Η εμπορική αγορά του Βόλου ετοιμάζεται για μια από τις πιο δύσκολες φθινοπωρινές και χειμερινές περιόδους των τελευταίων ετών. Τα μηνύματα είναι ιδιαίτερα αρνητικά και η μεγάλη μείωση στον τζίρο των καταστημάτων, κατά τη διάρκεια της θερινής περιόδου των εκπτώσεων, προκαλεί έντονη ανησυχία στους ανθρώπους της αγοράς. Δεν είναι μόνο η πτώση στην αγοραστική κίνηση του καλοκαιριού (ακόμη και σε ένα χρονικό διάστημα κατά το οποίο ο τουρισμός σημείωσε αύξηση), που έχουν να αντιμετωπίσουν οι έμποροι. Οι φόροι, οι ασφαλιστικές εισφορές και οι ληξιπρόθεσμες υποχρεώσεις σε τράπεζες και προμηθευτές, δημιουργούν μια ασφυκτική κατάσταση, την οποία πολλές εμπορικές επιχειρήσεις δεν πρόκειται να αντέξουν τον ερχόμενο χειμώνα. Από τη στιγμή μάλιστα που αυξάνονται τα φορολογικά βάρη και μειώνεται η αγοραστική ζήτηση, λόγω αντίστοιχων οικονομικών προβλημάτων των νοικοκυριών, είναι απολύτως φυσιολογικό να δημιουργείται αυτή η εικόνα ασφυξίας στην αγορά.
Κατά τα αλλά το υπουργείο Οικονομικών προσδοκά να εισπράξει φόρους σχεδόν 20 δισεκατομμυρίων ευρώ μέχρι το τέλος του χρόνου από επιχειρήσεις και φυσικά πρόσωπα, ενώ η ανάρτηση των εκκαθαριστικών του ΕΝΦΙΑ προκαλεί επιπρόσθετο πονοκέφαλο στους ιδιοκτήτες ακινήτων, ιδίως στους ελεύθερους επαγγελματίες που έχουν και επιπλέον φορολογικές υποχρεώσεις καθώς και ληξιπρόθεσμες οφειλές προς τον ασφαλιστικό τους φορέα. Για αυτές τις περιπτώσεις η αναθέρμανση της ρύθμισης των 100 δόσεων για χρέη προς τον ΟΑΕΕ είναι δώρο – άδωρο για τους οφειλέτες – ελεύθερους επαγγελματίες, καθώς οι τζίροι τους βρίσκονται στο ναδίρ και οι φορολογικές τους υποχρεώσεις στο ζενίθ. Κατά συνέπεια, από τη στιγμή που δεν υπάρχει οικονομική ρευστότητα, όσες δόσεις και αν γίνουν για τη διευκόλυνση στην εξόφληση των ληξιπρόθεσμων οφειλών τους είναι περίπου αδύνατον να καταφέρουν να παραμείνουν στη ρύθμιση.
Το χειρότερο ωστόσο για την αγορά είναι το αρνητικό κλίμα που καλλιεργείται και με ευθύνη κυβερνητικών βουλευτών, οι οποίοι με δημόσιες τοποθετήσεις τους δεν χάνουν την ευκαιρία να εκφράζουν την αποστροφή, τον αρνητισμό και την αδιαφορία τους για την ιδιωτική πρωτοβουλία. Δηλώσεις όπως αυτή της κρατικοδίαιτης βουλευτού Καφαντάρη περί «αφεντικών του εαυτού μας», γεμίζουν με ακόμη μεγαλύτερη ανησυχία τους ανθρώπους της πραγματικής οικονομίας που είναι οι μοναδικοί σε αυτό τον τόπο που παλεύουν ακόμη για την ανάπτυξη και τη δημιουργία νέων θέσεων απασχόλησης. Αντί να τους ενθαρρύνουν και να τους δίνουν κίνητρα για να πετύχουν τον στόχο τους, τους χτυπούν ανελέητα είτε μέσω της φορολογίας, είτε μέσω της δεδομένης εχθρικής τους διάθεσης για οτιδήποτε μη κρατικό.
