Το ξενόφερτο έθιμο της «Μαύρης Παρασκευής», της τελευταίας δηλαδή Παρασκευής του Νοέμβρη, όπου τα εμπορικά καταστήματα προσφέρουν καταναλωτικά αγαθά σε ιδιαίτερα ελκυστικές τιμές, «χτύπησε» και το Βόλο. Χθες καταγράφηκαν αδιανόητες σκηνές μέσα και έξω από πολυκατάστημα, με τον κόσμο να συνωστίζεται για ώρες προκειμένου να επωφεληθεί των προσφορών. Ακόμη και σχολικές τάξεις άδειασαν χθες καθώς πολλοί μαθητές επέλεξαν να πάνε για ψώνια και όχι να κάνουν μάθημα στα σχολεία τους! Μπορούμε λοιπόν να εξάγουμε κάποια χρήσιμα συμπεράσματα με αφορμή την εισβολή της «Μαύρης Παρασκευής και στην εγχώρια εμπορική αγορά.
Κατ’ αρχήν σε ότι αφορά στους καταναλωτές, μπορούμε να πούμε με βεβαιότητα ότι δεν έχουν κανένα απολύτως πρόβλημα να κάνουν τις αγορές τους, τη συγκεκριμένη ημέρα, σε συνθήκες καταναλωτικού εξευτελισμού. Στριμωγμένοι δηλαδή στις εισόδους των πολυκαταστημάτων και αποδεχόμενοι έλεγχο των αποδείξεων και των προϊόντων που αγόρασαν κατά την έξοδο τους από το πολυκατάστημα της επιλογής τους. Ευτυχώς δεν έχουν καταγραφεί προς το παρόν περιστατικά συμπλοκών ανάμεσα σε καταναλωτές, όπως συμβαίνει κάθε χρόνο τέτοια ημέρα σε καταστήματα της Αμερικής και όχι μόνο, όπου ο κόσμος έρχεται κυριολεκτικά στα χέρια για το ποιος θα αγοράσει πρώτος μια τηλεόραση ή έναν φορητό υπολογιστή που πωλείται σε τιμή ευκαιρίας.
Το δεύτερο συμπέρασμα αφορά στα οφέλη αυτής της διαδικασίας που ευνοεί αποκλειστικά και μόνο στις μεγάλες αλυσίδες των πολυκαταστημάτων, τα οποία έχουν τη δυνατότητα να κάνουν προσφορές ή αλλιώς να ξεφορτωθούν ειδή στοκ, αναγκάζοντας τους καταναλωτές να περιμένουν με τις ώρες έως ότου εξυπηρετηθούν.
Στην αγορά της χώρας μας εδώ και τόσα χρόνια, δεν έχει ληφθεί το παραμικρό μέτρο για την ουσιαστική στήριξη της πραγματικής οικονομίας. Αντίθετα εκκρεμεί η νομοθέτηση ενός μεγάλου καταλόγου μέτρων που θα διευκολύνουν τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις. Αντί λοιπόν να υλοποιηθεί αυτός ο σχεδιασμός, που μεταξύ άλλων αφορά και σε ζητήματα όπως το ωράριο λειτουργίας των καταστημάτων, οι περίοδοι των εκπτώσεων και των προσφορών και η χρήση του «πλαστικού» χρήματος, παρατηρούμε ότι ενισχύεται με αμέσους και έμμεσους τρόπους η δραστηριότητα των πολυεθνικών, που απασχολούν προσωπικό με μισθούς πείνας, σε εξαντλητικά ωράρια, δίχως να συμβάλουν ουσιαστικά στην τόνωση της πραγματικής οικονομίας. Η πολιτεία δεν παρακολουθεί απλά αμέτοχη τον αφανισμό της μικρομεσαίας επιχείρησης, ούτε ευνοεί με την απραξία της τις πολυεθνικές, αλλά επιβάλει εξοντωτικούς φόρους που έχουν κάνει μαύρη τη ζωή των εμπορών και των οικογενειών τους, όχι μόνο μια Παρασκευή του χρόνου αλλά και τις υπόλοιπες 51.
