Στο τέλος της επόμενης εβδομάδας που θα πραγματοποιηθεί η γενική συνέλευση της ομοσπονδίας μηχανικών δημοσίων υπαλλήλων, η τοπική ένωση θα προτείνει αποχή του κλάδου από τα δημόσια έργα. Αυτό το ενδεχόμενο θα έχει οδυνηρές επιπτώσεις στις τοπικές οικονομίες, που κακά τα ψέματα με εξαίρεση την υλοποίηση των δημόσιων έργων δεν κουνιέται φύλλο. Είναι ωστόσο η κατάσταση στον κλάδο πραγματικά οριακή από πλευράς εργασιακών συνθηκών και μισθολογικών απολαβών, με αποτέλεσμα οι μηχανικοί του δημοσίου να βρίσκονται ένα βήμα κυριολεκτικά πριν τη λήψη αποφάσεων για δυναμικές κινητοποιήσεις που θα νεκρώσουν τα δημόσια έργα.
Τα τελευταία χρόνια η απαξίωση των μηχανικών που εργάζονται στο δημόσιο έχει λάβει ανησυχητικές διαστάσεις, με τις μειώσεις αποδοχών και την υποστελέχωση των Υπηρεσιών να αποτελούν εκρηκτικά προβλήματα. Το παράδοξο είναι πως ενώ η επαγγελματική τους υπόσταση διαρκώς υποβαθμίζεται, η Πολιτεία έχει την απαίτηση να διασφαλίζουν τις κατάλληλες συνθήκες εργασίας όσων απασχολούνται στα εργοτάξια των δημόσιων έργων και ταυτόχρονα να εγγυώνται την ποιοτική κατασκευή των έργων.
Πλέον ένας νεοδιοριζόμενος μηχανικός λαμβάνει καθαρές μηνιαίες αποδοχές γύρω στα 630 ευρώ, κοντά δηλαδή στα επίπεδα του μισθού του ανειδίκευτου εργάτη. Λαμβάνοντας αυτό τον πενιχρό μισθό καλείται να διαχειριστεί προβλήματα, όπως οι κενές θέσεις συναδέλφων του, τα διπλά και τριπλά καθήκοντα στα οποία θα κληθεί να ανταποκριθεί προκειμένου να μην καταρρεύσει το σύστημα, τη μη κάλυψη των εξόδων για τις μετακινήσεις σε κάθε γωνιά της χώρας όπου εκτελούνται δημόσια έργα και, το πιο σημαντικό, τον κίνδυνο να βρεθεί αντιμέτωπος με ποινικές ευθύνες σε περίπτωση που διαπιστωθούν κακοτεχνίες σε κάποιο έργο. Υπάρχουν περιπτώσεις μηχανικών που αναγκάζονται να μεταβιβάσουν τα περιουσιακά τους στοιχεία σε συγγενικά τους πρόσωπα προκειμένου να αποφύγουν τις συνέπειες του νόμου σε ενδεχόμενη καταδίκη τους!
Και όλα αυτά για λιγότερα από 1.000 ευρώ τον μήνα για έναν μηχανικό με είκοσι και πλέον χρόνια υπηρεσίας. Σε ό,τι αφορά στον νεοδιοριζόμενο, τα ψίχουλα που λαμβάνει έναντι μισθού δεν φτάνουν ούτε για την κάλυψη των βασικών του αναγκών. Κατά τα άλλα το Κράτος διατυμπανίζει την υλοποίηση έργων, τα οποία θα λύσουν προβλήματα και θα δώσουν οικονομικές ανάσες στις τοπικές κοινωνίες.
Ας υποθέσουμε λοιπόν ότι γίνεται πράξη το διόλου απίθανο σενάριο να αποφασίσει η ομοσπονδία του κλάδου αποχή από τα δημόσια έργα. Οι αρμόδιοι υπουργοί έχουν αναλογιστεί τις συνέπειες της ανεπάρκειας ή τη αδιαφορίας τους να ανταποκριθούν στις δίκαιες διεκδικήσεις ενός από τους πλέον νευραλγικούς κλάδους δημοσίων υπαλλήλων; Εδώ και χρόνια οι μηχανικοί του δημοσίου υφίστανται τη συνεχιζόμενη απαξίωση του ρόλου και της επαγγελματικής τους υπόστασης. Από τη στιγμή που οι διαμαρτυρίες τους προς την κεντρική διοίκηση όχι μόνο δεν λαμβάνονται υπόψη, αλλά εξακολουθούν και αντιμετωπίζονται σαν τα ιδανικά εξιλαστήρια θύματα ενός συστήματος σε αποδρομή, η επιλογή των δυναμικών κινητοποιήσεων γίνεται μονόδρομος. Κι ας αναλάβει πλέον ο καθένας τις ευθύνες του.
