Τα στοιχεία – σοκ για τη μείωση στην κατανάλωση βασικών ειδών διατροφής, όπως το κρέας και το ψωμί, επιβεβαιώνουν τις εκτιμήσεις για την δραματική οικονομική κατάσταση της πλειοψηφίας των νοικοκυριών και καταρρίπτουν την επικοινωνιακή προσπάθεια των κυβερνητικών εταίρων να καλλιεργήσουν ένα κλίμα επίπλαστης αισιοδοξίας για ανάκαμψη της ελληνικής οικονομίας από τις αρχές του 2017, σε λίγους μήνες δηλαδή! Οι Βολιώτες, εφόσον το εισόδημά τους συνεχώς μειώνεται και οι φόροι τους διαρκώς αυξάνονται, αφού περιέκοψαν τα τελευταία χρόνια κάθε αγορά την οποία θεωρούσαν μη απαραίτητη, αναγκάζονται πλέον να περιορίζουν βασικές καταναλωτικές τους συνήθειες, όπως η αγορά ψωμιού, όπου παρατηρείται μείωση στα αρτοποιεία της γειτονιάς έως και 30% σε σχέση με πέρυσι, ενώ σε ό,τι αφορά στην κατανάλωση κρέατος, στα κρεοπωλεία της γειτονιάς καταγράφεται σημαντική μείωση στις ποσότητες που αγοράζονται σε εβδομαδιαία βάση. Η στροφή δε των καταναλωτών σε φθηνά είδη κρέατος, όπως το κοτόπουλο και η αντίστοιχη μείωση στη ζήτηση μοσχαριού, επιβεβαιώνουν τις εκτιμήσεις των επαγγελματιών για συρρίκνωση στη ζήτηση ακόμη και βασικών ειδών διατροφής.
Πριν από μερικά χρόνια, όταν άρχιζαν να γίνονται αισθητές οι συνέπειες της οικονομικής κρίσης, προκαλούσε εντύπωση η κάμψη στην εμπορική αγορά και η στροφή των καταναλωτών σε προϊόντα διατροφής, τα οποία παρέχονταν σε τιμές προσφοράς. Το φαινόμενο αυτό όχι απλά εξακολουθεί και κυριαρχεί, αλλά πλέον η καταναλωτική δυναμική έχει συρρικνωθεί σε τέτοιο βαθμό, ώστε παρατηρείται σημαντική κάμψη ακόμη και στη ζήτηση προϊόντων που θεωρούνταν αδιανόητο να περιορίσει ο Έλληνας καταναλωτής. Οι πολίτες υπό το ασήκωτο βάρος των φορολογικών τους υποχρεώσεων και εφόσον συνεχίζουν και υφίστανται με έμμεσο ή άμεσο τρόπο μειώσεις στα εισοδήματά τους, αναγκάζονται και περικόπτουν ακόμη και το φαγητό, είτε μειώνοντας τις ποσότητες που αγοράζουν, είτε επιλέγοντας είδη για το καθημερινό τραπέζι με αμφίβολη ποιότητα και υποβαθμισμένη διατροφική αξία.
Αυτό είναι το πραγματικό δράμα των καταναλωτών, που βλέπουν την αγοραστική τους δύναμη να συρρικνώνεται και την ίδια στιγμή να μην υπάρχουν προοπτικές αντιστροφής αυτού του εφιαλτικού κλίματος. Μόνο η κυβέρνηση δεν δείχνει να αντιλαμβάνεται το αδιέξοδο των πολιτών. Τα στελέχη της ζουν στο δικό τους κόσμο, όπου οι καθημερινές αγωνίες των Ελλήνων για την επιβίωση των οικογενειών τους δεν έχουν καμία απολύτως θέση. Άλλωστε, ποτέ δεν βρέθηκαν στη θέση ενός ανέργου ή ενός χαμηλόμισθου, που αναγκάζεται να μειώσει ακόμη και το καθημερινό φαγητό, επειδή δεν του φτάνουν τα λεφτά.
