Δεν γνωρίζουμε αν τελικά θα επιβεβαιωθεί το ρεπορτάζ του Αθηναϊκού Πρακτορείου Ειδήσεων, αναφορικά στη στάση των θεσμών στο θέμα της μη περικοπής των συντάξεων ή αν πρόκειται για ένα σοβαρό δημοσιογραφικό ατόπημα με πολιτικές διαστάσεις. Δεν γνωρίζουμε επίσης αν στο τέλος δικαιωθούν οι θέσεις της κυβέρνησης, που ενώ ψήφισε το μέτρο της περικοπής των συντάξεων από την 1η Ιανουαρίου του 2019, στη συνέχεια δημιούργησε προσδοκίες κατά της εφαρμογής του δικού της μέτρου. Το μόνο σίγουρο είναι πως το κλίμα, το οποίο έχει διαμορφωθεί στην κοινή γνώμη τα τελευταία 24ωρα, επιτείνει τη σύγχυση και την αγωνία των άμεσα ενδιαφερομένων.
Οι συνταξιούχοι που γίνονται αποδέκτες αντιφατικών δηλώσεων και αμφισβητούμενων ως προς την εγκυρότητά τους ειδήσεων, περιμένουν από κάποιον επίσημο κυβερνητικό αξιωματούχο να τους ενημερώσει με σοβαρότητα και υπευθυνότητα τι θα γίνει με τις συντάξεις τους και κατ’ επέκταση με τις ζωές τους. Γιατί αν μειωθούν κατά επιπλέον 18% οι συντάξεις, τότε πολλοί από εκείνους θα αντιμετωπίσουν πρόβλημα επιβίωσης, με δεδομένες τις 12 μειώσεις που έχουν προηγηθεί από το 2010.
Σίγουρο είναι επίσης ότι όσο εκκρεμεί το συγκεκριμένο θέμα και κάποιοι ανεύθυνοι «καλοθελητές» τροφοδοτούν το κλίμα σύγχυσης, τόσο μεγαλώνουν η αβεβαιότητα και η ανασφάλεια όχι μόνο στις τάξεις των συνταξιούχων, αλλά και της αγοράς, ένα μεγάλο μέρος της οποίας, στην κυριολεξία, επιβιώνει χάρη στις συντάξεις.
Αν ισχύει το ρεπορτάζ του ΑΠΕ, ότι δηλαδή οι δανειστές υπαναχώρησαν στο μέτρο της μείωσης των συντάξεων, αποδεχόμενοι τη βιωσιμότητα του ασφαλιστικού συστήματος και ότι το μέτρο είναι δημοσιονομικό και όχι διαρθρωτικό, τότε οι συνταξιούχοι θα έχουν απαλλαγεί από έναν τεράστιο οικονομικό βραχνά και η κυβέρνηση θα έχει κερδίσει το πιο δύσκολο ίσως στοίχημα που είχε θέσει για το πρώτο διάστημα μετά την έξοδο από τα μνημόνια.
Πιθανή επίτευξη του στόχου της θα στείλει ένα ισχυρό επικοινωνιακό μήνυμα, ότι όντως η χώρα μας άρχισε να ανακτά ουσιαστική οικονομική ευρωστία και πως δεν υπάρχει λόγος να εφαρμοστούν μέτρα με καθαρά αντιαναπτυξιακό χαρακτήρα. Με αυτό το «όπλο» στη φαρέτρα της θα πάει στις επόμενες βουλευτικές εκλογές με άλλον αέρα, ενώ η αξιωματική αντιπολίτευση από τη δική της πλευρά θα απολέσει ένα βασικό επιχείρημα της ρητορικής της για συνέχιση των δεινών του τρίτου μνημονίου που ψήφισε η συγκυβέρνηση.
Όλα αυτά όμως είναι σενάρια και πιθανόν αφορούν σε πολιτικά παιχνίδια που πιθανόν παίζουν τα κόμματα εξουσίας προκειμένου είτε να μη χάσουν τη λαϊκή εντολή, είτε να την εξασφαλίσουν όσο το δυνατόν πιο γρήγορα. Η κοινωνία και στην προκειμένη περίπτωση οι συνταξιούχοι περιμένουν υπεύθυνες και ξεκάθαρες απαντήσεις για ένα θέμα που τους καίει στην κυριολεξία. Θα ήταν δείγμα πολιτικής ανηθικότητας να παραταθεί η αγωνία των απόμαχων της δουλειάς, επειδή κάποιοι ίσως θέλουν να εξασφαλίσουν μικροπολιτικά και μικροκομματικά οφέλη.
