Και ο φετινός χειμώνας θα είναι εξίσου δύσκολος, με τη διαφορά ότι πλέον δεν υπάρχουν άλλες αντοχές για άμεσες ή έμμεσες μειώσεις στα πετσοκομμένα εισοδήματα των περισσοτέρων εξ ημών
Η πολιτική πασαρέλα του πρωθυπουργού και των υπολοίπων αρχηγών των κομμάτων της αντιπολίτευσης ολοκληρώθηκε στη φετινή ΔΕΘ. Όσοι παρακολούθησαν τις δηλώσεις τους έβγαλαν τα συμπεράσματά τους για το ποιος επέμεινε στην τακτική της ανούσιας πολιτικολογίας και ποιος προσέγγισε τη σκληρή πραγματικότητα με ρεαλιστικό σχέδιο δράσης. Εξάλλου δημοσιοποιήθηκαν πριν από λίγες ημέρες δημοσκοπήσεις που δείχνουν ποιος πολιτικός αρχηγός έπεισε και ποιος όχι.
Αυτό που έχει πλέον σημασία είναι να καταφέρουν οι πολίτες να ανταπεξέλθουν και στις φετινές τους δυσβάστακτες φορολογικές υποχρεώσεις, με την πραγματική οικονομία, τους μισθωτούς και τους χαμηλοσυνταξιούχους να βρίσκονται στην πιο δυσχερή μοίρα. Η φοροδοτική τους ικανότητα έχει σχεδόν εξαντληθεί, όσοι είχαν χρήματα στην τράπεζα προκειμένου να καλύψουν κάποιες έκτακτες ανάγκες, αναγκάστηκαν να αδειάσουν τους λογαριασμούς τους για να πληρώσουν την εφορία, ενώ όλοι οι υπόλοιποι θα προστεθούν έως το τέλος του χρόνου στην ατελείωτη λίστα των οφειλετών του δημοσίου και θα κληθούν πολύ σύντομα να αντιμετωπίσουν το αμείλικτο νομοθετικό πλαίσιο των κατασχέσεων και των πλειστηριασμών.
Και ο φετινός χειμώνας θα είναι εξίσου δύσκολος, με τη διαφορά ότι πλέον δεν υπάρχουν άλλες αντοχές για άμεσες ή έμμεσες μειώσεις στα πετσοκομμένα εισοδήματα των περισσοτέρων εξ ημών. Η έντονη φημολογία που αναπτύσσεται για το ενδεχόμενο λήψης νέων μέτρων, μέσα στο 2018 καθώς και τα ήδη ψηφισμένα μέτρα για περικοπές σε συντάξεις από το 2019 και αύξηση του αφορολογήτου από το 2020, προκαλούν απελπισία στον κόσμο και διευρύνουν τα αδιέξοδα μιας κοινωνίας, η οποία βρίσκεται στα όριά της και βράζει από αγανάκτηση.
Όσο κι αν προσπαθεί η κυβέρνηση να παρουσιάσει μια εικόνα επίπλαστης αισιοδοξίας για τις επερχόμενες οικονομικές εξελίξεις, μετά την ολοκλήρωση της δεύτερης αξιολόγησης και την έξοδο της χώρας μας στις αγορές, μια σειρά από γεγονότα έρχονται να τη διαψεύσουν και να εντείνουν τους φόβους των πολιτών για συνέχιση της κρίσης και μεγέθυνση των δικών τους προβλημάτων. Οι εκλογές που εκτιμάται ότι θα αλλάξουν το πολιτικό σκηνικό και θα φέρουν στο τιμόνι της εξουσίας ένα κυβερνητικό σχήμα, το οποίο έχει υποσχεθεί ελάφρυνση των φορολογικών βαρών και ενίσχυση της ιδιωτικής οικονομίας αργούν, ενώ ο κόσμος έχει ακούσει τόσες φορές ανάλογες εξαγγελίες, ώστε ακόμη και όσοι έχουν αποφασίσει να ψηφίσουν τη ΝΔ όταν ξαναστηθούν κάλπες, είναι επιφυλακτικοί ως προς την εκπλήρωση των προεκλογικών της δεσμεύσεων.
Από την άλλη μεριά, θα έχουν απέναντι τους τουλάχιστον μέχρι το επόμενο φθινόπωρο, που φημολογείται ότι θα γίνουν εκλογές, ένα κυβερνητικό σχήμα που, σύμφωνα και με τους Ευρωπαίους εταίρους μας, προτίμησε χωρίς δεύτερη σκέψη να γιγαντώσει τους φόρους παρά να μειώσει τις δαπάνες του κρατικού τομέα, με προφανή στόχευση. Φέτος όμως που ήδη καταγράφεται κατακόρυφη πτώση στα προσδοκώμενα έσοδα από την άγρια φορολόγηση των πολιτών, οι εμπνευστές αυτών των πολιτικών επιλογών θα διαπιστώσουν το ολέθριο λάθος που διέπραξαν. Τα περισσότερα από οκτώ δισεκατομμύρια ευρώ που υπολόγιζαν ότι θα εισπράξουν έως τα τέλη του ερχόμενου Ιανουαρίου, με την τελευταία δόση του ΕΝΦΙΑ, μάλλον πρέπει να θεωρούνται άπιαστο όνειρο, με ό,τι αυτό μπορεί να σημαίνει για τον προϋπολογισμό και την εκπλήρωση της μνημονιακής μας υποχρέωσης για πρωτογενές πλεόνασμα ύψους 1.75% του ΑΕΠ.
Του χρόνου αυτό το ποσοστό θα διπλασιαστεί, ενώ από το 2019 και μετά αυτός ο στόχος θα πρέπει να επιτυγχάνεται, ενώ οι συνταξιούχοι και οι μισθωτοί θα έχουν χάσει πάνω από ένα μισθό ετησίως, λόγω των μέτρων του τετάρτου μνημονίου που ψήφισε ο ΣΥΡΙΖΑ. Την ίδια στιγμή η κυβέρνηση θα επιμένει στην πολιτική της μη περικοπής των δαπανών στο δημόσιο και θα συνεχίζει να προσλαμβάνει ημέτερους από πόρτες και παράθυρα, με τα στελέχη της να κορυφώνουν την επικοινωνιακή τους αντεπίθεση για να διαστρεβλώσουν την πραγματικότητα και να πείσουν την κοινωνία για το περίφημο όραμα τους περί «δίκαιης ανάπτυξης», που παραπέμπει πλέον περισσότερο σε ανέκδοτο, παρά σε πολιτικό μανιφέστο.
