Μέσω της καλλιέργειας ψεύτικων ελπίδων και της δημιουργίας προσδοκιών ότι η νυν κυβέρνηση μπορεί να εγγυηθεί ένα καλύτερο αύριο για την κοινωνία, ο κ. Τσίπρας θα τα παίξει όλα για όλα μέχρι τις επόμενες εκλογές
Οσο και αν δεν θέλει να το παραδεχτεί ο πρωθυπουργός, η χώρα βρίσκεται σε κανονική προεκλογική περίοδο. Η μόνη διαφορά από την επίσημη είναι ότι δεν γνωρίζουμε ακόμη τον ακριβή χρόνο διενέργειας των επόμενων βουλευτικών εκλογών. Η επικοινωνιακή καταιγίδα των υποσχέσεων για παροχές, οι ανακοινώσεις για προσλήψεις και η πόλωση του πολιτικού σκηνικού με εξεταστικές και προανακριτικές επιτροπές που στήνονται για τα μάτια του κόσμου, έχουν διαμορφώσει ένα ξεκάθαρο προεκλογικό τοπίο, στο οποίο η κυβέρνηση παίζει ήδη τα ρέστα της προκειμένου να αλλάξει το κλίμα και να διεκδικήσει ό,τι της αναλογεί όταν στηθούν κάλπες, με τις λιγότερες δυνατές απώλειες.
Η διασφάλιση ότι ο κυβερνητικός εταίρος δεν θα ρίξει την κυβέρνηση όταν έρθει προς κύρωση στη Βουλή η συμφωνία των Πρεσπών, προσφέρει πολύτιμο πολιτικό χρόνο στον Αλέξη Τσίπρα, προκειμένου να εξαντλήσει κάθε πιθανότητα μεταστροφής του σημερινού αρνητικού κλίματος για τον ίδιο και τους υπουργούς του. Οι δεκάδες χιλιάδες προσλήψεις που ανακοινώθηκαν πρόσφατα, σε συνδυασμό με τις παροχές οι οποίες εξαγγέλθηκαν και θα αρχίσουν να νομοθετούνται έτσι ώστε να γίνουν στη συνέχεια πράξη, αποτελούν τα πρώτα χαρτιά που ρίχνει στο τραπέζι της προεκλογικής μάχης ο πρωθυπουργός.
Μέσω της καλλιέργειας ψεύτικων ελπίδων και της δημιουργίας προσδοκιών ότι η νυν κυβέρνηση μπορεί να εγγυηθεί ένα καλύτερο αύριο για την κοινωνία, ο κ. Τσίπρας θα τα παίξει όλα για όλα μέχρι τις επόμενες εκλογές. Οχι γιατί έχει κάποιο σχέδιο για τη μεταμνημονιακή πορεία της χώρας, αλλά επειδή ελπίζει ότι μπορεί να αλλάξει η πολιτική μοίρα του κόμματός του, που με τα σημερινά δεδομένα μοιάζει προδιαγεγραμμένη. Ολες ανεξαιρέτως οι δημοσκοπήσεις που έχουν γίνει τα τελευταία σχεδόν δύο χρόνια εμφανίζουν μια μη αναστρέψιμη εικόνα, καθώς οι πολίτες έχουν χάσει την εμπιστοσύνη τους απέναντι στον ΣΥΡΙΖΑ και τα όσα πρέσβευε πριν τις εκλογές του Ιανουαρίου του 2015 και πολύ περισσότερο πριν το δημοψήφισμα που ακολούθησε, έξι μήνες αργότερα.
Ακόμη και αν υλοποιηθούν οι υποσχέσεις της συγκυβέρνησης για φοροελαφρύνσεις και μειώσεις ασφαλιστικών εισφορών, ακόμη και αν δοθούν κοινωνικό μέρισμα και τα αναδρομικά των ειδικών μισθολογίων, ακόμη και αν γίνουν μερικές από τις δεκάδες χιλιάδες προσλήψεις που ανακοίνωσε ο πρωθυπουργός με αφορμή το προσύμφωνο με τον Αρχιεπίσκοπο, οι ψηφοφόροι που έχουν υποστεί όλα αυτά τα χρόνια τις συνέπειες των κυβερνητικών επιλογών, πολύ δύσκολα θα δώσουν ξανά την ψήφο τους στον ΣΥΡΙΖΑ.
Το μόνο που θα καταφέρει η κυβέρνηση αν εμμείνει στην τακτική των παροχών, θα είναι να αδειάσει τα κρατικά ταμεία και να παραδώσει καμένη γη στους επόμενους. Μόλις η χώρα βγήκε από τα προγράμματα επιτήρησης και ανέκτησε μέρος της οικονομικής της αυτοτέλειας, οι συγκυβερνώντες είναι αποφασισμένοι να «χύσουν την καρδάρα με το γάλα» μόνο και μόνο για να παρατείνουν την παραμονή τους στην εξουσία για μερικούς μήνες ακόμη, μήπως και περιορίσουν το εύρος της διαφαινόμενης ήττας τους, εφαρμόζοντας πρακτικές Μαυρογιαλούρου. Προφανώς τους είναι παντελώς αδιάφορο ότι όσο η χώρα θα βρίσκεται σε μια παρατεταμένη προεκλογική περίοδο ούτε επενδύσεις θα γίνουν, ούτε κάποια σοβαρή πρωτοβουλία για την τόνωση της πραγματικής οικονομίας μπορεί να εκδηλωθεί.
Η μανία των ΣΥΡΙΖΑ/ΑΝΕΛ για εξουσία και το μένος τους για τους πολιτικούς τους αντιπάλους θα κοστίσουν ακριβά στη χώρα. Τόσο ακριβά ίσως όσο η καταστροφική διαπραγμάτευση του πρώτου εξαμήνου του 2015. Πλέον η Ελλάδα έχει βγει από τα μνημόνια και αυτό που χρειάζεται είναι ένα σοβαρό σχέδιο για την οικονομική της ανοικοδόμηση. Ούτε υποσχέσεις για προσλήψεις χρειάζεται, ούτε επικοινωνιακές «φούσκες» για χορήγηση επιδομάτων και κοινωνικών μερισμάτων σε ομάδες του πληθυσμού που έχουν πληρώσει διπλά και τρίδιπλα σε φόρους και χαράτσια τα ποσά τα οποία θέλει να πιστώσει στους άδειους τραπεζικούς τους λογαριασμούς η κυβέρνηση.
Η χάραξη μιας υπεύθυνης οικονομικής πολιτικής που θα δημιουργήσει βιώσιμες θέσεις απασχόλησης με αξιοπρεπείς μισθούς είναι το κυρίαρχο ζητούμενο για τους Ελληνες. Αυτό σημαίνει όμως τόνωση του ιδιωτικού τομέα με κίνητρα για επενδύσεις. Οχι διόγκωση του κοστοβόρου δημοσίου με χιλιάδες προσλήψεις που θα «γονατίσουν» τον κρατικό προϋπολογισμό και θα στραγγίξουν ολοκληρωτικά τους φορολογούμενους. Ο κ. Τσίπρας και η κυβέρνησή του έχουν ξεκαθαρίσει ότι τους ενδιαφέρει μόνο το δημόσιο και το πώς θα μεγαλώσει κι άλλο ο κομματικός στρατός των μετακλητών. Ετσι φιλοδοξούν ότι θα μαζέψουν ψήφους, μέσα από τη διατήρηση ενός πελατειακού συστήματος εξαγοράς συνειδήσεων, που εν πολλοίς οδήγησε τη χώρα στο χείλος του αφανισμού.
Από τη μια λοιπόν οι υποσχέσεις για χιλιάδες προσλήψεις δημοσίων υπαλλήλων, από την άλλη οι παροχές και τα επιδόματα. Ο τρίτος πυλώνας της προεκλογικής τακτικής της κυβέρνησης είναι η ακραία πόλωση του πολιτικού σκηνικού, έτσι ώστε η χώρα να οδηγηθεί στις κάλπες με την κοινή γνώμη ζαλισμένη από την παροχολογία, κάποιους από τους ψηφοφόρους να ελπίζουν ότι θα βολευτούν στο δημόσιο, κάποιους άλλους να είναι εξοργισμένοι από αυτόν τον τραγέλαφο και το πολιτικό σύστημα σε «εμπόλεμη» κατάσταση για τις επαπειλούμενες διώξεις βάσει του δόγματος Πολάκη. Κι επειδή όπως λέει ο λαός, ο λύκος στην αναμπουμπούλα χαίρεται, κανείς δεν μπορεί να προδικάσει το αποτέλεσμα μιας τόσο απρόβλεπτης και επεισοδιακής, όπως προμηνύεται, προεκλογικής περιόδου.
