Τα στοιχεία της ΕΛ.ΣΤΑΤ. για την ανεργία στον τόπο μας δεν αφήνουν περιθώρια αμφισβήτησης για την παταγώδη αποτυχία των πολιτικών που εξακολουθούν και εφαρμόζονται και από την παρούσα συγκυβέρνηση. Το μεγαλύτερο πρόβλημα της κοινωνίας, η ανεργία, αυξήθηκε κατά μίση ποσοστιαία μονάδα και οι συνάνθρωποί μας χωρίς δουλειά φτάνουν πλέον τα 1,2 εκατομμύρια άτομα. Αυτό το στοιχείο αποτυπώνει βεβαίως την επίσημη εικόνα της ανεργίας στη χώρα καθώς από τις ανεπίσημες εκτιμήσεις προκύπτει ένα πραγματικά εφιαλτικό σκηνικό. Επειτα από ένα χρονικό διάστημα αποκλιμάκωσης της ανεργίας, βασικά λόγω των προγραμμάτων κοινωφελούς απασχόλησης και των προσλήψεων συμβασιούχων με ολιγόμηνες συμβάσεις εργασίας, η κατάσταση άρχισε να επιδεινώνεται. Μετά από ένα χρόνο εφαρμογής σκληρών αντιαναπτυξιακών μέτρων και με την αγορά να καρκινοβατεί ανάμεσα στα ασφυκτικά οικονομικά αδιέξοδα της πραγματικής οικονομίας και τη συνεχιζόμενη εφαρμογή των περιορισμών τις τραπεζικές συναλλαγές, είναι απολύτως λογικό να καταγράφεται αύξηση της ανεργίας.
Η αγορά έχει στεγνώσει από ρευστό και οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις αναζητούν εναγωνίως διέξοδο ώστε να μην βάλουν λουκέτο και πετάξουν στο δρόμο και τους εναπομείναντες εργαζόμενους. Την ίδια στιγμή σέρνονται οι όποιες πρωτοβουλίες για την προσέλκυση επενδύσεων και την υλοποίηση του προγράμματος ιδιωτικοποιήσεων, αναφορικά σε αναξιοποίητες και απαξιωμένες υποδομές του ελληνικού δημοσίου. Με την απελπιστική κατάσταση που επικρατεί στον ιδιωτικό τομέα πάλι καλά να λέμε που η αύξηση της ανεργίας δεν είναι μεγαλύτερη. Βεβαίως τα συγκεκριμένα στοιχεία της ΕΛ.ΣΤΑΤ. αφορούν στο πρώτο τρίμηνο του έτους. Θα έχει μεγάλο ενδιαφέρον να δούμε την εξέλιξη του προβλήματος από την άνοιξη και μετά, που τέθηκαν σε ισχύ τα νέα σκληρά μέτρα του τρίτου μνημονίου με τις περικοπές στις συντάξεις και την αύξηση της φορολογίας.
Μετά το καλοκαίρι που θα κληθούν οι φορολογούμενοι να πληρώσουν τα πρώτα ραβασάκια της εφορίας και του ΕΝΦΙΑ θα αποτυπωθεί σε όλο της το μεγαλείο η απελπιστική κατάσταση στην οικονομία και την αγορά εργασίας. Εκεί μεθοδεύεται περαιτέρω απορρύθμιση με νέες απολύσεις και κατάργηση ακόμη περισσότερων εργασιακών δικαιωμάτων. Ετσι, υποστηρίζουν οι θιασώτες αυτών των πολιτικών, θα αυξηθεί η ανταγωνιστικότητα και θα έρθουν επενδύσεις που θα δημιουργήσουν νέες θέσεις εργασίας. Προφανώς πιστεύουν ότι μια χώρα που δεν μπορεί ένα σηκώσει κεφάλι από τους φόρους, θα καταφέρει να πετύχει θετικούς ρυθμούς ανάπτυξης και να καλλιεργήσει ένα ευνοϊκό οικονομικό περιβάλλον. Τα στοιχεία για την αύξηση της ανεργίας είναι αμείλικτα και αποτυπώνουν μια οδυνηρή κατάσταση. Δυστυχώς αυτό δεν το βλέπουν όσοι επιμένουν στα ίδια λάθη για τους δικούς τους ιδιοτελείς λόγους.
