής αντιπαράθεσης ανάμεσα στους τέως κυβερνητικούς εταίρους θα πέσει ακόμη πιο χαμηλά και θα συμπαρασύρει μαζί του και το επίπεδο του πολιτικού διαλόγου, ενόψει των εθνικών εκλογών.
Η σκληρή κόντρα ανάμεσα στον κ. Τσίπρα και τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης, που εξελίσσεται σε ιδιαίτερα οξύ ύφος τους τελευταίους μήνες, δεν θα είναι τίποτα μπροστά στο ακραίο σκηνικό που άρχισε ήδη να στήνει ο Πάνος Καμμένος κατά του «καλύτερου πρωθυπουργού που γνώρισε ποτέ η χώρα», σύμφωνα με τα δικά του λεγόμενα, όταν οι δυο τους πανηγύριζαν αγκαλιασμένοι την ολοκλήρωση των προγραμμάτων δημοσιονομικής προσαρμογής.
Ο Αλέξης Τσίπρας, που ήδη δεν αφήνει αναπάντητες τις σε βάρος του επιθέσεις, θα κινηθεί στους ίδιους ρυθμούς και θα πολώσει ακόμη περισσότερο το κλίμα, ελπίζοντας ότι με αυτή την τακτική θα περιορίσει το εύρος της διαφαινόμενης ήττας του κόμματός του. Με άλλα λόγια, εκτιμά ότι αν μετατραπεί η προεκλογική περίοδος σε πολιτική αρένα, οι ψηφοφόροι θα παρασυρθούν από τις ακρότητες της αντιπαράθεσης και δεν θα κρίνουν τον ΣΥΡΙΖΑ με βάση τα κυβερνητικά του πεπραγμένα την τελευταία τετραετία.
Το μόνο σίγουρο είναι πως υπό αυτές στις συνθήκες τα κορυφαία ζητήματα της χώρας, αναφορικά στην Οικονομία, την Υγεία και την Παιδεία θα μείνουν στο περιθώριο. Στο σκηνικό που διαμορφώνεται, ποιος θα ασχοληθεί με την Οικονομία τώρα που φαίνεται ότι στην Ευρώπη το κλίμα γίνεται αρνητικό; Ποιος θα ασχοληθεί με την ανάπτυξη και τον καταρτισμό κάποιου συγκεκριμένου σχεδιασμού; Ποιος θα ασχοληθεί με την Παιδεία, που η υποβάθμιση είναι εκρηκτική, ή με το δημόσιο σύστημα Υγείας, το οποίο δοκιμάζεται από μια επιδημία γρίπης;
Για όλους αυτούς τους λόγους, οι ερχόμενες εθνικές εκλογές μπορούν να λειτουργήσουν σαν κάθαρση του πολιτικού σκηνικού και να συνδράμουν ώστε να μπει τέλος στον ευτελισμό των θεσμών, στην αποκατάσταση της κοινοβουλευτικής κανονικότητας και στη δημιουργία συνθηκών ώριμου πολιτικού διαλόγου πάνω στα πραγματικά προβλήματα της κοινωνίας.
