Από τη μια το κράτος με τους ληστρικούς φορολογικούς νόμους που θεσμοθετεί κάθε τρεις και λίγο τους αφαιρεί έως και το 60% του ετήσιου εισοδήματός τους. Από την άλλη οι ανεξέλεγκτες συμμορίες που το τελευταίο διάστημα έχουν αποθρασυνθεί, τους ρημάζουν εισβάλοντας στις επιχειρήσεις τους για να αρπάξουν οτιδήποτε έχει αξία για τα παράνομα κυκλώματα εμπορίας χαλκού. Τα χτυπήματα που δέχονται οι μικρομεσαίοι βιοτέχνες της Μαγνησίας είναι απανωτά και τα περιθώρια αντοχής τους εξαιρετικά περιορισμένα. Οι συνεχείς περιπτώσεις κλοπών από με τις συμμορίες χαλκού που λυμαίνονται εδώ και χρόνια αφύλακτες αλλά και φυλασσόμενες ιδιωτικές, δημόσιες και δημοτικές εγκαταστάσεις, επιβεβαιώνουν την εκτίμηση ότι το φαινόμενο αντί να περιορίζεται λαμβάνει τεράστιες διαστάσεις και μετατρέπεται σε αγιάτρευτη πληγή. Μερικές επιχειρήσεις έχουν την οικονομική δυνατότητα να τοποθετήσουν συστήματα προστασίας, είτε με την εγκατάσταση κλειστών κυκλωμάτων τηλεόρασης είτε με συναγερμούς που είναι συνδεδεμένοι με ιδιωτικές εταιρείες φύλαξης. Ετσι καταφέρνουν και προστατεύουν τις περιουσίες τους έως ένα μεγάλο βαθμό.
Οι περισσότεροι όμως μικρομεσαίοι επαγγελματίες που αδυνατούν να καλύψουν ακόμη και βασικά λειτουργικά έξοδα των επιχειρήσεών τους, προφανώς δεν αντέχουν να επωμιστούν ένα επιπλέον έξοδο ώστε να αποτρέψουν τις αδίστακτες συμμορίες. Μοιραία λοιπόν γίνονται στόχος «ποντικών» που αρχίζουν πλέον να δρουν ανεξέλεγκτα και να χτυπούν κατά τη διάρκεια της νύχτας αφύλακτες βιοτεχνίες. Δεν επιλέγουν τυχαία το στόχο τους. Φροντίζουν να αναπτύξουν τη δράση τους σε περιοχές όπως η ΒΙ.ΠΕ. Βόλου, όπου τα αλλεπάλληλα λουκέτα σε εργοστάσια και επιχειρήσεις την έχουν μετατρέψει σε νεκροταφείο. Γνωρίζοντας πως η αστυνόμευση είναι από ελλιπής έως ανύπαρκτη, παρακολουθούν πρώτα τις επιχειρήσεις που έχουν στοχοποιήσει και μόλις βρουν την κατάλληλη ευκαιρία εισβάλουν και αρπάζουν καλώδια με μόνωση από χαλκό ή ακόμη και ποσότητες σιδηρού που έχουν τη δική τους αξία στη μαύρη αγορά των παράνομων κυκλωμάτων.
Από τη μια λοιπόν έχουμε ένα καλά οργανωμένο δίκτυο κακοποιών που προκαλεί ανεπανόρθωτη ζημιά στις επιχειρήσεις και από την άλλη έναν ανίσχυρο κατασταλτικό μηχανισμό που πρέπει να αντιμετωπίσει πρώτα τις δικές του αδυναμίες και δυσλειτουργίες και στη συνέχεια να μπορέσει να προστατεύσει την ιδιωτική και δημόσια περιουσία. Με τα σημερινά δεδομένα είναι πιο πιθανό να θεσμοθετηθεί ένα δίκαιο φορολογικό σύστημα που δεν θα στραγγίζει τα ταμεία των επιχειρήσεων, παρά να παταχθεί στη ρίζα του το κακό με τις συμμορίες χαλκού και το αδίστακτο κύκλωμα που τις ελέγχει.
