Τα μεγάλα θύματα της οικονομικής κρίσης, που εξακολουθεί να μαστίζει τη χώρα μας, είναι τα μικρά παιδιά. Οι αθώες ψυχές, που είτε πηγαίνουν στο σχολείο χωρίς πρωινό, είτε τα βράδια διαβάζουν τα μαθήματά τους υπό το φως των κεριών. Κάποια από αυτά τα παιδιά έφτασαν στο σημείο να λιποθυμούν από την πείνα μέσα στις σχολικές τάξεις. Ευτυχώς, τα τελευταία χρόνια ανάλογα περιστατικά σταμάτησαν να καταγράφονται, καθώς οι κοινωνικές δομές των Δήμων, η Εκκλησία και η Κεντρική Διοίκηση έχουν δημιουργήσει ένα υποτυπώδες πλέγμα προστασίας για τα παιδιά οικογενειών σε απόλυτη ένδεια.
Μόνο στον Δήμο Βόλου, σχεδόν 250 παιδιά λαμβάνουν το πρωινό τους γεύμα μέσα στο σχολείο, με διαδικασίες που σέβονται την προσωπικότητα και την αξιοπρέπεια των συγκεκριμένων μαθητών και των οικογενειών τους. Σε όλη αυτή την προσπάθεια ο εκπαιδευτικός, είτε από τη θέση του διευθυντή, είτε ως απλός δάσκαλος, διαδραματίζει καθοριστικό ρόλο, καθώς είναι το πρόσωπο που έρχεται σε πρώτη επαφή με τον υποσιτιζόμενο μαθητή ή τον μαθητή που πηγαίνει στο σχολείο χωρίς να έχει προετοιμαστεί, αφού δεν υπάρχει ηλεκτρικό ρεύμα στο σπίτι του προκειμένου να διαβάσει.
Η περίπτωση των μαθητριών στην Αγριά, που είχε διακοπεί η ηλεκτροδότηση στο σπίτι τους, επανέφερε στο προσκήνιο ένα εκρηκτικό κοινωνικό πρόβλημα που είχαμε αρχίσει να ξεχνάμε. Είτε γιατί οι οικογένειες που ζουν σε συνθήκες ακραίας φτώχειας δεν επιθυμούν να δημοσιοποιήσουν το δράμα τους για ευνόητους λόγους, είτε γιατί οι κοινωνικές δομές που τις στηρίζουν δίνουν πρόσκαιρες λύσεις στα αδιέξοδά τους, η κοινή γνώμη σχημάτισε την εσφαλμένη εντύπωση ότι δεν υπάρχουν πλέον ούτε υποσιτιζόμενοι μαθητές, ούτε οικογένειες με παιδιά που ζουν στο σκοτάδι.
Η Δημόσια Επιχείρηση Ηλεκτρισμού, που μονίμως αντιμετωπίζει οικονομικά προβλήματα και απειλεί διαρκώς με αυξήσεις των τιμολογίων της, δεν εξετάζει με κοινωνικά κριτήρια τον κατάλογο των οφειλετών της. Απλά δίνει εντολή στον εργολάβο, με τον οποίο συνεργάζεται, να διακοπεί η παροχή, άσχετα αν ο οφειλέτης έχει μικρά παιδιά ή αν κάποιο μέλος της οικογενείας του αντιμετωπίζει σοβαρό πρόβλημα υγείας και εξαρτάται η ζωή του από την αδιάκοπη λειτουργία μιας συσκευής, η οποία πρέπει να ηλεκτροδοτείται.
Στα σχολεία οι εκπαιδευτικοί προσπαθούν με κάθε τρόπο να στηρίξουν τους υποσιτιζόμενους μαθητές τους, ενώ οι Κοινωνικές Υπηρεσίες των Δήμων και της Εκκλησίας καλύπτουν πολλά από τα κενά του συστήματος. Ωστόσο, ο κατάλογος των περιστατικών που χρήζουν ιδιαίτερης αντιμετώπισης εξακολουθεί να μακραίνει. Εκεί ακριβώς χρειάζεται η παρέμβαση της κεντρικής εξουσίας.
Χωρίς διάθεση να ωραιοποιηθούν καταστάσεις και να μη χαλάσει το επικοινωνιακό αφήγημα της κυβέρνησης περί εξόδου από τα μνημόνια, τα αρμόδια κυβερνητικά όργανα πρέπει να δείξουν τα ανάλογα αντανακλαστικά. Η άσκηση κοινωνικής πολιτικής χωρίς σκοπιμότητες μπορεί να οδηγήσει σε ουσιαστικές λύσεις. Ισως τότε να σταματήσουν να πηγαίνουν στο σχολείο μαθητές χωρίς κολατσιό. Ισως τότε πάψουν τα βράδια οι ίδιοι μαθητές να διαβάζουν με κεριά ή φαναράκια υγραερίου.
