Ενα βήμα μπρος και δύο βήματα πίσω κάνει η κυβέρνηση στην επικοινωνιακή της αντεπίθεση προκειμένου να αντιστρέψει το αρνητικό κλίμα στην κοινωνία και να διεκδικήσει ό,τι καλύτερο μπορεί στις ερχόμενες βουλευτικές εκλογές. Οι θετικές ειδήσεις για τη μη εφαρμογή του μέτρου των συντάξεων, τα αναδρομικά των ειδικών μισθολογίων και η αναμενομένη καταβολή του κοινωνικού μερίσματος από το υπερπλεόνασμα του προϋπολογισμού επισκιάστηκαν από το φιάσκο της συμφωνίας Τσίπρα – Ιερώνυμου για τη μισθοδοσία των κληρικών, καθώς επίσης και από τους προπηλακισμούς κατά κορυφαίων κυβερνητικών στελεχών κατά τη διάρκεια των εκδηλώσεων στη φετινή επέτειο της εξέγερσης του Πολυτεχνείου.
Η κυβέρνηση έχει επενδύσει πολλά στην υλοποίηση των υποσχέσεων του πρωθυπουργού από το βήμα της ΔΕΘ, καθώς επίσης και στην εφαρμογή μέτρων που θα δώσουν οικονομικές ανάσες στους πολίτες. Ετσι εκτιμά ότι η διψήφια δημοσκοπική διαφορά της από τη ΝΔ θα μειωθεί αισθητά μέχρι την προσφυγή στις κάλπες, όταν θα δοθεί η μεγάλη μάχη για τη διατήρηση της εξουσίας ή στη χειρότερη των περιπτώσεων η διεκδίκηση ενός εκλογικού ποσοστού που θα δώσει το δικαίωμα στον πρωθυπουργό να μιλά για αξιοπρεπή ήττα. Σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο ο Αλέξης Τσίπρας θα αποφύγει την ενδοκομματική γκρίνια και ενδεχομένως την αμφισβήτηση σε περίπτωση που το κόμμα του υποστεί εκλογική συντριβή στις ερχόμενες βουλευτικές εκλογές. Επίσης, εφόσον το εύρος της ήττας είναι διαχειρίσιμο επικοινωνιακά, αλλά και ουσιαστικά, οι πιθανότητες επανόδου στην εξουσία, όποτε ξαναστηθούν κάλπες, θα είναι αυξημένες.
Για αυτό και θα καταβληθεί κάθε δυνατή προσπάθεια προκειμένου να μην πάει ο ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές σαν πρόβατο επί σφαγή. Από τη μια μεριά τα μέτρα που έχει υποσχεθεί ο πρωθυπουργός για τη φορολογική ελάφρυνση των πολιτών και τη μείωση των ασφαλιστικών εισφορών των ελεύθερων επαγγελματιών. Από την άλλη οι νομοθετικές προσπάθειες για μεταρρυθμίσεις που παρουσιάζονται σαν πρωτοποριακές και ρηξικέλευθες πρωτοβουλίες της κυβέρνησης για την αναθεώρηση του Συντάγματος και τη ρύθμιση των σχέσεων Κράτους – Εκκλησίας. Ο τρίτος άξονας της κυβερνητικής επικοινωνιακής αντεπίθεσης μέχρι την ημέρα που θα κληθεί ο λαός στις κάλπες είναι βέβαια η αναμόχλευση υποθέσεων με οσμή σκανδάλου, έτσι ώστε να πολωθεί όσο το δυνατόν πιο πολύ το πολιτικό σκηνικό και το επίπεδο της πολιτικής αντιπαράθεσης στη χώρα να πέσει όσο το δυνατόν περισσότερο.
Σε ό,τι αφορά στα μέτρα που θα δώσουν ανάσες στην κοινωνία και θα επανεκκινήσουν την οικονομία, οι διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις για την προσέλκυση επενδύσεων και την τόνωση της αγοράς δεν περιλαμβάνονται στη βασική ατζέντα του κυβερνητικού σχεδιασμού. Μόνο οι αποφάσεις για τη χορήγηση επιδομάτων και αποσπασματικών οικονομικών ελαφρύνσεων με καθαρά προεκλογικό χαρακτήρα εξακολουθούν να αποτελούν τη βασική κυβερνητική επιδίωξη για προφανείς λόγους.
Από την άλλη μεριά, η διαδικασία για την αναθεώρηση του Συντάγματος δεν αναμένεται να ευοδωθεί, καθώς δεν υπήρχαν εξ αρχής οι απαραίτητες προϋποθέσεις κοινοβουλευτικής συναίνεσης, με ευθύνη της ίδιας της κυβέρνησης. Με την τακτική της τορπίλισε τις όποιες ελπίδες υπήρχαν για τη συγκέντρωση του απαραίτητου αριθμού μελών της εθνικής αντιπροσωπείας, έτσι ώστε να εγκριθούν οι αλλαγές στο Σύνταγμα.
Σε ό,τι αφορά στο θέμα της συμφωνίας του Πρωθυπουργού με τον Αρχιεπίσκοπο για τις σχέσεις Κράτους – Εκκλησίας και τη διαγραφή των κληρικών από τις καταστάσεις μισθοδοσίας του δημοσίου, οι οξύτατες αντιδράσεις των ιεραρχών και η αμήχανη στάση της κυβέρνησης, που αφήνει να εννοηθεί ότι θα προχωρήσει σε μονομερείς ενέργειες στο θέμα της μισθοδοσίας των κληρικών, προεξοφλούν ότι δεν θα υπάρξουν αλλαγές και πως οι κυβερνητικές κορόνες μάλλον είναι «τουφεκιές στον αέρα». Θα πρέπει η κυβέρνηση να έχει αυτοκτονικές τάσεις για να επιλέξει τον δρόμο της ευθείας σύγκρουσης με 10.000 κληρικούς και δεκάδες πανίσχυρους μητροπολίτες, ενώ πλησιάζουν εκλογές.
Τι μένει λοιπόν στην επικοινωνιακή φαρέτρα του Μεγάρου Μαξίμου; Η σκανδαλολογία και η πόλωση του πολιτικού σκηνικού με προανακριτικές και εξεταστικές επιτροπές της Βουλής που στήνονται για τα μάτια του κόσμου και έχουν προδιαγεγραμμένη κατάληξη. Αυτή η στρατηγική μπορεί να αποδώσει καλύτερα και αποτελεσματικότερα από κάθε άλλη που έχουν σκεφτεί στην κυβέρνηση. Ο θόρυβος δηλαδή γύρω από υποθέσεις που προκαλούν το κοινό περί δικαίου αίσθημα και στρέφουν την ατζέντα της συζήτησης σε ζητήματα, τα οποία δεν αφαιρούν κι άλλους δημοσκοπικούς πόντους από τους ΣΥΡΙΖΑ/ΑΝΕΛ, ίσως να είναι η μοναδική κυβερνητική διέξοδος, στην προσπάθειά της να δημιουργήσει εντυπώσεις και να καλύψει τις δικές της αδυναμίες κάτω από ένα πέπλο σκανδαλολογίας.
Αν δηλαδή όλη χώρα συζητά το επόμενο εξάμηνο μόνο για τα σκάνδαλα, ίσως ξεχάσει τα λάθη της συγκυβέρνησης, τα ψέματα που είπε, τις κωλοτούμπες που έκανε και τους οδυνηρούς για την κοινωνία συμβιβασμούς που ανέχτηκε προκειμένου να διατηρήσει τα σκήπτρα της εξουσίας. Αυτό το πλάνο θα μπορούσε να πετύχει αν δεν υπήρχαν οι αντιδράσεις του κόσμου κατά των κυβερνητικών στελεχών, ελάχιστα εκ των οποίων μπορούν πλέον να κυκλοφορήσουν δημόσια, χωρίς να φοβούνται τη λαϊκή κατακραυγή. Δυστυχώς για τους κυβερνώντες, οι πολίτες όσες παροχές και αν λάβουν, όσα μέτρα με θετικό πρόσημο και αν εφαρμοστούν, όσες επικοινωνιακές απόπειρες και αν γίνουν για να αμβλυνθούν οι εντυπώσεις, το γυαλί στις σχέσεις τους με την πρώτη αριστερή κυβέρνηση της χώρας έχει ραγίσει.
