Τα χθεσινά στοιχεία για τη νέα αποκλιμάκωση των ποσοστών της ανεργίας προκαλούν χαμόγελα στο κυβερνητικό στρατόπεδο. Ξεπερνά τις 2,5 μονάδες η μείωση της ανεργίας τον Νοέμβριο του 2018, σε σχέση με το αντίστοιχο χρονικό διάστημα του 2017. Το συγκεκριμένο θέμα θα αποτελέσει ένα από τα πιο ισχυρά προεκλογικά χαρτιά της κυβέρνησης, ενόψει των εθνικών εκλογών.
Το γεγονός δηλαδή ότι επί των ημερών της η ανεργία μειώθηκε κατά σχεδόν 10 ποσοστιαίες μονάδες και πως ο αριθμός των ανέργων υποχώρησε κάτω από τα 900.000 άτομα, ενώ ειδικά στους νέους το ποσοστό υποχώρησε κάτω από το 40%. Οι απασχολούμενοι αυξήθηκαν κατά 138.566 άτομα σε σχέση με τον Νοέμβριο 2017 (αύξηση 3,7%) και κατά 30.010 άτομα σε σχέση με τον Οκτώβριο 2018. Αυτή η στατιστική απεικόνιση δίνει το δικαίωμα στην κυβέρνηση να καμαρώνει ότι επί της θητείας της βελτιώθηκε αισθητά η κατάσταση στο σημαντικότερο κοινωνικό πρόβλημα της χώρας.
Ολα αυτά σε επικοινωνιακό επίπεδο έχουν τη δική τους σημασία, ωστόσο σε ουσιαστικό επίπεδο πρέπει να εξεταστούν με μεγάλη προσοχή τα ποιοτικά χαρακτηριστικά των νέων θέσεων εργασίας που έχουν δημιουργηθεί στο διάστημα που οι δείκτες της ανεργίας βρίσκονται σε διαρκή υποχώρηση. Ελάχιστες από τις νέες δουλειές αφορούν σε πλήρη απασχόληση με ικανοποιητικές αποδοχές και πλήρη ασφαλιστική κάλυψη.
Η δε κυβερνητική απόφαση για αύξηση του κατώτατου μισθού κάθε άλλο παρά εγγυάται ότι θα αντιστραφεί η σημερινή εικόνα, με την πλειονότητα των νέων συμβάσεων εργασίας που υπογράφονται ανάμεσα σε εργαζόμενους και εργοδότες να είναι είτε εκ περιτροπής, είτε μερικής απασχόλησης, με αποδοχές επιπέδου φιλοδωρήματος ή προνοιακού βοηθήματος.
Από τον ερχόμενο μήνα που θα υλοποιηθεί στην πράξη το μέτρο για την αύξηση του κατώτατου μισθού θα φανεί αν η αποκλιμάκωση των ποσοστών της ανεργίας θα συνεχιστεί ή όχι, καθώς πολλοί εργοδότες έχουν προαναγγείλει ότι αδυνατούν να δώσουν στους υπαλλήλους τους αυξήσεις έως και 11%. Οι συγκεκριμένοι εργοδότες είτε θα προχωρήσουν σε απολύσεις, είτε θα τροποποιήσουν τις συμβάσεις των υπαλλήλων τους με βάση τη νομοθεσία για τις ευέλικτες μορφές απασχόλησης, με αποτέλεσμα να αυξηθεί περαιτέρω ο αριθμός των εργαζομένων που δουλεύουν εκ περιτροπής ή με κουτσουρεμένα ωράρια, λαμβάνοντας αντίστοιχες αποδοχές.
Σε αυτή την περίπτωση μπορεί να μειωθεί ακόμη περισσότερο το επίσημα καταγεγραμμένο ποσοστό των ανέργων, καθώς ένα οκτάωρο πλήρους απασχόλησης θα «σπάσει» σε δύο τετράωρα. Αυτό θα σημάνει στατιστικά ότι περισσότεροι άνθρωποι βρήκαν δουλειά. Δεν σημαίνει όμως ότι οι συγκεκριμένοι εργαζόμενοι μπορούν να ζήσουν με τον εξευτελιστικό μισθό που θα λαμβάνουν.
Αυτό όμως είναι ένα στοιχείο που δεν πρόκειται να ληφθεί υπόψη από τους επικοινωνιολόγους της κυβέρνησης, οι οποίοι θα θελήσουν να αξιοποιήσουν για προφανείς λόγους τη συνεχιζόμενη αποκλιμάκωση της ανεργίας και να «σερβίρουν» στην κοινωνία μια τελείως πλασματική εικόνα για ψηφοθηρικούς λόγους.
