Το κλείσιμο της τρίτης αξιολόγησης σε ρυθμούς ρεκόρ, σε σχέση με τις αντίστοιχες διαπραγματεύσεις που προηγήθηκαν, συνοδεύτηκε από αλλεπάλληλα δημοσιεύματα του διεθνούς Τύπου με εγκωμιαστικό περιεχόμενο αναφορικά στο μέλλον της ελληνικής οικονομίας μετά τη συμφωνία με τους εκπροσώπους των δανειστών, και τις προοπτικές που δημιουργούνται από τον Αύγουστο του 2018, που η χώρα μας βγαίνει, τυπικά τουλάχιστον, από τα μνημόνια και την ασφυκτική επιτροπεία της τρόικα. Για πρώτη φορά οι ξένοι που παρακολουθούν με μεγάλη προσοχή και ανεξάντλητο ενδιαφέρον τα τεκταινόμενα στην Ελλάδα, ομονοούν ότι το τέλος της βαθιάς κρίσης που τη μαστίζει από το 2010, πλησιάζει και πως αρχίζουν και διαγράφονται κάποιες αισιόδοξες προβλέψεις με ρεαλιστικό υπόβαθρο για την επιστροφή της χώρας στην κανονικότητα, τόσο σε ό,τι αφορά στους οικονομικούς δείκτες, όσο και ως προς την αποκατάσταση της κοινωνικής ηρεμίας, παρά τη βαριά φορολογία του 2018, με τα 48,2 δισ. των εσόδων που προσδοκά να εισπράξει το κράτος και τα δύσκολα μέτρα σχετικά με τις νέες περικοπές σε συντάξεις και αφορολόγητο που έχουν ψηφιστεί, και αναμένεται να εφαρμοστούν από τις αρχές του 2019.
Από την άλλη μεριά, στο εσωτερικό το πολιτικό κλίμα παραμένει έκρυθμο, και οι δύο βασικοί διεκδικητές της εξουσίας κρατούν τους τόνους της αντιπαράθεσης στα ύψη, ενώ το επίπεδο της επιχειρηματολογίας τους, κατά του αντιπάλου, βρίσκεται σε ελεύθερη πτώση. Κυριαρχούν η άκρατη σκανδαλολογία που διατηρείται στο προσκήνιο με προφανείς σκοπούς και από τις δύο πλευρές, και μια προσπάθεια να εμφανιστεί είτε η κυβέρνηση είτε η αξιωματική αντιπολίτευση, ότι χρησιμοποιούν θεμιτά και αθέμιτα μέσα για να αποκομίσουν επικοινωνιακά οφέλη, χωρίς να αναλογίζονται ότι έτσι όπως έχει στηθεί και εξελίσσεται αυτό το παιχνίδι, οι πολίτες καλούνται επί της ουσίας να επιλέξουν ανάμεσα στον λιγότερο κακό και όχι τον καλύτερο.
Αυτόν δηλαδή που θα αναλάβει το δύσκολο έργο της εξόδου της Ελλάδας από την οικονομική επιτροπεία. Εκείνου που θα κυβερνήσει τον τόπο με γνώμονα το συμφέρον των πολλών και όχι την εξυπηρέτηση κομματικών συμφερόντων. Αυτόν που θα στηρίξει τις δυνάμεις, οι οποίες θα συνδράμουν στην ανάταση της πραγματικής οικονομίας και στην παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας. Που θα ενθαρρύνει το υγιές επενδυτικό ενδιαφέρον και θα περιορίσει τη γραφειοκρατία. Που θα δημιουργήσει κανονικές θέσεις εργασίας και όχι θέσεις απασχόλησης, μόνο και μόνο για να μειώνεται στατιστικά η ανεργία. Αυτά είναι τα πραγματικά προβλήματα που καλείται να διαχειριστεί η επόμενη κυβέρνηση, η πρώτη μετά από τα τρία μνημόνια που προηγήθηκαν. Πάνω σε αυτά τα ζητήματα θα περιμέναμε να εξελιχθεί η όποια αντιπαράθεση μεταξύ κυβέρνησης και αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Αντίθετα, παρακολουθούμε να ανακυκλώνεται, με μεγάλη ευθύνη και των ΜΜΕ, μια αδιέξοδη κόντρα για το ποιος έχει εμπλακεί σε δοσοληψίες με εμπόρους όπλων, ποιος έχει καταθέσεις σε off shore εταιρίες και ποιος έχει κρυμμένους πολιτικούς σκελετούς στην ντουλάπα του. Για όλα αυτά, που έχουν τη σημασία τους ως προς την τιμιότητα και την αξιοπιστία της εκάστοτε κυβέρνησης και των στελεχών που την απαρτίζουν, υπάρχουν οι εξεταστικές επιτροπές της Βουλής, και βεβαίως ο θεσμός της δικαιοσύνης, όπου θα παραπεμφθούν εκείνα τα πολιτικά πρόσωπα για τα οποία θα προκύψουν αδιάσειστα στοιχεία.
Στο μεταξύ όμως δεν υπάρχουν περιθώρια για εκτόξευση λάσπης. Όσο δεν αλλάζουν ρότα οι δύο βασικοί μονομάχοι της εξουσίας, το μόνο σίγουρο είναι ότι αμφότεροι θα υποστούν απώλειες από αυτόν τον ανελέητο πόλεμο. Το ζητούμενο είναι ποιος από τους δύο θα υποστεί τις μικρότερες απώλειες και ποιος θα μπορέσει να διαχειριστεί καλύτερα την επικοινωνιακή ζημιά που θα προκληθεί. Πάντως, όποιος και αν κερδίσει τις επόμενες εκλογές, θα καθίσει στην καρέκλα της εξουσίας έχοντας ένα προφίλ που θα έχει θολώσει από τις «αποκαλύψεις και τις καταγγελίες». Αυτό δεν μπορεί παρά να κάνει κακό στη γενικότερη εικόνα της κυβέρνησης, που μόλις θα έχει εκλεγεί και θα έχει μπροστά της ένα εξαιρετικά δύσκολο έργο, για την υλοποίηση του οποίου θα χρειαστεί τη στήριξη των εταίρων της. Οι τελευταίοι αν έχουν απέναντι τους μια κυβέρνηση με πληγωμένη αξιοπιστία θα είναι ιδιαίτερα επιφυλακτικοί, όπως άλλωστε και οι επίδοξοι επενδυτές, τους οποίους έχουμε άμεση ανάγκη
