Κόμματα χωρίς συγκεκριμένες προγραμματικές θέσεις, σαφή πολιτική πρόταση και ξεκάθαρο ιδεολογικό στίγμα, εκμεταλλεύτηκαν την ψήφο διαμαρτυρίας των πολιτών και πέρασαν το κατώφλι του Κοινοβουλίου
Λένε ότι κάθε λαός έχει τους ηγέτες και το πολιτικό προσωπικό που του αξίζουν. Για αυτό λοιπόν όσοι απορούν με τα τερτίπια απίθανων πολιτικών προσώπων, όπως ο Αριστείδης Φωκάς, η Θεοδώρα Μεγαλοοικονόμου, ο Θανάσης Παπαχριστόπουλος και ο Πάνος Καμμένος, ας κοιταχτούν στον καθρέφτη και ας αναλογιστούν για τις συνέπειες της επιλογής τους να στείλουν στη Βουλή πολιτικά στελέχη, που πρωταγωνιστούν το τελευταίο διάστημα στο κοινοβουλευτικό θέατρο του παραλόγου, το οποίο παρακολουθεί άφωνη η χώρα.
Τα κόμματα, στα οποία συμμετείχαν όλοι οι παραπάνω και αρκετοί ακόμη, που υπό φυσιολογικές πολιτικές και κοινωνικές συνθήκες δεν θα πέρναγαν ούτε έξω από τη Βουλή, συστάθηκαν και πέτυχαν την είσοδό τους στην εθνική αντιπροσωπεία εξαιτίας της οργής και της αγανάκτησης των πολιτών για τα όσα προκάλεσαν στη χώρα η οικονομική κρίση και τα μνημόνια. Με άλλα λόγια, δεν πρόκειται για πολιτικούς σχηματισμούς που συγκροτήθηκαν για να συνεισφέρουν επί της ουσίας στην προσπάθεια οικονομικής και κοινωνικής ανοικοδόμησης της Ελλάδας. Κόμματα χωρίς συγκεκριμένες προγραμματικές θέσεις, σαφή πολιτική πρόταση και ξεκάθαρο ιδεολογικό στίγμα, εκμεταλλεύτηκαν την ψήφο διαμαρτυρίας των πολιτών και πέρασαν το κατώφλι του Κοινοβουλίου, μόνο και μόνο για να εξυπηρετηθούν προσωπικές πολιτικές ιδιοτέλειες.
Αποτελούμενοι από στελέχη, τα οποία δραστηριοποιούνταν στο πολιτικό περιθώριο ή που βρέθηκαν χωρίς κομματική στέγη, εξαιτίας των σαρωτικών ανακατατάξεων που προκάλεσε στην πολιτική σκηνή της χώρας η κατάρρευση του δικομματισμού, πολιτικοί σχηματισμοί όπως οι Ανεξάρτητοι Ελληνες, η Ενωση Κεντρώων, ακόμη και το Ποτάμι απέκτησαν κοινοβουλευτική οντότητα και κάποιοι από αυτούς εξασφάλισαν ρόλο ρυθμιστή των πολιτικών εξελίξεων. Τώρα που ο δικομματισμός επιστρέφει δριμύτερος, τα μνημόνια τελείωσαν και η δρομολόγηση λύσεων (έστω με εθνικά επιζήμιο χαρακτήρα) σε χρονίζοντα εθνικά ζητήματα, όπως το Μακεδονικό, οδήγησε σε αναδιάταξη του πολιτικού σκηνικού, αναδείχτηκε η ανυπαρξία ξεκάθαρου ιδεολογικού και πολιτικού προσανατολισμού όλων αυτών που βρέθηκαν στη Βουλή από σπόντα.
Στις προσεχείς εθνικές εκλογές το ίδιο σύστημα, που έδωσε βουλευτικά προνόμια σε όλους αυτούς τους πολιτικούς τυχοδιώκτες, θα τους στείλει στα σπίτια τους, μήπως και αποκατασταθεί στο μέτρο του δυνατού μια κάποια κοινοβουλευτική κανονικότητα. Αυτή η κανονικότητα πάντα θα βρίσκεται υπό αίρεση από τη στιγμή που οι μισαλλόδοξοι της Χρυσής Αυγής διατηρούν τις δυνάμεις τους και παραμένουν στα έδρανα του Κοινοβουλίου.
Αν όχι τον ερχόμενο Μάιο, μέχρι τον Οκτώβριο, που έτσι κι αλλιώς ολοκληρώνεται η κοινοβουλευτική θητεία της παρούσας Βουλής, θα στηθούν κάλπες. Μέχρι να φτάσουμε όμως μέχρι εκεί, οι εκφραστές της πολιτικής φαιδρότητας θα συνεχίσουν να πρωταγωνιστούν στο εξελισσόμενο σίριαλ κοινοβουλευτικής παρακμής και ξεπεσμού, με αλισβερίσια, ίντριγκες και εκβιασμούς. Τα επεισόδια της πολιτικής παραδοξότητας που μένει να παρακολουθήσουμε είναι δυστυχώς πολλά ακόμη.
Τα παιχνίδια επικίνδυνης θεσμικής υποβάθμισης της δημοκρατίας από βουλευτές που κάθε εβδομάδα αλλάζουν κόμμα, που μεταθέτουν κάθε τρεις και λίγο την προθεσμία παράδοσης της έδρας τους ή που στηρίζουν την κυβέρνηση μόνο και μόνο για να διατηρήσουν τα υπουργικά τους προνόμια, θα συνεχιστούν όσο όλοι αυτοί είναι χρήσιμοι στον ΣΥΡΙΖΑ.
Στη διατήρηση της κοινοβουλευτικής υπόστασης των κομμάτων, που έπρεπε να έχουν διαλυθεί καθώς έχασαν τον ελάχιστο αριθμό των βουλευτών τους, ο ΣΥΡΙΖΑ έχει εναποθέσει την επιτυχία των ανομολόγητων σχεδιασμών του για μη επίτευξη του στόχου της αυτοδυναμίας από τη ΝΔ. Οσο θα υπάρχουν στα δεξιά και τα αριστερά του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης πολιτικοί σχηματισμοί με επιρροή στο εκλογικό ακροατήριο της ΝΔ, οι πιθανότητες να μην εξασφαλιστεί η πολυπόθητη κοινοβουλευτική αυτοδυναμία στις προσεχείς εθνικές εκλογές είναι υπαρκτές, πάντα κατά το σκεπτικό του Μεγάρου Μαξίμου.
Οι φήμες για δημιουργία νέου κόμματος από τους ΑΝΕΛ και πολιτικούς φορείς με επικεφαλείς πρόσωπα, όπως ο Τάκης Μπαλτάκος, ο Φαήλος Κρανιδιώτης και ο Κυριακός Βελόπουλος, έχουν φουντώσει το τελευταίο διάστημα. Ανάλογη φημολογία υπάρχει και στα αριστερά της ΝΔ, καθώς η διάλυση του Ποταμιού και η αποχώρηση της ΔΗΜΑΡ από τη Δημοκρατική Συμπαράταξη, σε συνδυασμό με την επιθυμία στελεχών του Κινήματος Δημοκρατών Σοσιαλιστών του Γιώργου Παπανδρέου να βρουν πολιτική στέγη, μπορούν να δρομολογήσουν εξελίξεις και να στερήσουν πολύτιμες ψήφους από τη ΝΔ.
Ολα αυτά βέβαια υπό την προϋπόθεση ότι οι ψηφοφόροι θα στηρίξουν τους φημολογούμενους πολιτικούς σχηματισμούς και θα διακινδυνεύσουν να στείλουν ξανά στη Βουλή πρόσωπα που πολιτεύονται με γνώμονα το προσωπικό τους συμφέρον και όχι το συμφέρον του τόπου.
Οι «ψεκασμένοι πολιτικοί της γκαζόζας» εξακολουθούν να επηρεάζουν τις εξελίξεις και να πλήττουν το κύρος του κορυφαίου πολιτικού οργάνου της χώρας. Κάποιοι από αυτούς δεν δίστασαν στο πρόσφατο παρελθόν να φωνάξουν μαζί με ανεγκέφαλους χούλιγκανς συνθήματα για το κάψιμο του Κοινοβουλίου. Την ίδια στιγμή βέβαια λαμβάνουν την παχυλή βουλευτική αποζημίωση και απολαμβάνουν τα προκλητικά προνόμια που απορρέουν από τη θεσμική τους ιδιότητα.
Το εξαιρετικά ανησυχητικό είναι πως αυτή η αλλοπρόσαλλη στάση γίνεται ανεκτή από το προεδρείο της Βουλής που λειτουργώντας σε απόλυτη ταύτιση με την κυβέρνηση προσπάθησε να «μαγειρέψει» τον κανονισμό, ώστε να μη διαλυθούν κοινοβουλευτικές ομάδες, οι οποίες δεν εκφράζουν πλέον κανένα κοινωνικό ρεύμα, που ποτέ δεν απέκτησαν έναν κανονικό κομματικό μηχανισμό και που ολοκληρώνουν τον σύντομο πολιτικό τους βίο χωρίς να διαθέτουν κάποια ξεκάθαρη πολιτική πρόταση και δίχως να έχουν συμβάλει στην προσπάθεια αναβάθμισης του κοινοβουλευτισμού, μετά από μια μακρά περίοδο αμφισβήτησης και απαξίωσης. Το αντίθετο μάλιστα…
