Το πολιτικό αλισβερίσι, που εξελίσσεται τα τελευταία 24ωρα με αφορμή τις ψηφοφορίες για την παροχή ψήφου εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση και την κύρωση της συμφωνίας των Πρεσπών, δεν πλήττει μόνο το κύρος των πολιτικών στελεχών, τα οποία επέλεξαν να λειτουργήσουν ενάντια στις κομματικές γραμμές των φορέων με τους οποίους εξελέγησαν στην παρούσα Βουλή, αλλά απαξιώνει ακόμη περισσότερο το έτσι κι αλλιώς καταρρακωμένο κύρος του πολιτικού μας προσωπικού.
Είτε θα υπάρξουν πολιτικά ανταλλάγματα για την παροχή ψήφου εμπιστοσύνης στην καταρρέουσα κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, είτε οι πρωταγωνιστές των φημολογούμενων πολιτικών μετατοπίσεων λειτουργούν για το καλό της πατρίδας και με αποκλειστικό γνώμονα τα προσωπικά τους «πιστεύω», από τη στιγμή που επέλεξαν να κινηθούν ενάντια στην κομματική γραμμή έχουν εκτεθεί ανεπανόρθωτα. Μαζί τους εκτίθεται ακόμη περισσότερο το πολιτικό σύστημα που στα μάτια του κόσμου έχει απαξιωθεί, ιδιαίτερα μετά το 2010.
Για να αποκατασταθεί το κύρος των πρώην στελεχών των Ανεξαρτήτων Ελλήνων και του Ποταμιού πρέπει αμέσως μετά τις κρίσιμες ψηφοφορίες για την παροχή ψήφου εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση και για την κύρωση της συμφωνίας των Πρεσπών να παραδώσουν τις βουλευτικές τους έδρες, να παραιτηθούν από τα υπουργικά τους καθήκοντα και να τεθούν στη διάθεση των ψηφοφόρων όταν στηθούν κάλπες με τους πολιτικούς φορείς που θα επιλέξουν. Σε κάθε άλλη περίπτωση θα επιβεβαιώσουν όσους τους κατηγορούν ότι ενεργούν με ιδιοτέλεια και με σκοπό να διαφυλάξουν τις υπουργικές τους καρέκλες ή για να διασφαλίσουν την πολιτική τους επιβίωση μετά τη διάλυση της παρούσας Βουλής.
Η δε κυβέρνηση που είναι έτοιμη να ανοίξει διάπλατα την αγκαλιά της στους έξι βουλευτές οι οποίοι της είναι απαραίτητοι ώστε να ανανεωθεί η ψήφος εμπιστοσύνης της Εθνικής μας Αντιπροσωπείας στο κυβερνών κόμμα, πρέπει να γνωρίζει ότι δεν μπορεί να πάει μακριά με ανάλογες πολιτικές επιλογές. Τα πολιτικά δεκανίκια ουδέποτε αποδείχτηκαν ο ιδανικός τρόπος για να λειτουργήσει μια κυβέρνηση, πολύ περισσότερο από τη στιγμή που το συγκεκριμένο κυβερνητικό σχήμα καλείται να λάβει σημαντικές αποφάσεις στη μεταμνημονιακή περίοδο της χώρας.
Ο πρωθυπουργός εσφαλμένα πιστεύει ότι πρέπει πάση θυσία να μην προκηρυχτούν πρόωρες εκλογές προκειμένου να υλοποιήσει τις παροχές που έχει υποσχεθεί, όχι για να στηριχτούν οι πολίτες, αλλά για να μη συντριβεί το κόμμα του όταν στηθούν οι κάλπες των βουλευτικών εκλογών. Ποια μπορεί όμως να είναι η επόμενη ημέρα για το κυβερνών κόμμα από τη στιγμή που θα έχουν παρεισφρήσει πολιτικά στελέχη χωρίς την παραμικρή ιδεολογική ταύτιση με τον ΣΥΡΙΖΑ; Ποιο μπορεί να είναι το πολιτικό μέλλον των έξι βουλευτών που ανταλλάσσουν τώρα την πολιτική τους επιβίωση με την πολιτική τους αξιοπρέπεια και σε λίγους μήνες θα διεκδικήσουν ξανά την ψήφο των πολιτών, έχοντας πιθανότατα ενταχτεί στον ΣΥΡΙΖΑ;
