Η πρακτική συγκεκριμένων πολυκαταστημάτων του Βόλου που έγραψαν στα παλιά τους τα παπούτσια τους κανόνες λειτουργίας της αγοράς ξεκινώντας επί της ουσίας πιο νωρίς τις θερινές εκπτώσεις, αποδεικνύει τη νοοτροπία αυτών των επιχειρήσεων και το πόσο σέβονται τις υπόλοιπες επιχειρήσεις, τους ελεγκτικούς μηχανισμούς και κατ’ επέκταση τους ίδιους τους καταναλωτές. Σαν να μην υπάρχουν κανόνες, σαν να ρυθμίζουν οι μεγάλες αλυσίδες σοβαρά θέματα λειτουργίας της αγοράς, όπως το πότε ξεκινούν και πότε τελειώνουν οι εκπτώσεις, ανήρτησαν πιο νωρίς τις σχετικές ενημερωτικές επιγραφές στις προθήκες τους με προφανή σκοπό. Μπορεί μετά τη δημοσιότητα που πήρε το θέμα να υπήρξε αναδίπλωση και συμμόρφωση με τη νομιμότητα, ωστόσο αυτό το φαινόμενο δεν παρατηρείται για πρώτη φορά στην τοπική αγορά, ενώ οι παρανομούντες δεν παρεκκλίνουν από τη νομιμότητα επίσης για πρώτη φορά. Η συγκεκριμένη στάση δείχνει ότι δεν υπολογίζουν τους κανόνες που διέπουν τη λειτουργία των εμπορικών επιχειρήσεων και πως η οικονομική τους ευρωστία, τους δίνει τη δυνατότητα να συνεχίζουν να αυθαιρετούν πληρώνοντας ένα αμελητέο, σε σχέση με τον τζίρο τους, πρόστιμο στην απίθανη περίπτωση που τους βεβαιωθεί κάποια παράβαση από τις υποτυπώδεις υπηρεσίες ελέγχου της αγοράς.
Η υποστελέχωση που μαστίζει όλο ανεξαιρέτως το ελληνικό δημόσιο, αποτελεί αξεπέραστη τροχοπέδη και για τους ελεγκτικούς μηχανισμούς της αγοράς, με αποτέλεσμα η ασυδοσία, η αυθαιρεσία και η περιφρόνηση της νομιμότητας να κυριαρχούν. Οσοι υιοθετούν αυτές τις πρακτικές έχουν πρωταγωνιστήσει στην προσπάθεια για πλήρη απελευθέρωση του ωραρίου λειτουργίας της αγοράς, απασχολούν σε εξαντλητικά ωράρια και με μισθούς εξαθλίωσης το προσωπικό τους, ενώ σε κάθε ευκαιρία κάνουν επίδειξη δύναμης έναντι των μικρών οικογενειακών επιχειρήσεων καθώς και των ελεγκτικών μηχανισμών.
Η αγορά για να λειτουργήσει και να αποδώσει πρέπει να είναι ελεύθερη σε ό,τι αφορά όμως τον ανταγωνισμό και όχι το πλαίσιο κανόνων που οριοθετούν τη νομιμότητα και προστατεύουν τους αδύναμους από τους παντοδύναμους. Η πρακτική των πολυκαταστημάτων να επιβάλουν τους δικούς τους νόμους σε μια αγορά που αργοπεθαίνει από την οικονομική ασφυξία και την έλλειψη πολιτικών στήριξης της πραγματικής οικονομίας, δεν μπορεί να έχει παρά ένα μόνο αποτέλεσμα: τον ταχύτερο αφανισμό των μικρομεσαίων και την απόλυτη επικράτηση των μεγάλων αλυσίδων που δεν θα αφήνουν ούτε λεπτό του ευρώ στην τοπική οικονομία. Υπάρχουν μηχανισμοί που μπορούν να βάλουν φραγμό σε αυτόν τον σχεδιασμό;
