Με ασθενή που παραμένει διασωληνωμένος στην εντατική και κινδυνεύει να πεθάνει από κάποια ενδονοσοκομειακή λοίμωξη μέχρι να βρεθεί το κατάλληλο φάρμακο για τη θεραπεία του παρομοίασε ο πρόεδρος της Γενικής Συνομοσπονδίας Επαγγελματιών, Βιοτεχνών και Εμπόρων Ελλάδος την κατάσταση στον κλάδο που εκπροσωπεί. Σε αυτή την παρομοίωση δεν υπάρχει η παραμικρή διάθεση υπερβολής, καθώς όποιος γνωρίζει τη σκληρή πραγματικότητα που βιώνουν καθημερινά οι μικρομεσαίοι επαγγελματίες στη μεταμνημονιακή Ελλάδα μπορεί να αντιληφτεί την οριακή κατάσταση, την οποία αντιμετωπίζουν οι άνθρωποι της αγοράς.
Μετά από οκτώ χρόνια ύφεσης που οδήγησε σε απώλεια του 25% του ΑΕΠ της χώρας (μόνο σε εμπόλεμες περιόδους έχουν καταγράφει ανάλογα στατιστικά στοιχεία), οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις που άντεξαν και δεν έβαλαν λουκέτο αναζητούν εναγωνίως διεξόδους από τη μέγγενη της έλλειψης ρευστότητας, τον εφιάλτη της υπερφορολόγησης και τις συνέπειες του προβλήματος με τα «κόκκινα» δάνεια.
Έχουν περάσει δύο μήνες από την ημερολογιακή έξοδο της Ελλάδας από τα μνημόνια, ωστόσο αν εξαιρέσουμε τις εξαγγελίες του πρωθυπουργού στη ΔΕΘ για τη λήψη συγκεκριμένων μέτρων ελάφρυνσης της πραγματικής οικονομίας, δεν υπάρχει τίποτα το χειροπιαστό για τους ανθρώπους της αγοράς. Ακόμη και αυτές οι εξαγγελίες έχουν μείνει σε θεωρητικό επίπεδο, καθώς οι υπουργικές αποφάσεις για τη νομοθέτησή τους ακόμη καρκινοβατούν.
Οι αρμόδιοι υπουργοί έχουν εμπλακεί (όπως άλλωστε και το σύνολο των κυβερνητικών στελεχών) στο αδιέξοδο παιχνίδι της εκλογολογίας. Η χώρα βρίσκεται σε μια παρατεταμένη προεκλογική περίοδο, που τίποτα δεν κινείται, ενώ θα έπρεπε να συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο. Θα έπρεπε δηλαδή να έχουν τεθεί ήδη σε ισχύ τα πρώτα μέτρα οικονομικής ενίσχυσης των μικρομεσαίων και ουσιαστικής στήριξης της πραγματικής οικονομίας.
Πέρασαν οκτώ ολόκληρα χρόνια χωρίς να έχουν την παραμικρή πρόσβαση στο τραπεζικό σύστημα. Παρόλα αυτά κατάφεραν να διατηρήσουν 1,8 εκατομμύριο θέσεις εργασίας και να κρατήσουν επί της ουσίας την οικονομία και τη χώρα στα πόδια τους. Οι αντοχές τους ωστόσο εξαντλούνται και μαζί με τις δικές τους αντοχές εξαντλούνται και τα περιθώρια «ανάρρωσης» της οικονομίας που από το 2010 βρίσκεται στην εντατική και περιμένει το κατάλληλο φάρμακο που θα τη βγάλει από το κώμα. Οι θεράποντες γιατροί αναλώνονται σε ατέλειωτα ιατρικά συμβούλια, που οι εσωτερικές συγκρούσεις και η κωλυσιεργία στη λήψη των κατάλληλων αποφάσεων αυξάνουν δραματικά τις πιθανότητες να καταλήξει ο ασθενής.
Η κυβέρνηση, που υποτίθεται ότι έπρεπε να δουλεύει σκληρά ώστε να αρχίσει να αποκαθίσταται η κανονικότητα στη βαριά άρρωστη ελληνική οικονομία, παραμένει απορροφημένη στα εσωτερικά της προβλήματα και ασχολείται καθημερινά με το πώς θα παρατείνει την παραμονή στην εξουσία, όχι για να παράξει έργο, αλλά για να μετριάσει το εύρος της διαφαινόμενης εκλογικής της ήττας. Οι συνέπειες αυτής της τακτικής θα είναι όμως οδυνηρές, πρωτίστως για τη χώρα.
