Οπως συμβαίνει με όλες τις παθογένειες στη λειτουργία του ελληνικού δημοσίου, έτσι και στο θέμα των προσλήψεων στην Υγεία, που υπάρχουν τεράστιες ανάγκες σε προσωπικό, η αιτία του προβλήματος εντοπίζεται στη γραφειοκρατία. Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση της ογκολογικής μονάδας του Νοσοκομείου Βόλου όπου εδώ και πέντε μήνες έχει «κολλήσει» η διαδικασία των κρίσεων για τη στελέχωσή της με δύο επιπλέον μόνιμους ογκολόγους που είναι απολύτως απαραίτητοι.
Ο μοναδικός μόνιμος ογκολόγος, ο κ. Γιώργος Ρήγας, από τα δέκα χρόνια που διευθύνει την ογκολογική μονάδα του Αχιλλοπουλείου, τα μισά παλεύει εντελώς μόνος και τα υπόλοιπα είχε την τύχη να συνεργαστεί με επικουρικούς συναδέλφους του που κατά καιρούς έδωσαν σημαντικές λύσεις. Κατά συνέπεια, έχει ξεπεράσει προ πολλού τα όρια της ανθρώπινης αντοχής.
Η δημόσια επιστολή του στο διαδίκτυο προ ολίγων ημερών μοιάζει περισσότερο με την κραυγή αγωνίας ενός επιστήμονα που έχει καταθέσει την προσωπική, επαγγελματική και επιστημονική του υπόσταση στο τοπικό νοσηλευτικό ίδρυμα, στερούμενος άδειες και ρεπό που όλοι σχεδόν οι συνάδελφοί του λαμβάνουν όπως προβλέπεται. Για τον ίδιο η καθημερινή κάλυψη των αναγκών της ογκολογικής μονάδας, που όσο περνούν τα χρόνια τόσο αυξάνεται ο αριθμός των περιστατικών που καλείται να αντιμετωπίσει, έχει μετατραπεί σε μια άκρως ψυχοφθόρα διαδικασία.
Το στελεχιακό δυναμικό της μονάδας, παρά τις προσπάθειες της διοίκησης και τις υποσχέσεις του Υπουργείου Υγείας, είναι αντιστρόφως ανάλογο των αναγκών που καλύπτει. Βάρδιες που φτάνουν στα όρια της εξουθένωσης και αφόρητη ψυχολογική πίεση έτσι ώστε να αντιμετωπιστούν όπως πρέπει ασθενείς, οι οποίοι δίνουν τη δική τους μάχη με τον θάνατο, είναι η καθημερινότητα του ογκολόγου Γιώργου Ρήγα, του επικουρικού ογκολόγου Πρόδρομου Μιχαηλίδη και των νοσηλευτών που τους πλαισιώνουν. Η δική τους υπερπροσπάθεια κρατά εν λειτουργία την ογκολογική μονάδα του τοπικού νοσηλευτικού ιδρύματος. Διαφορετικά οι καρκινοπαθείς θα έπρεπε να μεταβαίνουν σε Νοσοκομεία εκτός Μαγνησίας για τη θεραπευτική τους αγωγή.
Αυτή είναι μια πραγματικότητα την οποία δυστυχώς δεν αντιλαμβάνονται οι γραφειοκράτες που άλλαξαν το σύστημα των κρίσεων ιατρικού προσωπικού. Πριν αυτές γίνονταν σε επίπεδο Νοσοκομείων. Πλέον γίνονται σε επίπεδο Υγειονομικών Περιφερειών. Αυτό σημαίνει καθυστερήσεις που μεταφράζονται σε ταλαιπωρία για τον κόσμο και επιπρόσθετο όγκο δουλειάς για το ιατρικό και το νοσηλευτικό προσωπικό.
Μόνο αν αυτοί που λαμβάνουν τις τελικές αποφάσεις και έχουν την ευθύνη για το γεγονός ότι εδώ και πέντε ολόκληρους μήνες δεν μπορεί να τελεσφορήσει μια διαδικασία που υποτίθεται ότι βρίσκεται στο τελικό της στάδιο, ζήσουν από πρώτο χέρι την «τρελή» καθημερινότητα των υπευθύνων της ογκολογικής μονάδας του Νοσοκομείου Βόλου θα μπορέσουν να αντιληφτούν πώς είναι να εξαρτάται η απρόσκοπτη λειτουργία μια ιατρικής δομής που σώζει ζωές στην κυριολεξία από μια χούφτα αδιάφορους γραφειοκράτες, οι οποίοι θα είχαν υποβάλει την παραίτησή τους μέσα σε λίγες ημέρες αν βρίσκονταν στη θέση γιατρών ηρώων όπως ο Γιώργος Ρήγας!
