Η συγκεκριμένη στάση του Υπουργείου Παιδείας αποδεικνύει ότι ακόμη και στις ευαίσθητες δομές της δημόσιας εκπαίδευσης επικρατεί το ίδιο αλαλούμ
Το ναυάγιο στη χθεσινή συνάντηση των εκπροσώπων των φοιτητών και των αναπληρωτών εκπαιδευτικών Ειδικής Αγωγής με τον υπουργό, Παιδείας στην Αθήνα, κατέδειξε ότι η ηγεσία του υπουργείου και κατ’ επέκταση η κυβέρνηση δεν έχουν τη βούληση να αποσύρουν την κατάπτυστη τροπολογία που πέρασε πριν από λίγες ημέρες από τη Βουλή η οποία καταδικάζει, επί της ουσίας, επαγγελματικά τους αποφοίτους των πανεπιστημιακών σχολών Ειδικής Αγωγής, καθώς και τους εκπαιδευτικούς που εδώ και σχεδόν 15 χρόνια εργάζονται ως αναπληρωτές στη δημόσια εκπαίδευση, καλύπτοντας ωστόσο βασικές ανάγκες του δημόσιου σχολείου. Η στάση του υπουργού στη συνάντηση με τους εκπροσώπους των φοιτητών και των αναπληρωτών, μπορεί να χαρακτηριστεί τουλάχιστον παρελκυστική, ενώ η αποφυγή από την πλευρά του να αναλάβει έστω και την παραμικρή δέσμευση για απόσυρση της επίμαχης τροπολογίας, φανερώνει τις πραγματικές προθέσεις της κυβέρνησης.
Κατά συνέπεια, εξαρτάται από τους ίδιους τους φοιτητές και τους συναδέλφους τους που ήδη εργάζονται ως καθηγητές Ειδικής Αγωγής, αν θα ανατραπεί αυτός ο παραλογισμός που ισχύει μόνο στη χώρα μας. Να απαξιώνονται δηλαδή πτυχιούχοι φοιτητές και να μοριοδοτούνται άλλοι συνάδελφοι τους, που θεωρείται εξαιρετικά αμφίβολο αν διαθέτουν τα κατάλληλα προσόντα ώστε να διδάξουν σε παιδιά με μαθησιακές ιδιαιτερότητες.
Η συγκεκριμένη στάση του Υπουργείου Παιδείας, που δεν αφορά μόνο στην παρούσα κυβέρνηση, αποδεικνύει ότι ακόμη και στις ευαίσθητες δομές της δημόσιας εκπαίδευσης επικρατεί το ίδιο αλαλούμ με το υπόλοιπο σύστημα στα σχολεία της χώρας, όπου σιγά σιγά καθιερώνεται η διαδικασία πρόσληψης εκπαιδευτικών με ελαστικές μορφές απασχόλησης και δίχως την παραμικρή οικονομική συμμετοχή του κράτους. Όλοι οι αναπληρωτές εκπαιδευτικοί αμείβονται από κοινοτικούς πόρους και προγράμματα, που αν πάψουν να ισχύουν θα οδηγήσουν σε δραματικό αδιέξοδο τη δημόσια εκπαίδευση.
Ούτε ένας μόνιμος διορισμός εκπαιδευτικού δεν έχει γίνει στη χώρα μας την τελευταία επταετία, τη στιγμή που έχουν συνταξιοδοτηθεί περισσότεροι από 15.000 δάσκαλοι και καθηγητές. Τα κενά τους καλύπτονται από τους αναπληρωτές, που κάθε χρόνο μετατρέπονται σε νομάδες της δημόσιας εκπαίδευσης και αλλάζουν σχολικό περιβάλλον πιο συχνά από ότι αλλάζουν οι υπουργοί Παιδείας. Αυτή η τακτική μπορεί να μη έχει ιδιαίτερη σημασία στα νηπιαγωγεία, τα δημοτικά σχολεία ή ακόμη και στα γυμνάσια και τα λύκεια. Έχει όμως τεράστια σημασία για τα ειδικά σχολεία, όπου οι ανάγκες των παιδιών με ειδικές ικανότητες πρέπει να αντιμετωπίζονται με ευαισθησία και όχι να υπερκαλύπτονται από μικροπολιτικούς τακτικισμούς
