Η ακραία ρητορική του υπουργού Εθνικής Αμυνας και συγκυβερνήτη του ΣΥΡΙΖΑ στο ευαίσθητο θέμα των ελληνοτουρκικών σχέσεων μπορεί να ενοχλεί κάποια κορυφαία κυβερνητικά στελέχη, ωστόσο εντάσσεται στο πλαίσιο της γενικότερης προσπάθειας να οξυνθεί το πολιτικό σκηνικό, προκειμένου η συγκυβέρνηση να συσπειρώσει το εκλογικό της σώμα και να περιορίσει το εύρος της διαφαινόμενης ήττας της στις ερχόμενες βουλευτικές εκλογές.
Ο Πάνος Καμμένος κάνει αυτό που ξέρει καλύτερα από τον καθένα. Δημαγωγεί και λαϊκίζει για καθαρά ψηφοθηρικούς σκοπούς. Το δικό του πολιτικό τέλος και το τέλος του κόμματός του θεωρούνται δεδομένα, με βάση τον τυχοδιωκτικό τρόπο με τον οποίο λειτούργησαν οι ΑΝΕΛ την τελευταία τετραετία. Οι ψηφοφόροι των Ανεξαρτήτων Ελλήνων είδαν το διάστημα που το κόμμα τους συγκυβερνά να ψηφίζονται μνημόνια, να περικόπτονται μισθοί και συντάξεις και το χειρότερο όλων να στηρίζεται η κυβέρνηση που υπέγραψε την κατάπτυστη συμφωνία των Πρεσπών και άνοιξε θέμα διεκδικήσεων από πλευράς Σκοπιανών για τη μακεδονική εθνότητα και γλώσσα.
Τα δημοσκοπικά ποσοστά των ΑΝΕΛ, που τους κατατάσσουν σταθερά εκτός Βουλής, δεν είναι τίποτα άλλο παρά το τίμημα των επιλογών που έκαναν τα τελευταία χρόνια τα κορυφαία στελέχη του κόμματος. Τυφλωμένα από το πάθος τους για εξουσία, καταπάτησαν ιδεολογίες, υποσχέσεις, δεσμεύσεις και προγραμματικές θέσεις. Μαζί με τον ΣΥΡΙΖΑ συγκρότησαν την πιο σκληρή μνημονιακή κυβέρνηση που γνώρισε ο τόπος και πέρασαν από τη Βουλή, ενωμένοι σαν γροθιά, μερικά από τα πιο αντιλαϊκά μέτρα που θα μπορούσε να νομοθετήσει κυβέρνηση με αριστερό πρόσημο.
Η ρητορική της έντασης και των ακραίων χαρακτηρισμών, που δεν αρμόζουν σε κυβερνητικό αξιωματούχο χώρας της Ευρωπαϊκής Ενωσης, είναι ίσως το έσχατο πολιτικό καταφύγιο για τον πρόεδρο των ΑΝΕΛ. Οι υπουργοί του ΣΥΡΙΖΑ, που κρατούν αποστάσεις από τις ακραίες θέσεις του Πάνου Καμμένου, στην ουσία υιοθετούν μια υποκριτική στάση, καθώς ο υπουργός Εθνικής Αμυνας δεν κάνει τίποτα άλλο από το να εφαρμόζει μια τακτική, η οποία αποτελεί αναπόσπαστο μέρος της πολιτικής καθημερινότητας του κόμματός τους. Κορυφαία κυβερνητικά στελέχη όπως ο Παύλος Πολάκης και ο Νίκος Παπάς πυροδοτούν την ένταση σε κάθε ευκαιρία και ασκούν κριτική στους πολιτικούς τους αντιπάλους και σε ΜΜΕ που δεν παίρνουν γραμμή από το Μέγαρο Μαξίμου, με τρόπο που ξεπερνά τις περισσότερες φορές τα όρια της πολιτικής ευπρέπειας.
Η ηγετική ομάδα του κυβερνητικού επιτελείου ξεπερνά τα εσκαμμένα όλο και πιο συχνά, ενώ με όλο και μεγαλύτερη ένταση στον πολιτικό της λόγο επιχειρεί να αντιστρέψει τα δεδομένα που έχουν διαμορφωθεί σε ό,τι αφορά στη δυναμική του ΣΥΡΙΖΑ και της ΝΔ. Το άλλο της χαρτί είναι η παροχολογία και οι υποσχέσεις σε μια προσπάθεια εξαγοράς συνειδήσεων και καλλιέργειας ψεύτικων προσδοκιών, ότι μετά την έξοδο από τα μνημόνια η επιστροφή στην ανάπτυξη είναι προδιαγεγραμμένη, άσχετα αν οι προϋποθέσεις για την επίτευξη αυτού του στόχου δεν υφίστανται καν.
Οι κυβερνητικοί συνεταίροι έχουν αποφασίσει να ολοκληρώσουν τον κύκλο τους στο «τιμόνι» της χώρας, υποσχόμενοι τα πάντα στους πάντες, ενώ ταυτόχρονα δημιουργούν ένα εκρηκτικό πολιτικό κλίμα εντός και εκτός Ελλάδας. Υιοθετώντας όμως αυτή την τακτική αναλαμβάνουν και την ευθύνη για τις συνέπειες των επιλογών τους. Η άκρατη παροχολογία τορπιλίζει την εύθραυστη οικονομία, ενώ η όξυνση του πολιτικού σκηνικού, όπως και η ακραία ρητορική στα εθνικά μας θέματα, στέλνουν τα χειρότερα δυνατά μηνύματα στις διεθνείς αγορές και στους επίδοξους επενδυτές.
Η τακτική των εμπρηστικών δηλώσεων και η εκτόξευση απειλών από τον υπουργό Εθνικής Αμυνας και τον αρχηγό ΓΕΕΘΑ αφενός ρίχνουν νερό στον μύλο των θερμοκέφαλων πολιτικών και στρατιωτικών ηγετών των γειτόνων μας και αφετέρου αποδυναμώνουν την εικόνα της Ελλάδας ως παράγοντα σταθερότητας και δημοκρατίας στην ευαίσθητη ζώνη των Βαλκανίων. Σε ό,τι αφορά στην οικονομία, η ρητορική των άκρων και η δημιουργία κλίματος αστάθειας στην περιοχή διώχνουν και τους τελευταίους επενδυτές που σκέφτονται να ρίξουν τα κεφάλαιά τους στη χώρα μας, ελπίζοντας ότι θα ξεπεράσουν τα εμπόδια της γραφειοκρατίας και τη διαφθορά στο δημόσιο.
Κοντολογίς, η απέλπιδα προσπάθεια του Πάνου Καμμένου να ξαναζωντανέψει το κόμμα του και να αποτρέψει τον προσωπικό πολιτικό του αφανισμό μέσα από την τροφοδότηση ενός κλίματος έντασης και ακραίων πολιτικών τοποθετήσεων, μπορεί να τυγχάνει κάποιες φορές των χλιαρών αποδοκιμασιών μερικών συναδέλφων του, ωστόσο εξακολουθεί να κινείται εντός των πλαισίων της προεκλογικής τακτικής, την οποία έχει χαράξει το Μέγαρο Μαξίμου.
Μπροστά στο κάτι παραπάνω από ορατό ενδεχόμενο να φύγουν κακήν κακώς από τις λατρεμένες τους καρέκλες της εξουσίας, οι κυβερνητικοί συνεταίροι δεν θα διστάσουν τους επόμενους μήνες που θα μπούμε και επίσημα στην προεκλογική περίοδο, να ανεβάσουν ακόμη περισσότερο τους τόνους και να δημιουργήσουν συνθήκες ακραίας πόλωσης εντός της χώρας και επικίνδυνων ισορροπιών εκτός αυτής. Σε συνδυασμό με τις απερίσκεπτες κινήσεις στο εύθραυστο περιβάλλον της οικονομίας, αυτή η τακτική το μόνο που μπορεί να εγγυηθεί είναι το απόλυτο χάος τόσο στην οικονομία, όσο και στα εθνικά μας θέματα. Χάος που θα παραλάβουν οι επόμενοι έτσι ώστε η δική τους διακυβέρνηση να είναι εφιαλτική και η αποχώρησή τους από την εξουσία όσο το δυνατόν πιο ταχεία. Τουλάχιστον αυτό είναι το σχέδιο των απερχόμενων…
