Δέσμιοι μίας …βολικής παραδοξότητας

δέσμιοι-μίας-βολικής-παραδοξότητας-829057

Η φυγή των νέων γιατρών στο εξωτερικό είναι μια οδυνηρή πραγματικότητα, παρά τις επικοινωνιακές απόπειρες των κυβερνώντων να παρουσιάσουν μια εντελώς διαφορετική εικόνα

Για σήμερα η Ομοσπονδία Νοσοκομειακών Γιατρών εξήγγειλε πανελλαδική 24ωρη απεργία, προκειμένου να εκφραστούν η διαμαρτυρία και η αγανάκτηση του κλάδου για τα εκρηκτικά προβλήματα υποστελέχωσης των δημόσιων δομών υγείας, καθώς επίσης και για τις μεγάλες περικοπές που έχουν γίνει στις αποδοχές των νοσοκομειακών γιατρών από το 2010 μέχρι σήμερα.

Ωστόσο, τα μέλη της Ενωσης Νοσοκομειακών Γιατρών Μαγνησίας βρίσκονται αντιμέτωπα και στη συγκεκριμένη απεργιακή κινητοποίηση με ένα παράδοξο. Η συμμετοχή τους στην απεργία καθίσταται σχεδόν αδύνατη, όχι γιατί αδιαφορούν για τα προβλήματα του κλάδου ή γιατί δεν θέλουν να χάσουν το σημερινό ημερομίσθιο. Απλά, είναι τόσο λίγοι που δεν είναι δυνατόν να καλυφτεί με το απαιτούμενο ιατρικό δυναμικό το λεγόμενο προσωπικό ασφαλείας, έτσι ώστε να απεργήσουν οι υπόλοιποι νοσοκομειακοί γιατροί!

Φανταστείτε δηλαδή την κατάσταση στις υποστελεχωμένες κλινικές, τα χειρουργεία και τα υπόλοιπα τμήματα του τοπικού νοσηλευτικού ιδρύματος, από όπου λείπουν πάνω από 70 μόνιμοι γιατροί, ενώ θα εξελίσσεται μια απεργιακή κινητοποίηση με μεγάλη συμμετοχή του ιατρικού προσωπικού.

Στην ουσία, στο νοσοκομείο του Βόλου, καθώς και σε άλλα δημόσια νοσοκομεία της επικράτειας, ο λόγος για τον οποίο διαμαρτύρεται ο κλάδος και αναγκάζει την Ομοσπονδία να εξαγγείλει απεργιακές κινητοποιήσεις, είναι ο ίδιος που δεν επιτρέπει στους νοσοκομειακούς γιατρούς να διαμαρτυρηθούν με τον μοναδικό τρόπο που μπορούν να το κάνουν οι εργαζόμενοι πάσης φύσεως. Προφανώς βολεύει απίστευτα την κυβέρνηση αυτό το παράδοξο, καθώς από τη μια μεριά αποφεύγει πιθανές δυσάρεστες για το επικοινωνιακό της προφίλ κινητοποιήσεις και από την άλλη κρατά σε ομηρία έναν από τους σημαντικότερους επιστημονικούς κλάδους της χώρας, υποσχόμενη προσλήψεις που ποτέ δεν γίνονται και τάζοντας την καταβολή αναδρομικών που στην περίπτωση των νοσοκομειακών γιατρών είναι «κουτσουρεμένα».

Και κάπως έτσι οι παθογένειες του δημόσιου συστήματος υγείας διαιωνίζονται, με τους ασθενείς να ταλαιπωρούνται και τους γιατρούς να αγγίζουν τα όρια της εξάντλησης, προκειμένου να καλύψουν το σύνολο των εφημερίων, μήπως και αναπληρώσουν στο τέλος του μήνα τις απώλειες στο εισόδημά τους από τις δραματικές μνημονιακές περικοπές.

Αυτή η κατάσταση μπορεί να οδηγήσει σε ένα και μοναδικό αποτέλεσμα. Την οριστική και αμετάκλητη απαξίωση του δημόσιου συστήματος υγείας, το οποίο εγκαταλείπουν ήδη χιλιάδες νέοι επιστήμονες. Η φυγή των νέων γιατρών στο εξωτερικό είναι μια οδυνηρή πραγματικότητα, που παρά τις επικοινωνιακές απόπειρες των κυβερνώντων να παρουσιάσουν μια εντελώς διαφορετική εικόνα μετά την έξοδο της χώρας από τα προγράμματα οικονομικής προσαρμογής, δεν είναι δυνατόν να αμφισβητηθεί.

Οι νοσοκομειακοί γιατροί είναι οι πιο σκληρά εργαζόμενοι του δημοσίου και ταυτόχρονα είναι οι πιο χαμηλά αμειβόμενοι, σε σύγκριση με τη σπουδαιότητα του επαγγελματικού τους αντικειμένου. Για αυτόν ακριβώς τον λόγο οι νέοι γιατροί φεύγουν από την Ελλάδα. Γιατί δεν μπορούν να επενδύσουν τις σπουδές και τις ικανότητές τους σε ένα σύστημα που όχι μόνο δεν τους σέβεται, αλλά δεν τους δίνει καν τη δυνατότητα να διαμαρτυρηθούν όταν τα δικαιώματά τους καταπατώνται.

Εγγραφείτε στο Newsletter του Ταχυδρόμου