Μένει κατά συνέπεια να φανεί αν όντως θα επιτευχθεί αυτός ο στόχος ή αν θα εξαγριωθεί ο κόσμος μόλις αρχίσουν οι συλλήψεις στα Ειρηνοδικεία και στα συμβολαιογραφικά γραφεία
Αντιμέτωποι με δύο μεγάλες προκλήσεις θα βρεθούν οι πολίτες τούτης της χώρας από τη νέα χρονιά. Το ζήτημα των πλειστηριασμών πρώτης κατοικίας και ο δραματικός περιορισμός του δικαιώματος στην απεργία, αποτελούν δύο ζητήματα αιχμής για την πλειοψηφία της κοινωνίας, που από τη μια δέχεται συνεχή χτυπήματα από τα μέτρα των μνημονίων, και από την άλλη πηγαίνουν να της στερήσουν το δικαίωμα στην αντίδραση και τη διαμαρτυρία.
Η απελευθέρωση των πλειστηριασμών πρώτης κατοικίας δημιουργεί ένα εκρηκτικό κλίμα στις τάξεις των συλλογικοτήτων και των κινημάτων, που από την πρώτη στιγμή βρέθηκαν απέναντι στον συγκεκριμένο σχεδιασμό και εμπόδισαν με κάθε τρόπο την υλοποίησή του. Πλέον υπάρχει ένα νομοθετικό πλαίσιο που προβλέπει αυστηρές ποινές για όσους παρακωλύουν τη διαδικασία των πλειστηριασμών και σύντομα θα φανεί αν οι αντιδρώντες θα υποχωρήσουν υπό τον φόβο της σύλληψης ή αν θα επιλέξουν να συγκρουστούν ολοκληρωτικά, με το δεύτερο ενδεχόμενο να είναι πιο πιθανό, καθώς πρωτοστατούν σε αυτές τις μορφές διαμαρτυρίας και πρόσωπα τα οποία ποντάρουν την πολιτική τους επιβίωση στην κλιμάκωση της έντασης.
Ωστόσο, αυτές οι μορφές διαμαρτυρίας δεν μπορούν να προστατέψουν τα σπίτια των δανειοληπτών που αντικειμενικά δεν είναι σε θέση να αποπληρώσουν τις ληξιπρόθεσμες οφειλές τους προς τις τράπεζες, αν δεν αποκτήσουν μαζικό χαρακτήρα. Αν δηλαδή δεν πλαισιωθούν από ομάδες πολιτών που θα ενισχύσουν τις συλλογικότητες, οι οποίες κάθε Τετάρτη συγκεντρώνονται στα Ειρηνοδικεία. Αυτό ακριβώς θέλησε να αποτρέψει η πρόσφατη τροπολογία. Μένει κατά συνέπεια να φανεί αν όντως θα επιτευχθεί αυτός ο στόχος ή αν θα εξαγριωθεί ο κόσμος μόλις αρχίσουν οι συλλήψεις στα Ειρηνοδικεία και στα συμβολαιογραφικά γραφεία.
Ερχόμαστε τώρα στο θέμα των απεργιών, όπου αναμένεται η κατάθεση τροπολογίας με την οποία θα περιορίζεται το δικαίωμα στην απεργία και θα απαιτείται απόλυτη πλειοψηφία στις γενικές συνελεύσεις των πρωτοβάθμιων σωματείων εργαζομένων, προκειμένου να προκηρυχτούν κινητοποιήσεις. Εκεί οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ έχουν προαναγγείλλει δυναμικές αντιδράσεις, που ουδείς γνωρίζει ποια μορφή θα λάβουν, καθώς ο περιορισμός του δικαιώματος στην απεργία αποτελεί αιτία πολέμου για εκείνες τις συνδικαλιστικές δυνάμεις που δεν συμβιβάζονται.
Και σε αυτή όμως την περίπτωση, καθοριστικός παράγοντας για την επιτυχία του αγώνα που σχεδιάζεται είναι η μαζικότητα. Αν δηλαδή ψηφιστεί η επίμαχη τροπολογία και οι πρώτες αντιδράσεις είναι δυναμικές, τότε θα ανοίξει ένας κύκλος κινητοποιήσεων που θα φέρουν σε εξαιρετικά δύσκολη θέση την κυβέρνηση. Αν ωστόσο υπάρξουν υποτονικές αντιδράσεις ή αν αδιαφορήσει η πλειοψηφία των εργαζομένων, όπως συνέβη στην τελευταία γενική απεργία, τότε θα έχει χαθεί οριστικά και αμετάκλητα μια από τις κορυφαίες κατακτήσεις της εργατικής τάξης.
Και στη μια και στην άλλη περίπτωση τα πάντα εξαρτώνται από τις αντιδράσεις της κοινωνίας. Η κυβέρνηση που έχει αναλάβει την υλοποίηση ενός συγκεκριμένου σχεδιασμού, υπό τις υποδείξεις των δανειστών, ελπίζει ότι και τα συγκεκριμένα μέτρα θα περάσουν αδιαμαρτύρητα, όπως έγινε με όλες τις επώδυνες νομοθετικές μεταρρυθμίσεις των τελευταίων δύο ετών. Έτσι θα έχει καταφέρει να κάμψει τις αντιστάσεις των πολιτών σε δύο καίρια ζητήματα, και ταυτόχρονα θα μπορέσει να διατηρήσει τις εύθραυστες ισορροπίες στην κοινοβουλευτική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ, όπου αρκετοί βουλευτές συνεχίζουν και ανθίστανται, παρότι στο τέλος ψηφίζουν τα πάντα.
Οι κυβερνητικοί βουλευτές, αν δουν την κοινωνία να παραμένει και πάλι αδρανής, τόσο σε ό,τι αφορά στο θέμα των πλειστηριασμών, όσο και στο ζήτημα των απεργιών, θα προχωρήσουν στη νομοθέτηση και άλλων αντιλαϊκών μέτρων και ταυτόχρονα θα παρατείνουν τη παραμονή τους στην εξουσία, εφόσον θα έχουν ξεπεράσει και τα εσωκομματικά τους ζητήματα. Γι’ αυτό επισημαίνουμε ξανά και ξανά ότι όλα εξαρτώνται από τους πολίτες. Αυτοί έχουν στα χέρια τους τη μεγαλύτερη δύναμη. Αυτοί ανεβάζουν και κατεβάζουν κυβερνήσεις. Αυτοί ανέχονται στο τιμόνι της εξουσίας πολιτικές δυνάμεις που αποδεδειγμένα λειτουργούν ενάντια στα συμφέροντα της κοινωνίας. Αυτοί επιτρέπουν να τους ξεγελάσουν με ψέματα και φρούδες ελπίδες οι πολιτικοί. Αυτοί κάποια στιγμή αποφασίζουν να ξυπνήσουν από τον κοινωνικό τους λήθαργο, να πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους και να απαλλαγούν από την πολιτική ανεπάρκεια και ξετσιπωσιά.
