Η συζήτηση που εξελίσσεται τις τελευταίες εβδομάδες, βασιζόμενη στα σενάρια για τους δικαιούχους του κοινωνικού μερίσματος το οποίο θα διανείμει και φέτος η κυβέρνηση, εξυπηρετεί έναν και μοναδικό σκοπό: να παραμείνει στραμμένο το ενδιαφέρον της κοινής γνώμης σε ένα θέμα για το οποίο οι εκπρόσωποι των θεσμών θα πουν την τελευταία λέξη. Όσα και αν τάξουν οι στενοί συνεργάτες του πρωθυπουργού, όσα εκατομμύρια ευρώ και αν υπολογίζουν ότι θα μοιραστούν σε κοινωνικά ευπαθείς ομάδες τα διάφορα κυβερνητικά στελέχη, που περιφέρονται από κανάλι σε κανάλι, όσα μαγειρέματα και αν κάνουν στο επικοινωνιακό επιτελείο του Μεγάρου Μαξίμου ως προς τα ψηφοθηρικά οφέλη που μπορεί να αποκομίσει η κυβέρνηση χορηγώντας είτε στους χαμηλοσυνταξιούχους είτε στους δικαιούχους του επιδόματος κοινωνικής αλληλεγγύης μέρους του υπερπλεονάσματος του 2017, που προήλθε από την άγρια φορολόγηση του συνόλου των πολιτών, οι τροϊκανοί θα λάβουν τις τελικές αποφάσεις.
Δεν πρόκειται να την «πατήσουν» όπως πέρυσι όταν αιφνιδιάστηκαν από τις εξαγγελίες του πρωθυπουργού για την εφάπαξ χορήγηση «13ης σύνταξης». Για αυτό άλλωστε και δέσμευσαν εγγράφως τον υπουργό Οικονομικών ότι οποιαδήποτε ανάλογη κυβερνητική πρωτοβουλία θα έχει πρώτα την έγκριση των δανειστών. Οι τελευταίοι, από την αρχή έχουν ξεκαθαρίσει ότι το υπερπλεόνασμα του προϋπολογισμού θα πρέπει να κατευθυνθεί στην αποπληρωμή μέρους των ληξιπρόθεσμων οφειλών του δημοσίου προς τον ιδιωτικό τοεμα, όπου οι εν αναμονή συνταξιούχοι ξεπερνούν τους 300.000, ενώ και οι ιδιώτες στους οποίους οφείλονται πάνω από 3 δισεκατομμύρια ευρώ αναμένουν από την πολιτεία να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις της.
Λαμβάνοντας λοιπόν υπόψη αυτή τη βασική παράμετρο, τη βούληση δηλαδή των δανειστών για το πού θα πρέπει να κατευθυνθεί το υπερπλεόνασμα, ας είμαστε ιδιαίτερα συγκρατημένοι όταν ακούμε τον έναν υπουργό να διαρρέει ότι το κοινωνικό μέρισμα θα το λάβουν οι ασθενέστεροι οικονομικά, ή τον άλλο που προτείνει να καλυφθούν οι δύο τελευταίες δόσεις του ΕΝΦΙΑ. Αυτή η σεναριολογία το μόνο που επιτυγχάνει είναι να προκαλεί σύγχυση στους πολίτες και να καλλιεργεί ψεύτικες ελπίδες σε μια κοινωνία, η οποία έχει ξεπεράσει προ πολλού τα όρια των αντοχών της. Όσοι παίζουν με τον πόνο του χαμηλοσυνταξιούχου, τον οποίο αφήνουν να ελπίζει ότι τα φετινά Χριστούγεννα θα λάβει ένα ακόμη έκτακτο οικονομικό βοήθημα και θα αγοράσει λίγο πετρέλαιο, ή με την αγωνία του δικαιούχου του επιδόματος κοινωνικής αλληλεγγύης, που προσδοκά να εισπράξει ένα επιπλέον ποσό για να περάσει αξιοπρεπώς τις γιορτές, δεν υπολογίζουν την ανθρώπινη αξιοπρέπεια. Όπως επίσης και αυτοί που διαρρέουν ότι θα απαλλαγούν από τις δύο τελευταίες δόσεις του ΕΝΦΙΑ οι ιδιοκτήτες ακινήτων, που τον φετινό χειμώνα θα μείνουν χωρίς θέρμανση, ή θα περικόψουν τα έξοδα ακόμη και για βασικά είδη διατροφής προκειμένου να πληρώσουν τον συγκεκριμένο δυσβάστακτο φόρο.
Το δίκαιο θα ήταν το κοινωνικό μέρισμα να ανακουφίσει ισομερώς και αναλογικά όσους μάτωσαν για να ανταποκριθούν στις ασήκωτες φορολογικές τους υποχρεώσεις. Η δική τους συνέπεια οδήγησε στη δημιουργία του υπερπλεονάσματος και πέρυσι και φέτος. Άρα αυτό που θα επιστραφεί στους τελικούς δικαιούχους δεν θα είναι τίποτα άλλο παρά ένα μέρος των χρημάτων που αφαιρέθηκε από τα πορτοφόλια τους, μέσω της άμεσης και της έμμεσης φορολογίας. Πέρα από όλα αυτά, το ιδανικό θα ήταν να σταματήσουν κάποια στιγμή οι κυβερνώντες να μοιράζουν φιλοδωρήματα για να αποκομίσουν πρόσκαιρα επικοινωνιακά οφέλη. Οι πολιτικές τους επιλογές θα έπρεπε να είναι προσανατολισμένες στην ανάπτυξη εκείνων των οικονομικών συνθηκών που θα έκαναν τους πολίτες να μην ελπίζουν στα επιδόματα για να επιβιώσουν, αλλά να στηρίζονται στα δικά τους πόδια. Αυτό όμως προϋποθέτει ανάπτυξη του ιδιωτικού τομέα και δημιουργία νέων θέσεων εργασίας, μέσα από επενδύσεις και παράλληλη μείωση της υπερφοροληγησης. Δυστυχώς, η παρούσα κυβέρνηση αγνοεί αυτές τις έννοιες και αρέσκεται στην ανακύκλωση των λανθασμένων επιλογών της, στη βάση των οποίων βρίσκεται μονίμως η επιδοματική πολιτική.
