Στην απελπιστική εικόνα των υποστελεχωμένων υπηρεσιών της περιφερειακής ενότητας Μαγνησίας, όπου υπάρχουν τεράστια κενά σε προσωπικό ακόμη και σε τμήματα νευραλγικής σημασίας, αποτυπώνεται συνολικά η δραματική κατάσταση στο ελληνικό δημόσιο μετά από έξι χρόνια παγώματος των προσλήψεων. Ιδίως σε ό,τι αφορά στις δομές της τοπικής αυτοδιοίκησης, όπου μεταφέρθηκαν αρμοδιότητες της κεντρικής εξουσίας χωρίς τους προβλεπόμενους πόρους και το πιο σημαντικό το απαραίτητο προσωπικό, η κατάσταση είναι οριακή, ενώ οι συνεχείς αποχωρήσεις προσωπικού λόγω συνταξιοδότησης αποδυναμώνουν ακόμη περισσότερο τις περιφέρειες και τους δήμους. Εκεί δηλαδή όπου προστρέχει ο πολίτης για να εξυπηρετηθεί, επικρατεί μια εικόνα διάλυσης με τους εναπομείναντες υπαλλήλους να βρίσκονται σε απόγνωση. Πάρτε για παράδειγμα το τμήμα εκτάκτων αναγκών της περιφερειακής ενότητας Μαγνησίας. Εχουν απομείνει μόλις τέσσερις υπάλληλοι (όσοι δηλαδή στελεχώνουν μια αντίστοιχη υπηρεσία ενός μικρού Καλλικρατικού δήμου). Είναι ποτέ δυνατόν αυτά τα τέσσερα άτομα να μπορέσουν να ανταποκριθούν στις ανάγκες μιας έκτακτης κατάστασης; Στη δε διεύθυνση Κτηνιατρικής υπάρχουν επίσης τέσσερις κτηνίατροι, οι οποίοι πρέπει έξι ημέρες την εβδομάδα να καλύπτουν τις ανάγκες στα σφαγεία του νομού Μαγνησίας, να ελέγχουν την ποιότητα των εξαγώγιμων γαλακτοκομικών προϊόντων και να υλοποιούν τα προγράμματα εμβολιασμών, όπως αυτό της οζώδους δερματίτιδας όπου πρέπει μέσα σε λιγότερο από ενάμιση μήνα να εμβολιαστούν 26.000 βοοειδή από μόλις τέσσερις κτηνιάτρους!
Στις αλλεπάλληλες εκκλήσεις προς το υπουργείο Εσωτερικών για μετακινήσεις υπαλλήλων από υπηρεσίες όπου υπάρχει πλεόνασμα προσωπικού σε υπηρεσίες όπου οι ελλείψεις είναι εκρηκτικές, δεν υπήρξε κανένα ουσιαστικό αποτέλεσμα καθώς το αγκάθι των αντίστοιχων δαπανών παραμένει και τα αρμόδια πολιτικά στελέχη παραπέμπουν στην αξιοποίηση των Κεντρικών Αυτοτελών Πόρων για την κάλυψη του κόστους μισθοδοσίας των υπαλλήλων που θα μετακινηθούν. Προφανώς τα ίδια πολιτικά στελέχη αγνοούν ότι το κονδύλι των ΚΑΠ έχει πετσοκοφτεί σε δραματικό βαθμό τα τελευταία χρόνια, ενώ για το 2016 η περιφερειακή ενότητα Μαγνησίας έχει λάβει μόλις το 20% των προβλεπόμενων πόρων, παρότι βρισκόμαστε στο δεύτερο εξάμηνο του έτους.
Ενώ λοιπόν νευραλγικές υπηρεσίες της αυτοδιοίκησης αφήνονται στην τύχη τους με το πρόσχημα της απαγόρευσης προσλήψεων, στα υπουργικά και τα βουλευτικά γραφεία οι καλοπληρωμένοι μετακλητοί υπάλληλοι εξακολουθούν να συρρέουν, καταλαμβάνοντας αργόμισθες θέσεις του κρατικού μηχανισμού. Σε αυτές τις περιπτώσεις όχι μόνο δεν υπάρχουν προσχώματα, αλλά το βόλεμα ημετέρων που θα τρέξουν για το κόμμα γίνεται με συνοπτικές διαδικασίες. Ετσι χτίζονται οι κομματικοί στρατοί. Ετσι όμως διαλύεται το κράτος, όπως τουλάχιστον το αντιλαμβάνονται όσοι ελπίζουν ότι το ελληνικό δημόσιο μπορεί κάποτε να ανακτήσει το χαρακτήρα για τον οποίο συγκροτήθηκε
