Του Γιώργου Λαμπράκη
Η άτυπη ομπρέλα προστασίας που είχαν από τις αρχές του χρόνου οι «κόκκινοι» δανειολήπτες, εξαιτίας των πολύμηνων κινητοποιήσεων των δικηγόρων κόντρα στο νέο ασφαλιστικό και τον καινούργιο κώδικα πολιτικής δικονομίας, έκλεισε και από τις επόμενες ημέρες αναμένεται να βρεθούν προ οδυνηρών εκπλήξεων καθώς θα ξεκινήσουν οι διαδικασίες των πλειστηριασμών ακινήτων για τα οποία υπάρχουν μη εξυπηρετούμενα στεγαστικά δάνεια. Από τις αρχές του χρόνου που οι δικηγόροι απείχαν από τα καθήκοντά τους οι πλειστηριασμοί στη χώρα μας μειώθηκαν κατά σχεδόν 4.500 χιλιάδες. Πλέον οι τράπεζες και τα ξένα funds που μυρίστηκαν αίμα όπως τα όρνια οσμίζονται από ψηλά τη λεία τους, ετοιμάζονται να εξαπολύσουν ένα ανελέητο κυνηγητό κατά των δανειοληπτών που δεν είναι συνεπείς ως προς τις υποχρεώσεις τους έναντι των τραπεζικών ιδρυμάτων και δεν προστατεύονται από τις ευεργετικές διατάξεις του νόμου Κατσέλη.
Οι πληροφορίες ότι σε πρώτη φάση θα βγουν στο σφυρί ακίνητα μεγάλης αντικειμενικής και εμπορικής αξίας μπορεί να ευσταθούν, ωστόσο δεν πρέπει να μας εφησυχάζουν καθώς μετά τα συγκεκριμένα ακίνητα θα έρθει η σειρά των διαμερισμάτων με μικρή αξία και η ημέρα που θα αρχίσουν να πετιούνται στο δρόμο ολόκληρες οικογένειες, επειδή δεν πληρώνονται οι δόσεις των στεγαστικών δανείων, δεν θα αργήσει να ξημερώσει. Τα κοινωνικά αντανακλαστικά των κινήσεων πολιτών και των κατά τόπους ενώσεων καταναλωτών πρέπει να είναι οξυμένα προκειμένου να αντιμετωπιστεί το επερχόμενο «τσουνάμι» πλειστηριασμών και εξώσεων. Οι δραματικές σκηνές που διαδραματίστηκαν τα προηγούμενα χρόνια στην Ισπανία, όπου οι τράπεζες πέταγαν στο δρόμο όσους δεν είχαν να πληρώσουν τα δάνειά τους δεν πρέπει να επαναληφθούν, όπως βεβαίως και οι τραγικές καταστάσεις με τους υπερχρεωμένους ιδιοκτήτες ακινήτων που μπροστά στην εφιαλτική προοπτική να μείνουν άστεγοι πηδούσαν από τα μπαλκόνια των σπιτιών τους στο κενό.
Αναφερόμαστε μόνο στις κινήσεις πολιτών και τις ενώσεις καταναλωτών γιατί όλο το προηγούμενο διάστημα πρωταγωνίστησαν στην προσπάθεια ενημέρωσης του κόσμου για τα δικαιώματά του, αναφορικά με την προστασία της πρώτης κατοικίας από τις ορέξεις των τραπεζών. Προφανώς οι δανειολήπτες που αδυνατούν να αποπληρώσουν τις οφειλές τους επειδή έμειναν άνεργοι ή επειδή οι αποδοχές τους συρρικνώθηκαν δραματικά τα τελευταία χρόνια από τα μνημόνια και τους εγχώριους υποστηρικτές και εκφραστές τους, δεν περιμένουν τίποτα απολύτως από τους μηχανισμούς της πολιτείας. Πώς θα μπορούσαν άλλωστε να της έχουν εμπιστοσύνη, από τη στιγμή που ψήφισε νόμους υπό τις υποδείξεις και τους εκβιασμούς των δανειστών για «ρύθμιση» του προβλήματος με τα κόκκινα δάνεια; Μόνο που αυτοί οι νόμοι είναι κομμένοι και ραμμένοι στα μέτρα των τοκογλύφων και του πολιτικού συστήματος που τους κάνει τα χατίρια. Για αυτό και οι κοινωνικές ομάδες, οι οποίες συγκροτήθηκαν λόγω των μνημονιακών συνθηκών στη χώρα μας από το 2010 και μετά, οφείλουν να βρίσκονται σε κατάσταση επιφυλακής.
